Ποίηση - Λογοτεχνία

Μάνα του Κόσμου βγες στο Άγιο παραθύρι,

να προϋπαντήσω τη χαρά, τα πάνλευκά σου γιασεμιά.

Κάποτε θ΄ ανταμώσουμε ξανά στους λόφους του Ηλίου,

όπου το αφίλητο κορμί έγινε κιβωτός Ζωής.

Στεφάνι θα ράψω με ελιά κι ένα σταυρό στο πλάι

για να αναβλύζει ευλαβικά το φως μέσα απ΄ τα στήθια.

Αιώνια η αγκαλιά σου, φάρος της ψυχής μικρού παιδιού.

Στέκομαι αντίκρυ, σιμά στο αγιοκέρι,

να λαμπαδιάσει η καρδιά από τη Θεία Παρουσία.

Μάνα του Κόσμου βγες στο Άγιο παραθύρι,

γιατί ακόμα προσδοκώ τη λύτρωση οδύνης.

Θα απλώσω το χέρι μου ξανά στον κήπο της αβύσου,

να πιω νερό ολόψυχο από πηγή ελέους.

Όπου η Αγάπη εκτείνεται στα αρχιπέλαγα του νου και της Αλήθειας.

Χρόνια Πολλά,

15/8/2022

Ειρήνη Φ. Νάνου