nikiforos 2«Τῼ ἁγίῳ καὶ Μεγάλῳ Σαββάτῳ τὴν θεόσωμον ταφὴν καὶ τὴν εἰς ἅδου κάθοδον τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν, δι’ ὧν τῆς φθορᾶς τὸ ἡμέτερον γένος ἀνακληθέν, πρὸς αἰωνίαν ζωὴν μεταβέβηκε.

ΚΑΤΑ τὸ ἅγιο καὶ Μεγάλο Σάββατο γιορτάζουμε τὴν ἴδια τὴν θεόσωμη ταφὴ καὶ τὴν κάθοδο στὸν ἅδη τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, μὲ τὴν ὁποία τὸ ἀνθρώπινο γένος ἀνακλήθηκε καὶ μετέβη στὴν αἰωνία ζωή».

Ὥστε λοιπόν, «ἐν τάφῳ σωματικῶς, ἐν ἅδου (τόπῳ) δὲ μετὰ ψυχῆς… πάντα πληρῶν ὁ ἀπερίγραπτος». Ἦλθε καὶ ἡ μεγάλη ὥρα τῆς ἐκπληρώσεως τῆς προφητείας Ἰωνᾶ. Ἔπρεπε νὰ μείνη καὶ στὴν κοιλιὰ τοῦ κήτους τῆς γῆς ἐπὶ τρεῖς μέρες. Δὲν βιάζεται ὁ Χριστός. Ὑπομένει τὶς διαδοχικὲς ἄκρες ταπεινώσεις. Ἀπὸ τὴν ἐνανθρώπησι στὴν Βηθλεὲμ μέχρι τὶς ἀντιλογίες καὶ τὴν ἀμφισβήτησι ἐπὶ τρία χρόνια, τὸν ἐπιχειρηθέντα λιθοβολισμό, τὴν προδοσία, τὴ σύλληψι, τὰ ψευτοδικα-στήρια ἐπὶ μία νύχτα ἀπὸ ὅλους τοὺς φανταγμένους τῆς ἐξουσίας, ἔπλυνε τὰ χέρια του ὁ ἄλλος καὶ ξέμπλεξε μὲ τὸν ἔλεγχο, τὸν ἐμπαιγμὸ τῶν ἐμπτυσμάτων, τῶν κολαφισμῶν, μὲ πορφύρα, μὲ καλάμι γιὰ σκῆπτρο καὶ ἀγκάθινο στεφάνι, τὴν καταδίκη, τὸ ἐξουθενωτικὸ φορτιὸ τῶν κορμῶν τοῦ Σταυροῦ του, τὰ γυφτόκαρφα τῆς σταυρώσεως, μετέωρος καὶ γυμνὸς μεταξὺ οὐρανοῦ καὶ γῆς, τὰ χολιασμένα ξιδοκράσια, τέλος τὸν ἐπὶ σταυροῦ θάνατο καὶ τὴν ταφή. Ὅλα αὐτὰ εἶναι στὴν γραμμὴ τῆς συγκαταβάσεως, καὶ συνεχεῖς μορφὲς ἄκρας ταπεινώσεως.

Στὸ παρὸν σημείωμα θὰ ὑπογραμμίσουμε μόνο τὸ σημεῖον Ἰωνᾶ. Ὁ προφήτης παίρνει ἐντολὴ νὰ μεταβῆ στὴν Νινευή, μεγάλη πόλι τῶν Ἀσσυρίων, γιὰ κήρυγμα μετανοίας, ἀλλὰ δραπετεύει. Ποῦ πᾶς καημένε προφήτη; Σκέφτηκε. «Γιατὶ νὰ γλυτώση αὐτὴ ἡ ἁμαρτωλούπολι; Ἂν πάω καὶ κηρύξω, θὰ μετανοήσουν. Ἐπειδὴ ὅμως ὁ Θεὸς εἶναι Θεὸς τῶν μετανοούντων, ἄρα θὰ μετανοήση ὁ Θεὸς καὶ δὲν θὰ τοὺς καταστρέψη. Ἑπομένως δὲν θὰ πάω γιὰ κήρυγμα καὶ ἔτσι θὰ καταστραφοῦν». Γιαὐτὸ πῆρε τὸ πλοῖο γιὰ τοὺς Θαρσίς. Ἐκεῖ συνελήφθη στὸ δίχτυ τοῦ Μεγάλου Ψαρᾶ. Τὸν ἔρριξαν στὴν τρικυμισμένη θάλασσα κι ἔγινε γαλήνη. Ἔμεινε στὴν κοιλιὰ τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρες. Μετά ἀπὸ τὸ μάθημα ματαβαίνει στὴν Νινευὴ καὶ κηρύττει, «ἔτι τρεῖς ἡμέραι καὶ Νινευὴ καταστραφήσεται». Ἀλλὰ δὲν τοῦ ἔγινε ὁ ὑποκάρδιος πόθος. «Ὦ Κύριε, ἀφοῦ ἡ ἁμαρτωλούπολι δὲν κατεστράφη, καλλίτερα εἶναι νὰ πεθάνω…». Κάθεται ἀπέναντι ἀπ’ τὴν πόλι ἀναμένοντας νὰ χορτάση καταστροφή. Ὅμως πόνεσε γιὰ τὴν καταστροφὴ τῆς κολοκυθιᾶς, ποὺ τοῦ ἔδινε τὴν σκιά της. Κι ὁ Θεὸς τοῦ λέει. «Ἐσὺ πόνεσες γιὰ μιὰ κολοκυθιά, γιὰ τὴν ὁποία οὔτε κακοπάθησες, κι οὔτε τὴν ἔθρεψες. Αὐτὴ νύχτα φύτρωσε καὶ νύχτα ξεράθηκε. Κι ἐγὼ δὲν θὰ λυπόμουν μιὰ πόλι ποὺ κατοικεῖται ἀπὸ περισσότερους ἀπὸ δώδεκα μυριάδες ἀνθρώπων καὶ πόσα ζωντανά;». Ὁ Θεὸς νοιάζεται καὶ γιὰ τοὺς εἰδωλολάτρες!!! Σὰν τὶ ἄλλα παράξενα θὰ ἰδοῦμε ἐκεῖ Ἐπάνω; «Τὶ ἄρα ἔσται», ποὺ ἔλεγε ὁ μέγας Ἀρσένιος;

Τὰ μηνύματα τῆς προφητείας τοῦ Ἰωνᾶ εἶναι ἡ τριήμερος ταφὴ καὶ ἡ ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Θεὸς εἶναι Θεὸς τῶν μετανοούντων. Τέλος δὲ τὸ κήρυγμα τῆς μετανοίας δὲν περιορίζεται μόνο σὲ ἕναν περιούσιο λαό, ἀλλὰ σὲ ὅλες τὶς ἀνοιχτὲς ἀκοές!!!

Μ.Σάββατο 7.4.2018

ἀρ.νι.μα

nikiforos 2