ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ πολλά. Ἄλλος λέει ἔχει κι ἄλλος λέει δὲν ἔχει. «Ἐδῶ στὰ σκαλοπάτια σου, ἐδῶ ὁ παράδεισος κι ἡ κόλασ’ εἶν’ ἐδῶ…», λέει ἕνα παλιὸ λαϊκὸ τραγούδι. Ἴσως νἆναι κι ἄλλα. Τὸ ἴδιο λέει καὶ ὁ ἁπλοϊκὸς λόγος, «ἂν τρῶς καλὰ στὴ ζωὴ αὐτή, εἶσαι στὸν παράδεισο, κι ἂν ὑποφέρης, εἶσαι στὴν κόλασι».
Ἢ «οἱ πλούσιοι ποὺ καλοπερνοῦν, ζοῦν στὸν παράδεισο, καὶ οἱ φτωχοὶ ποὺ κακοπερνοῦν, ζοῦν στὴν κόλασι». Ὅ,τι μᾶς ἀρέσει; Ὅλα ἐρευνῶνται, ἀλλὰ «μία εἶναι ἡ ἀλήθεια καὶ ὄχι πολυσχιδής-πολύμορφη» (Ἰω Χρυσ ὁμιλ 47η εἰς Ματθαῖον ΕΠΕ 10,840).
Θὰ ξεκινήσουμε ὅμως τὴν ἔρευνά μας ἔχοντας ὡς βάσι ἀνοιχτὸ τὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο. Δὲν γίνεται ἀλλιῶς. Πρέπει νὰ ἔχουμε σταθερὴ βάσι. Οὔτε νὰ ὁμιχλοσκοντάφτουμε, οὔτε νὰ πελαγοδρομοῦμε, οὔτε νὰ σχοινοβατοῦμε. Οὔτε νὰ λέμε δικά μας λόγια τοῦ τύπου «κάπως ἔτσι εἶναι». Εἶναι ἐπικίνδυνον. Stop! Ἡ Ἁγία Γραφὴ «εἶναι τὰ ζωντανὰ λόγια» (Πράξεις 7,38). «Αὐτὰ εἶναι οἱ πηγὲς τῆς σωτηρίας» (Μ.Ἀθανασίου 39η Ἑορταστικὴ ἐπιστολή). Βεβαίως θὰ παραθέτουμε γιὰ τὸ θέμα καὶ τὴν ζωντανὴ θέσι τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν ἑρμηνεία τῶν ἁγίων μας.
α’. Ἡ παραβολὴ τῶν ζιζανίων Ματθαίου 13,24-42. Στὸ χωράφι ποὺ σπάρθηκε ὁ καλὸς σπόρος, ἦλθε ὁ κακὸς γείτονας κι ἔσπειρε ζιζανιόσπορους. Ὅταν φύτρωσε ὁ καλὸς σπόρος φύτρωσαν καὶ τὰ αἱρεσιοζιζάνια. «Οἱ δοῦλοι προθυμοποιήθηκαν νὰ συλλέξουν τὰ ζιζάνια ἐν ζωῇ, ἀλλὰ τὸ ἀφεντικὸ εἶπε, ἀφῆστε τα νὰ συναυξάνουν μέχρι τὸν θερισμό. Θὰ ἔλθη ἡ ὥρα τοῦ θερισμοῦ (ἡ Δευτέρα Παρουσία) καὶ θὰ μαζευθοῦν τὰ αἱρεσιοζιζάνια σὲ δέσμες πρὸς τὸ κατακαῦσαι αὐτά, τὸν δὲ σῖτον συναγάγετε εἰς τὴν ἀποθήκην μου». Ὁ εὐαγγελιστὴς μᾶς παραθέτει καὶ τὴν ἑρμηνεία, ποὺ τοὺς εἶπε αὐθεντικὰ ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. «Οὕτως ἔσται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος τούτου. Τὰ σκάνδαλα καὶ οἱ ποιοῦντες τὴν ἀνομίαν… βαλοῦσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός. ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. Τότε οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρὸς αὐτῶν. Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω».
ΞΕΚΑΘΑΡΗ εἶναι ἡ ἑρμηνεία τοῦ Κυρίου μας. Δὲν ἀφήνει περιθώριο γιὰ κάτι ἄλλο. Καλὸς σπόρος καὶ κακὸς σπόρος. Φύτρωσε ἡ καλὴ φυτεία καὶ τὰ αἱρεσιοζιζάνια. Οἱ ζηλωταὶ ἐργάτες τοῦ Ἀφέντη εἶπαν νὰ τὰ ξερριζώσουν. Ὅμως ὁ Ἀφέντης μὲ ἀγάπη; μὲ συγκατάβασι; μὲ μακροθυμία; μὲ ἐλπίδα μετανοίας; Εἶπε νὰ τὰ ἀφήσουν κι αὐτὰ τὰ ταλαίπωρα, νὰ συναυξάνωνται ἐν ζωῇ μαζὶ μὲ τὸν καλὸ σπόρο. Μήπως καὶ στὸ παρὰ ἕνα ἀλλάξουν. «Ἐμποδίζοντας τὸ βίαιο ξερρίζωμα τῶν αἱρετικῶν ἐμποδίζει νὰ γίνωνται πόλεμοι καὶ σφαγές. (Οὐ γὰρ δεῖ ἀναιρεῖν αἱρετικόν. Ὅπως ἔγινε κατὰ τὴν Νύχτα τοῦ Ἁγίου Βαρθολομαίου 23-24 Αὐγούστου 1572. Τότε οἱ Παπικοὶ ἔσφαξαν τοὺς προτεστάντες Οὐγενότους τῆς Γαλλίας. Τοῦτο χαροποίησε τὸ Βατικανὸ καὶ διετάχθησαν δημόσιες εὐχαριστήριες προσευχές!!! βλ. Θ.Η.Ε. Ἔτσι γινόταν πάντα!!!). Ἐπειδὴ ἔτσι θὰ κυριαρχοῦσε ἄσπονδος πόλεμος στὴν οἰκουμένη», λέγει ὁ ἅγιος Χρυσόστομος (ὁμιλ 46η εἰς Ματθαῖον ΕΠΕ 10,812). «Ὅταν ὅμως ἀπέλθουν στὴν ἄλλη ζωή, (χωρὶς νὰ κερδήσουν τίποτε ἀπὸ τὴν μακροθυμία), τότε ἀναγκαστικὰ τοὺς περιμένει ἡ ἀπαραίτητη τιμωρία» (ὁμιλ 46η ΕΠΕ 10,814). Σὲ ὅλο τὸ σκηνικὸ τῶν ζιζανίων «ἐξέτασε τὴν ἄφατη φιλανθρωπία, τὴν διάθεσι πρὸς εὐεργεσία τοῦ ἀνθρώπου καὶ ὅτι ἡ κόλασι εἶναι κάτι ξένο πρὸς τὴν φύσι τοῦ Θεοῦ. Ὅταν σπέρνη, σπέρνη μόνος του. Ὅταν ὅμως κολάζη, διατάσσει ἄλλους, δηλαδὴ στέλνει ἀγγέλους… Εἶδες πὼς εἶναι διπλῆ ἡ κόλασι; Ἕνα ποὺ θὰ κατακαίωνται καὶ δεύτερο ποὺ θὰ ἐκπέσουν ἀπὸ ἐκείνη τὴν δόξα» (ὁμιλ 47η ΕΠΕ 10,834-836).
-Μπορεῖ νὰ σωθοῦν μετὰ θάνατον κάποιοι ἢ ὅλοι;
-Ἀπάντησι ἁγίου Χρυσοστόμου. «Ἂν ἐπρόκειτο νὰ σωθοῦν μετὰ θάνατον οἱ ἄπιστοι, ἀφοῦ πιστέψουν ἐκεῖ, τότε κανεὶς δὲν θὰ ἀπολεσθῆ. Διότι ὅλοι θὰ μετανοιώσουν μετὰ θάνατον καὶ θὰ προσκυνήσουν. Τὸ ὅτι αὐτὸ εἶναι ἀληθές, ἄκουσε τὸν Παῦλο ποὺ λέει, ὅτι «Κάθε γλῶσσα θὰ σὲ δοξάση. Καὶ κάθε γόνατο ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων θὰ γονατίση» (Φιλιππησίους 2,10-11) καὶ ὅτι «ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ θάνατος» (Α’ Κορινθίους 15,26). Ἀπὸ τὴν ὑποταγὴ ὅμως αὐτὴ δὲν προκύπτη κανένα ὄφελος. Διότι δὲν εἶναι εὐγνώμονος προαιρέσεως, ἀλλὰ θὰ ἔλεγε κάποιος, ὅτι τὰ πράγματα τὸ ἔφεραν ἔτσι ἀναγκαστικά.
Ἂς μὴν εἰσάγουμε τέτοιες γραώδεις θεωρίες καὶ μύθους Ἰουδαϊκούς… Ποῦ εἶναι λοιπόν, ὅσοι δὲν πιστεύουν στὴν κόλασι;» (εἰς Ματθαῖον ὁμιλ 36η ΕΠΕ 10,544-548).
συνεχίζεται
ἀρ.νι.μα. 23.2.2018