ΔΕΙΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ: 46 μέρες απουσίας… Γρήγορα περνούν οι μέρες…
ΑΝΤΩΝΗΣ Γ. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ (1957-2012)
"Σίγησε" για πάντα ο στιχουργός μας
"Σίγησε" για πάντα ο στιχουργός μας ο Αντώνης Σταθόπουλος, στις 7 Οκτωβρίου 2012! Αναπάντεχη, τραγική είδηση, που δυσκολευτήκαμε να την πιστέψουμε. Μόλις 2-3 βδομάδες πριν ήταν μαζί μας, συνομιλούσαμε, ακούγαμε τα σχέδιά του…
Εξέφραζε την μεγάλη ευαισθησία του μέσα από τη συγγραφή στίχων τραγουδιών, κυρίως κοινωνικού και ερωτικού περιεχομένου. Είχε στα σκαριά συνεργασίες… Και έκανε όνειρα...
Τον είχαμε "γνωρίσει" καλύτερα από τους στίχους του στην "Εν Μικροβάλτω…"…
Ο Αντώνης γεννήθηκε στο Μικρόβαλτο το 1957. Σπούδασε ηλεκτρολόγος στη σχολή ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ στη Θεσσαλονίκη. Εργάστηκε στην ΕΔΟΚ ΕΤΕΡ μέχρι το 1986, οπότε και προσλήφθηκε στη ΔΕΗ, από όπου και είχε συνταξιοδοτηθεί πριν δυο χρόνια (2010). Δημιούργησε μια εξαιρετική οικογένεια με τη σύζυγό του Μαρία Αλεξοπούλου που τη συμπλήρωναν τα δυο παιδιά τους, η Λίνα και ο Γιώργος.
Πάντα χαμογελαστός και ιδιαίτερα αγαπητός από συναδέλφους και φίλους, που το ανταπέδωσαν με την πολυπληθή παρουσία τους στο τελευταίο "κατευόδιο", εκείνη τη "μαύρη" Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2012…
Καλό "ταξίδι" Αντώνη…
Σ’ αποχαιρετούμε με τα "ΚΑΡΑΒΙΑ" σου…
ΚΑΡΑΒΙΑ
αγάπες ταξιδιάρικες που δεν ξαναγυρίζουν.
ζεστή του ήλιου αχτίδα.
στους γαλαξίες του μυαλού αστέρια σκορπισμένα.
Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012
ΑΝΤΩΝΗΣ Γ. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ 1957-2012
46 μέρες απουσίας… Γρήγορα περνούν οι μέρες…
7 Οκτωβρίου 2012… μια μέρα που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην καρδιά μου…
μια μέρα που με κάνει να πονώ… γιατί έχασα τον λατρευτό μου πατέρα... τον αγαπημένο μου φίλο... τον ποιητή μου... την αδελφή ψυχή μου…
Αποφάσισα να γράψω δυο λόγια για τον Αντωνάκη μας που έφυγε τόσο γρήγορα και τόσο άδικα… μα δεν μπορώ… δεν χωρούν τόσες λέξεις σε μερικές σελίδες… τι να πω για αυτόν τον άνθρωπο που λάτρεψε κάθε φίλος και γνωστός, μικρός ή μεγάλος… τι να πω για αυτήν την τεράστια ψυχή… τι να πω για αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο… τι να πω για αυτήν την καλλιτεχνική καρδιά… τι να πω για αυτόν τον σωστό σύζυγο… τι να πω για αυτόν τον φανταστικό πατέρα… τι να πω για αυτόν τον καλό πεθερό…
Είναι στιγμές που βλέπεις πόσο δύναμη έχει κανείς μέσα του… Μια τέτοια στιγμή βίωσα και εγώ με τον μπαμπακούλη μου… τόσο δύναμη ψυχής… τόσο δύναμη για να παραμείνει στη ζωή… τόσο υπομονή και κουράγιο… η λέξη μαχητής δεν αρκεί!! Εκείνες της στιγμές εγώ ένιωσα γεμάτη γιατί ο μαχητής ήταν ο μπαμπάς μου… Πόσο περισσότερο περήφανη μπορεί να είναι μια κόρη για τον μπαμπάς της?? Εγώ πάντως πολύ!!!
Είμαι πολύ περήφανη που είμαι κόρη του… είμαι περήφανη που λέγομαι Σταθοπούλου… είμαι περήφανη που άφησε πίσω του μια δεμένη και αγαπημένη οικογένεια… είμαι περήφανη που μου έμαθε την ζωή… τις αξίες της.. Είμαι περήφανη που η ζωή διάλεξε τον Αντώνη για πατέρα μου!!!
Καλό ταξίδι αγαπημένε μου πατέρα… έχω την ματιά σου φυλαχτό μου…
Κλείνω τις σκέψεις μου με ένα ποίημα που είναι αφιερωμένο από την μαμά μου…
Μη φεύγεις θα χαθείς σαν άστρο της αυγής
Σύννεφο στον ουρανό σταγόνα της βροχής
Μη φεύγεις θα χαθείς στης θάλασσας το κύμα
σαν βρεθείς..
Καράβια με πανιά άνεμος δεν φυσά
Και πώς να ταξιδέψεις..
Πουλί χωρίς φτερά γυμνό στην παγωνιά
Στο κρύο δεν θ’ αντέξεις..
Μη φεύγεις να χαρείς μονάχος θα βρεθείς
Απέραντος ωκεανός τα σύνορα της γης
Μη φεύγεις θα χαθείς
Στου κόσμου τα σκοτάδια θα βρεθείς…
Όλη η οικογένεια μου ευχαριστεί τους συγγενείς, φίλους και γνωστούς που τίμησαν με τη παρουσία τους τον μπαμπά μου.
Λίνα
...με την Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ και τη σύζυγό του
Σχόλια
Να προσεχεις την Αντα και τη Γιουλη. Σαγαπω η Θεια σου.
Τροφοδοσία RSS για τα σχόλια αυτού του άρθρου.