ΠΟΙΟΝ τελικὰ ἀκούει ὁ Θεός; Καὶ γιατὶ ἀκούει συνεχῶς ἐκεῖνον καὶ δὲν ἀκούει κι ἐμένα ἢ καὶ τὸν ἄλλο; Ἂν ἔχουμε πολλὰ κατορθώματα θὰ τὸν πλησιάζουμε εὐκολώτερα καὶ θὰ μᾶς ἀκούη καλλίτερα; Πῶς νὰ λύσουμε αὐτὸν τὸν πνευματικὸ γρῖφο; Στὰ παραπάνω ἐρωτήματα ἀπαντάει ὁ μέγας λεπτοχειρουργὸς τῆς ψυχῆς ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.
Ἀπαντᾶ κρατώντας τὴν εὐαγγελικὴ ζυγαριά, ποὺ εἶναι πάντα ἐπίκαιρη καὶ ἀκριβέστατη. Λέγει λοιπὸν στὴν ἑρμηνεία του στὸν Ψαλμὸ 4ο. «Κι ἂν ἀκόμα κατορθώσουμε τὰ μύρια καλά, πάλι μὲ τοὺς οἰκτιρμοὺς καὶ τὴν φιλανθρωπία του μᾶς ἀκούει. Κι ἂν ἀκόμη ἀνέλθουμε στὴν κορυφὴ τῆς ἀρετῆς καὶ πάλι μὲ τὸ ἔλεος σωζόμαστε. Ἀπὸ τὰ ἀνωτέρω διδασκόμαστε, ὅτι μαζὶ μὲ τὴν δικαιοσύνη χρειάζεται νὰ ἔχουμε καὶ λογισμὸ συντετριμμένο. Διότι ἂν προσευχηθῆ κάποιος ἁμαρτωλὸς μὲ ταπεινοφροσύνη, πρᾶγμα ποὺ εἶναι μέρος τῆς ἀρετῆς, θὰ μπορέση νὰ πετύχη πολλά. Ἂν ἕνας δίκαιος πλησιάση μὲ ἀλαζονεία, θὰ χάση ὅλα τὰ ἀγαθά.
Αὐτὰ τὰ ὑποδείγματα μᾶς τὰ δίδαξαν καὶ τὰ δύο ὁ Φαρισαῖος καὶ ὁ Τελώνης. Πρέπει λοιπὸν νὰ γνωρίζουμε καὶ τὸν τρόπο τῆς προσευχῆς. Ποιὸς ὅμως εἶναι ὁ τρόπος τῆς προσευχῆς; «Μάθε ἀπὸ τοῦ Τελώνου». Διδάξου ἀπὸ τὸν Τελώνη καὶ μὴν ντρέπεσαι νὰ κάνης δάσκαλό σου αὐτόν ποὺ κατόρθωσε αὐτὸ μὲ τέτοιο τρόπο, ὥστε νὰ πετύχη τὸ πᾶν μὲ ἐλάχιστες λέξεις. Ἐπειδὴ ὁ λογισμός του ἦταν προετοιμασμένος καλά, ἤρκεσε μιὰ λέξι μόνο νὰ τοῦ ἀνοίξη τὸν οὐρανό. Ἐλεεινολογοῦσε τὸν ἑαυτό του, γρονθοκοποῦσε τὸ στῆθος του καὶ δὲν τολμοῦσε νὰ ἀτενίση πρὸς τὸν οὐρανό. Ἂν κι ἐσὺ πρόκειται νὰ προσευχηθῆς μὲ τέτοιο τρόπο, θὰ πετύχης, ἡ προσευχή σου νὰ γίνη ἐλαφρότερη καὶ ἀπὸ τὸ φτερό. Διότι ἂν ὁ ἁμαρτωλὸς ἔγινε δίκαιος μὲ τὴν προσευχή του, σκέψου πόσο μεγάλος θὰ γίνη ὁ δίκαιος, ἂν μάθη νὰ προσφέρη τέτοια δέησι. Γιαὐτὸ καὶ στὸ σημεῖο αὐτὸ ὁ Δαυΐδ δὲν τοποθετεῖ τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ τὴν προσευχή του. «Λυπήσου με, καὶ ἄκουσε τὴν προσευχή μου». Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο εἰσακούσθηκε καὶ ὁ Κορνήλιος. Ἐπειδὴ εἶχε ὡς συνήγορό του τὴν προσευχή. «Κορνήλιε, οἱ προσευχές σου καὶ οἱ ἐλεημοσύνες σου ἀνέβηκαν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ» (Πράξεις 10,4). Πολὺ φυσικά. Διότι τὰ ἔργα καὶ τὰ κατορθώματα εἶναι αὐτὰ ποὺ ἀκούγονται,. Ὄχι ἁπλᾶ μόνο οἱ προσευχές, ἀλλὰ αὐτὲς ποὺ γίνονται ὅπως ὁρίζει ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ. Ποιὲς ὅμως εἶναι αὐτές; Εἶναι οἱ προσευχὲς ποὺ παρακαλοῦν, ὅσα πρέπει νὰ δώσουμε στὸ Θεό, ἢ πάλι αὐτὲς ποὺ δὲν παρακαλοῦν ἀντίθετα μὲ τοὺς νόμους του. Καὶ ποιός, λένε, εἶναι τόσο τολμηρός, ὥστε νὰ παρακαλέση τὸν Θεὸ νὰ πράξη ἀντίθετα μὲ τοὺς νόμους του; Εἶναι αὐτὸς ποὺ παρακαλεῖ ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν του. Αὐτὸ ὅμως εἶναι ἀντίθετο μὲ τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ. Διότι ὁ Θεὸς λέγει, «νὰ συγχωρᾶτε τοὺς ὀφειλέτες σας» (Ματθαίου 6,12) (ΜignePG 55,44-46).
ΚΑΙ πῶς θὰ περάσω ἀπὸ τόσο χαμηλὴ πόρτα; Ὅπως ὅταν εἶναι νὰ προσκυνήσης τὸν Πανάγιο Τάφο. Δὲν γίνεται ἀλλιῶς. Ἂν δὲν σκύψης πολὺ δὲν περνᾶς μέσα. Κι ἂν δὲν γονατίσης δὲν ἀκουμπᾶς στὸν Ζωοδόχο Τάφο! Κι ὁ Ἱερέας ἢ ὁ Ἀρχιερέας ποὺ τελοῦν τὴν προσκομιδὴ ἐπὶ τοῦ Παναγίου Τάφου μόνο γονατιστοὶ μποροῦν νὰ τὴν τελέσουν! Κανεὶς ὄρθιος.
Τὶ παράξενες πόρτες κι αὐτὸς ὁ Τάφος νὰ θέλουν τόσο σκύψιμο;
Μετὰ ὅμως ἀκολουθῆ τόσο μεγαλειῶδες ἀνέβασμα! Δεδικαιωμένος!
«Μάθε, λοιπόν, ἀπὸ τὸν Τελώνη».
Ἀξίζει τὸ Τελωνικὸ κατέβασμα, ὅσο ζόρικο κι ἂν εἶναι!
Τελώνου Κυριακὴ 5.2.2017
ἀρ.νι.μα.