Ἁπ’λέτι, εἶδα μνιὰ δόσ’ κι ‘γὼ ἕνα βιντιάκ’, ὅπους βλέπν κι τὰ πιδγιά. Κι σὰν τὶ νἄδειχνι; Ἔβραζαν σὶ ἕναν τρανὸ τσέντζιαρα γάλα. Ὡς ἰδὼ μνιὰ χαρά. Ὅμους ἰκείνου ἁπ’ μὶ πῆγι καμνιὰ ἱξηνταριὰ χρόνια τςπίσους ἦταν αὐτὸ ἁπ’ ἔφκιαναν. Κὶ τὶ ἔφκιαναν, λέτι;
Τ’ἄφναν κι πέτσουνι τοὺ γάλα ἀηπάν’ σνκουρφήτ’, κι πέτσουνι γιρά, μνιὰ πουλὺ καλὴ πέτσα. Σίγουρα θἆταν κι πρόβγειου τοὺ γάλατς, γιατεἶχι γιρὴ πέτσα. Ὕστιρας ἅπλουνι ἕνας τοὺ χέριτ’ κι ὤωπ μὶ τὰ τρία δάχτυλατ’, ὅπους πχιάνουμι τοὺ μουλύβ’, σμμάζουνι ‘μπέτσα ὅλ’. Σὰν ἕνα τρανὸ φακιόλλ’ ἄσπρου. Ὢχ τὶ μὶ θέλτς ἰμένα! Σουρβάλιασαν τὰ σάλιαμ’. Ἀδουκήθκα πῶς ἔφκιανάμι μκροί. Πάηνάμι κάναν κιρὸ κι μεῖς μκροὶ κι ἔπιρνάμι τοὺ γάλα ἀπ’ τ’στρούγγα. Στοὺ γουμάρ’ ἢ στοὺ μπλάρ’ εἴχάμι φουρτουμένα τὰ γκίμνια γιὰ νὰ πάρουμι τοὺ γάλα. Στροῦγγις θυμοῦμι ἀηπάν στ’Σιδέρ’, στὰ Ἰσιώματα κι πχιὸ πουλὺ στὰ Κέδρα στ’παπποῦ τ’Ζιώγα τοὺ χουράφ’. Λαλούσαμι πρῶτα μέσ’ σνκόρδα γιὰ νὰ πααίν’ τὰ πρόβατα γι’ἄρμιγμα. Ἅμα τέλειουνάμι τ’ἄρμιγμα κι ἔβανάμι τοὺ γάλα στὰ γκίμνια ἔτρουγι ἡ τζιουμπάνους τοὺ φαΐ π’τοὺν εἶχει βάλλ’ ἡ μάνναμ’ κι μεῖς ἔτρουγάμι στ’γκούμπζα τ’τζιουμπάνου ξυνόγαλου παπάρα, δγυὸ κι τρεῖς γκοῦμπζις. Ἔτρουγάμι τρεῖς μαζὶ μὶ ἕνα χλιάρ’ γύρου-γύρου κι τοὺ στόμα γιουμάτου κι ἀ οἱ τρεῖς (Θουμᾶς, Νίκους κι Βασίλτς)! Καγκάνας δὲν ἀσκαίνουμάσταν ἄλλου στόμα! Μόλις ἴφιρνάμι τοὺ γάλα στοὺ σπίτ’, ἡ μάννα τοὺ στράγκζι κι τοὺ πύτχιαζι στοὺ καζάν’ τυρί, ὅπους ἦταν ζιστούτσκου ἀπ’ τοὺ μαστάρ’. Κρατοῦσι ὅμους κι λίγου κι τὄβραζι ἀπάν’ στ’ σόπα γιὰ νὰ πυτχιάσ’ μαρκάτ’. Ἰκεῖ ἔφκιανάμι ἰμεῖς αὐτόϊας ἁποὺ εἶδα στοὺ βιντιάκ’. Ἅμα ἀρχινοῦσι νὰ ζιστένιτι τοὺ γάλα ἀρχινοῦσι κι νὰ πιτσών’. Ἰμεῖς κι ἀ οἱ δγυό, Βασίλτς κι Νίκους, καθουμάσταν ἀπάν’ ἀπ’ τοὺν ἔρμου τοὺν μπακουρέϊνου τοὺν τσέντζιαρ’ κι μόλις φαίνουνταν λίγου πέτσα ἅπλουνάμι μὶ τ’σειρὰ τοὺ χέρ’ κι μάζιβάμι ‘μπέτσα ἢ ‘νκουρφὴ ὅπους ‘νἴλιγαν κιἀλλιῶς. Ἡ ἰρμάδα ἡ πέτσα ἦταν βούτυρου τέλειου κι μᾶς ἄρζι πουλὺ κι ἀ τςδγυό. Ὕστιρα ἅμα τράνιψάμι ἄκουγα ἀποὺ πιδγιὰ π’δὲν τςἄρζι κι πέταζαν ‘μπέτσα κι γὼ κάθι φουρὰ ἀπουροῦσα πῶς δὲν τςἄρζι ἡ πέτσα ἁπ’ ἦταν τόσου νόστιμ’. Ἀφοῦ ἰμεῖς σᾶς λέου ‘νἔτρουγάμι ἀπάν’ ἀπ’ τοὺν τσέντζιαρ’ καθὼς ἔβραζι τοὺ γάλα.
Ὀ ρὰ δόξα Τουν. Πόσα καλὰ πράματα ἔβαλι γιᾶς τςἀνθρῶπ’ μέσα σὶ ἁπλᾶ πλάσματα!!!
Ἄει, 26.9.2023 τ’ἁηΓιάνν’ τ’θιουλόγου σήμιρα.
ἀρνιμα
τὶ νὰ τοὺν κάμς κι αὐτόν; οὕλου παλιὰ θυμέτι σὰν τ’μάννατ’.