Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012
Η υποκλοπή των οικολογικών προτάσεων συνεχίζεται
του Λάζου Τσικριτζή
Η επιβολή τέλους εξόρυξης λιγνίτη στη ΔΕΗ (και σε κάθε ιδιοκτήτη ανθρακωρυχείου), καθώς και η απόδοση του στις τοπικές κοινωνίες για ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ είναι πάγια θέση του τοπικού οικολογικού κινήματος εδώ και 15 χρόνια τουλάχιστον.
Ο φόρος αυτός είναι το αντίτιμο που πρέπει να πληρώνει ο οποιοσδήποτε εκμεταλλεύεται ορυχεία ή γενικότερα ασκεί «μεταλλευτικά δικαιώματα», δηλαδή εξορύσσει μεταλλεύματα, ορυκτά και αδρανή υλικά. Σε ορισμένες περιπτώσεις το τέλος αυτό ισχύει (π.χ μαρμαράδικα, λατομεία), αλλά στο λιγνίτη όχι.
Την πρόταση αυτή έχει θέσει επανειλημμένα, τόσο η ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΟΖΑΝΗΣ όσο και οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ με κάθε ευκαιρία : Ανακοινώσεις στα ΜΜΕ, Συνέδρια, Υπομνήματα και παρουσιάσεις σε δήμους, Αναφορές στο Ευρωκοινοβούλιο κλπ.
Οι τοπικοί μας άρχοντες (δήμαρχοι, νομάρχες, περιφερειάρχες, βουλευτές) ποτέ δεν συντάχτηκαν με αυτή την άποψη. Ευθυγραμμίζονταν πάντα με τη θεωρία του «φτηνού λιγνίτη» και με το συνδικαλιστικό – και ευρύτερο λιγνιτικό – λόμπυ που ήθελε τη ΔΕΗ να πορεύεται χωρίς τέλη και πράσινους φόρους και να απολαμβάνει κρυφές, κρατικές επιδοτήσεις. Τη νύφη φυσικά την πλήρωναν οι φορολογούμενοι και οι τοπικές κοινωνίες, αλλά όσο αυτό δεν φαίνονταν στο «λογαριασμό» κανείς δεν αντιδρούσε.
Τώρα που «το ταμείον είναι μείον», τώρα που η ΔΕΗ παραπαίει, τώρα που οι δήμοι είναι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, οι συμμαχίες συμφερόντων, τα αλισβερίσια με τη ΔΕΗ και οι παλιές ισορροπίες καταρρέουν και βγαίνουν τα «συντροφικά» μαχαίρια.
Το κράτος πριν λίγους μήνες υποχρεώθηκε να θεσμοθετήσει το «ειδικό τέλος λιγνίτη», έστω και λειψό, προκειμένου να καλύψει μέρος των ελλειμμάτων του ΛΑΓΗΕ. Οι ενεργειακοί δήμοι βλέποντας αυτή την εξέλιξη «ανακάλυψαν» με τη σειρά τους το τέλος λιγνίτη, αλλά επειδή δεν ήθελαν να τα χαλάσουν με τους παλιούς συμμάχους διατύπωσαν την εξής αντιφατική και έωλη θέση: « Να μην ισχύσει το τέλος λιγνίτη (ώστε να μην επιβαρυνθεί η ΔΕΗ), αλλά αν τελικά ισχύσει αυτό να πάει στα ταμεία των ενεργειακών δήμων !» («Σφάξε με αγά μ’ να αγιάσω»).
Προχτές ο δήμαρχος Φλώρινας κ. Βοσκόπουλος, αθετώντας ό,τι υπέγραψε μέσω του ψηφίσματος των ενεργειακών δήμων, ζήτησε να θεσμοθετηθεί το τέλος λιγνίτη και μαζί με τον Τοπικό Πόρο να μοιράζεται στους κατοίκους των ενεργειακών δήμων υπό μορφή έκπτωσης στους λογαριασμούς του ρεύματος ! Πρόκειται βέβαια για μια ψηφοθηρική λογική, που παραβιάζει ευθέως και το θεσμικό πλαίσιο του Πόρου, αλλά όμως ξαναβάζει το τέλος εξόρυξης λιγνίτη στην ατζέντα. («Ανάγκα και Θεοί πείθονται»).
Παραβλέποντας τις λαϊκιστικές κορώνες περί μοιρασιάς των τελών στους κατοίκους, άποψη που δεν αντέχει σε καμιά κριτική, να μείνουμε για την ώρα στην ετεροχρονισμένη μεταστροφή : την καθιέρωση του τέλους λιγνίτη υπέρ των τοπικών κοινωνιών. Να τονίσουμε ότι πρόκειται για υιοθέτηση μιας ακόμη πρότασης του οικολογικού κινήματος, (εξ ανάγκης βέβαια και με πολυετή πάντα καθυστέρηση). Να δώσουμε και τα σχετικά νούμερα στους δήμους που μέχρι στιγμής μιλούν με συνθήματα. Με βάση λοιπόν το ν. 3483/2006, που ψήφισε η Ν.Δ. το 2006 και κατάργησε σχεδόν αμέσως η ίδια (!) με ομοφωνία ΟΛΩΝ των κομμάτων, ο λιγνίτης επιβαρύνθηκε τότε (για 4 μόνο μήνες) με ειδικό φόρο 0,3 € / GJ, ποσό που αντιστοιχεί σε 100 -110 εκ. € ετησίως.
Αυστηρή κριτική λοιπόν στους δήμους, αλλά και συνεργασία για να πάμε μπροστά. Όμως κι ένα μόνιμο παράπονο: Βάλτε και καμιά .. βιβλιογραφία, όταν υιοθετείτε προτάσεις τρίτων. Αλλιώς πρόκειται περί .. υποκλοπής.
Λ. Τσικριτζής