ΤΙ μαθαίντς ἅμα ἀκοῦς ἀνθρῶπ’ ἀγράμματ’! Μούγκι νἄχς αὐτιὰ ἀνοιχτὰ κι ὄχ’ βουλουμένα μὶ γράμματα κι σαλουἠλικτρουνικά.
Εἶμι στοὺ χουργιὸ Παρασκιουβὴ 5.7.2024 κι ἀφοῦ τέλειουσάμι τοὺν Ἱσπιρινό, πααίνου στ’θχειάκουμ’ μ’Πανάϊου ἀ κι στοὺν μπαρμπαμ’ τοὺν Ἀντών’. Γέρασαν γιρὰ κι αὐτοί! Ὢχ.
Κι τὶ μὶ λιέει ἡ θχειάκουμ’, λέτι; Ἰά, ρὰ πιδίμ’, πῆγα αὐτοῦϊας ἁπ’ εἶχα ψίτσα μαρούλια κι κάτ’ ἄλλα σαλατκά. Κι τὶ νὰ δῆς; Οὔϊ, μάνναμ’ καλή. Μυρμήγκια πουλλά. Εἶχαν κι τρανὸν ἀράδουν. Ἰκεῖ νἄβλιπνις. Πάηναν, ἔρχουνταν κι οὕλου γιουμάτου ἦταν… Εἶχαν φκιάσ’ τέτχοιουν ἀράδουν, μό ρα κι δὲν ἔσουναν τὰ βλουημένα!
Σὰν τὶ θὰ πῆ, μά, τ’λέου, αὐτόϊας ἁπ’λές; Κι μὶ λιέει. Ἰά νὰ δῆς. Εἶνι ἡ σειρά. Ἡ ἀράδα. Ἡ ἀρατσιάτα…Ἕναν πιρίδρουμουν. Πααίν’ ἔρχουντι κι τὰ βλέπς ναὶ νὰ χτυπχιοῦντι ναὶ νὰ μαλών’, ντὶπ σὶ λιέου. Ἔναργα ἔναργα παίρν’ στιάργια κιὅ,τ’ κιἀντὶ ἄλλις τρουφὲς γιὰ τοὺ χειμώνα κι τὰ πααίν’ στ’φουλιάτα.
Αὐτόϊας τοὔλιγάμι γιὰ τὰ πρόβατα ἀράτσ’. Ἰδίους ἅμα ἀραδοῦσαν στ’στρούγγα γιὰ τ’ἄρμιγμα. Αὐτὸς π’τὰ λαλοῦσι σνκόρδα ἴλιγι ὄρ ὄρ ὄρ κι αὐτὰ ἔπιρναν σειρὰ γιἄρμιγμα.
Ἀνοίγου κι τοὺ λιξικὸ τ’Δημητράκου κι ἰκεῖ νὰ δῆς σὰν πόσα ἔχ’…
Ἀράδα κι ἀράτσ’ ἔπιρναν οἱ γναῖκις ἅμα πάηναν στ’ βρύσ’ κάναν κιρό. Εἶχαν φτσέλις, μποῦκλις, γκίμνια, γκιμούλια. Ἄλλις εἶχαν κι μπραγάτσις κι τςἴφιρναν στοὺ σπίτ’ μὶ τοὺν πιδιλόγου ἀπάν’ στοὺ κιφάλ’ κι ἀποὺ ἀπάν’ τ’ μπραγάτσα κιὄρθια ντὶπ λαμπάδα, σὰν καβάκ’ ἴσιου ὡς τοὺ σπίτ’. Ἔμ αὐτὲς ἦταν γναῖκις παλληκαρῶνις. Κιὄχ’ αὐτέσια ἁπ’ βγαίν’ στὰ προυϊνάθκα σντηλιόρασ’. Ἄει μὴν τοὺ γράψου πῶς τςἴλιγι ἡ θκόζμας ἡ Νένις... Στ’ βρύσ’ ἔπιρναν ἀράδα κι γιόμπζαν τὰ σέατις ἡ κάθι μνιά. Ἅμα ἦταν καμνιὰ ἰρισιάρου κι τςξιαραδοῦσι ἰκεῖ νὰ δῆς τί γένουνταν… Ποῦ σὶ σφάζ’ κι ποῦ σὶ πουνάει! Ὅπους κι ἅμα πότζαν τὰ κήπχια πάλι ἤθιλνι ἀράδα. Κι στοὺ τυρόγαλου ἅμα ἔπιρναν μιτὰ ἀπ’ τοὺν Μάη π’ξικινοῦσαν οἱ μπατζιάδις τοὺ τυρουκουμείου πάλι ἤθιλνι ἀράδα. Ὅλα ἤθιλναν ἀράτσ’. Ἀλλιῶς γένουνταν ἄστα βράστα κι μὴν τὰ ρουτᾶς!
Ἀράδα ἴλιγάμι τ’σειρὰ γιὰ νὰ παίρουμι τοὺ γάλα ἀπ’ τ’στρούγγα. Ἀράδα στοὺ τιτράδιου, στὰ βιβλία, στὰ πιδγιὰ στοὺ σκουλειό, στοὺ στρατό, στς φασουλιές, στςντουματές, κι σὶ ὅλα, στςρόκις τὰ σπειργιά. Σὶ ὅλα δλέβ’ ἡ ἀράδα.
Ὅμους πάλι ξέφυγα, κιξιαστουχήθκα ἡ ξιαστουχμένους. Στ’Δημητράκου τοὺ 15τουμου Λιξικὸ ἔχ’ 34 διαφουριτικὲς λέξεις μὶ τ’λέξ’ ἀράδα κλπ. Ἔχ’ ἀκόμα κι τοὺ ἀράδους ἀλλὰ μὶ ἄλλ’ νουή.
Ἰά νὰ δῆς σὰν τί μαθαίντς ἅμα ἀκούσ’ς ἀγράμματ’ ἀνθρῶπ’!!!
Μκρόβαλτου 6.7.2024
ἀρνιμα.
τὶ νὰ τοὺν κάμς κιαὐτόν; οὕλου τέτχοια…