Ἦταν ἀπ’ ‘νΚατάκαλ’ Γριβινῶν. Στς Στρατουλουγίας τὰ χαρτχιὰ τοὺν ἔχν γιννμένου τοὺ 1867. Ἡ Στρατουλουγία γράφ’ τοὺν πατέρατ’ Δημήτριου, ἀλλὰ ἡ νούνουζμ’ ἡ Ἀντώντς μ’εἶπι, ὅταν βάφτσαμι τοὺν θκόμ’ τοὺν Χρίστου, χάρκι ἡ πάππους κι εἶπι, Ἀα ἐβαλέτι τοὺν πατέραμ’ τοὺν Χρήσου.
Ὅλις τς πληρουφουρίις γιὰ τοὺν Τότσκα μὶ τςἔδουσι ἡ νούνουζμ’ ἡ Ἀντώντς, γιὸς τ’Γιώργου. Στοὺ χουργιὸ ὅλ’ τςλέν’ Τουτσκάδεις.
Ἰμᾶς τςΜιχαλάδις μᾶς βάφτσι ἡ μπάμπου Μαρία κι ἡ Ἀντώντς κι ἂς ἦταν μκρὸ κι φτουχὸ πιδί! Θυμοῦμι ὅταν πάηνάμι ‘νἈπουκριὰ στ’ νοῦνα, τ’μπάμπου τ’Μαρία, μᾶς ἀδέχουνταν μὶ πουλλὴν γλυκιὰ καλουσύν’ κι μᾶς ἔφκιανι καφὲν κθαρίσιουν γλυκόν. Κι μᾶς ἄρζι ἡ καφὲς τςνούνας. Σάματ’ κι πχοιὸς ἤξιρνι ἀποὺ καφέδεις…
Ἰμεῖς τοὺν θυμούμιστι τοὺν παπποῦ τοὺν Τότσκα, μκρὰ λιανουπαίδγια, ντὶπ παπποῦ μὶ χουλέβγια, ἄσπρα, μαλλίσια σιγγούνια, γιλέκου κι τσιαμαντάνια νὰ κατιβαίν’ ἀκουμπούντας σνπατηρίτσατ’ ἰδώϊας κάτ’ ἁπ’ ἔχ’ σπίτ’ τώρα ἡ Κουτσιούλας. Ἀκουμποῦσι ‘μπλάτητ’ σὶ μνιὰ τρανὴ στιρνάρα κι ἀπουκοιμνιοῦνταν, μό ρα κι νὰ χαλνοῦσι ἡ κόσμους ὅλους. Στοὺ χουράφ’ αὐτόϊας, ντὶπ στοὺ δρόμου, εἶχι κι μνιὰ γκουρτσιὰ χουντρὴ ἀ κι τρανή, ἁπ’ ’νἔκουψαν ἅμα ἀρχίντσαν τοὺ σπίτ’.
Ἄλλ’ φουρὰ πάλι τοὺν εἴδαμι σναὐλήτ’ στοὺ παλιὸ τοὺ σπίτ’, νὰ ἔχ’ ἡ ἀρκουδιάης μνιὰ ἀρκουδάρα μὶ ἅλτσουν χουντρό, ἀ κι νὰ πατάη σν’μπλάτ’ τοὺν παπποῦ γιὰ νὰ ‘νἰσιάξ’ κι νὰ φύγν’ οἱ πόν’! Ὢχ!!! Ἔτσιας ἴλιγαν. Γύρου γύρουτ’ ἤμασταν ὅλα ἰμεῖς τὰ δασκαλούλια κι χάζιβάμι τοὺ τρανὸ γιγουνός! Στοὺ τέλους ἔδιναν τοὺν ἀρκουδιάη ἕνα ταγάρ’ στιάρ’ κι αὐτὸς τςἔδουνι καμπόσις τρίχις ἀπ’ ‘νἀρκούδα γιὰ ξιτάγματα κι καπνίζματα. Σὰ νὰ τὰ βλέπου νὰ γένουντι ὅλα τώραϊας, κι ἂς πέρασαν καμνιὰ 64 καλὰ χρόνια!
Ἡ Τότσκας μὶ τνἈσημίνα, τ’γναῖκατ’, δὲν εἶχαν πιδγιά, ἀλλὰ μόνου τρία κουρίτσια. Τ’Θανάσου 1915 ἁπ’παντρέφκι τοὺν Τζιουνουβάγγιλου. Τ’Μαρία ἁπ’ παντρέφκι τοὺν Γιώργου Παπαδόπουλου τ’Ἀντών. Ἀ κι τ’Σταμούλου ἁπ’παντρέφκι τοὺν Τζιδημόπουλου, π’τοὺν ἴλιγαν ἀγᾶ, στοὺ Τρανόβαλτου.
Μνιὰ φουρὰ ἡ παπποῦς ἡ Τότσκας πῆγι στοὺ παζάρ’ κι ἰρχοῦντας τοὺν φουνάζ’ ἡ Γκουβρουζιώγας, ὦ παπποῦ, ἦρθαν κλέφτις Μουκριῶτις κι πῆραν ἀπ’ τοὺ κουπάδισ’ δγυὸ προυβατίνις. Πχιαλάει ἡ παπποῦς, ἦταν θηργιακλῆς ἄνθρουπους, κι τςπρόλαβι σνἈσκλῆθρα κι πῆρι πίσου τςπρουβατίνις.
Ἡ Γιώργους, ἡ πατέραμ’, εἶχι ἀδέρφχια τοὺν Χαρίσ’ κι τοὺν Μητσιάκου, ἁπ’ ἦταν κοιλάρφανους κι τοὺν εἶπαν στοὺν πατέρατ’, Μητσιάκου.
Μὶ τςΓιρμανοί, ἤμασταν φιβγάτ’ ἀπ’ στὰ σπίτχια μας. Στοὺ Κριάκουρου, ζιρβὰ ἀπ’ τοὺν ἉηΛιᾶ ὅπους μᾶς βλέπ’, τότι πέθανι ἡ μπαρμπαΧαρίησ’ ἀδιρφὸς τ’πατέραμ’. Εἶχι κι χιόνια πουλλά! Φώναξαν τοὺν μπαρμπαΣτέργιου νὰ πῆ καμνιὰ ἰφχὴ κι τοὺν πῆγαν στ’γούρνατ’.
Ἡ Ἀσημίνα, ἦταν ἀδιρφὴ τ’Καβρουνάτσιου. Αὐτὸς εἶχι πιδὶ τοὺν Τσίτσου κι αὐτὸς εἶχι τοὺν Κώστα ἁπ’ ἦταν χουρουφύλακας. Ἰκεῖ μέσ’στ’ἀνταρτκὰ σκότουσαν τοὺ πιδίτ’ τοὺν Νάτσιου κι ἀφοῦ τοὺν πῆραν τοὺ κουπάδ’ τὰ γίδγια (γιὰ νὰ προυκόψ’ ἡ ξιγιλαζμένους ἡ λαουτζίκους…) τοὺν εἶπι ἡ μέγας ἡ Λόγας, ἁπ’ ἔκουβι ὅσου ἤθιλνι κι ἔρραβι ὅσου προυλάβισκνι, «Καβουρίδ’, σὶ χαρίζουμι τ’ζουήσ’, γιατὶ σκότουσάμι τοὺ πιδίσ’»!!! Σὰ νὰ εἶπι γιὰ κάνα κτάβ’! Εἶδις, ἦταν κι ψυχουπουνητκοὶ ἀνθρῶπ’, ἀποὺ πουλὺ μέχρι παραπουλύ…. Ὅμους κι τὶ νἄλιγι, ἡ ἔρμους;… «Πήραμι τοὺ κουπάδ’. Σκότουσάμι τοὺ πιδίσ’, κι γιατιαὐτὸ ἰσένα δὲ σὶ σκουτώνουμι…!!!» Πῶς τοὖπις, ἀ ρα βιριάγκι…»
Ἡ Γιώργους μὶ τ’Μαρία εἶχαν κουρίτσια ‘νΤασιούλα τ’Σταμπλιακουβασίλ’, τ’Βαγγιλὴ τ’Κουσταντῆ τςΤσαραβουνάτσινας, κι πιδγιὰ τοὺν Ἀντών’, τοὺν Κώτσιου κι τοὺν Λία.
Τς 7 τ’Μάρτ 1947 οἱ ἀντάρτις χάλασαν τνἈστυνουμία στοὺ Ρύμνιου. Ὅμους ἦρθαν τ’ἀιρόπλανα κι τςκυνήγσαν σιαπάν’ σιαπάν’ Μπάρα, Ρίζα, Μκρόβαλτου, Τρανόβαλτου, ὅπ’ τςἔβρισκναν κι τς χτυποῦσαν. Ἀποὺ ταύτου τοὺν εἶπαν «ἰμφύλιουν». Ἕλληνις χτυποῦσαν Ἕλληνις!!! Κρῖμα! Ντὶπ ἰτότις, ἡ πατέραμ’ ἄφσι ἰμᾶς τὰ λιανουπαίδγια, (ἰγὼ ἦμαν δικατέσσιρα χρόνια, ἡ Κώτσιους 11 κι ἡ Λίας 5), στὰ πρόβατα στοὺ Καλάμ’ κι αὐτὸς πῆγι στοὺ χουργιὸ νὰ πάρ’ ψουμὶ στ’ντραγατσίκα κι νὰ ξαναγυρίσ’ τςπίσους.
Ὅμους δὲν μπουροῦσι νὰ βγῆ κι νὰ ρθῆ πίσου. Ἔκανι νὰ νταλντίσ’ ὄξου κι ἰκεῖ τοὺν βρῆκι τ’ἀιρόπλανου κι τοὺ βάρσι. Τοὺν θἄρσαν κι τοὺν πέρασαν γι’ἀντάρτ’. Ἔρχιτι ἡ Ἀριδουϊάνντς κι μᾶς λιέει, Πιδγιά, τραβᾶτι στοὺ χουργιὸ νὰ δῆτι τοὺν πατέρα σας. Κι τοὺν εἴδαμι κατ’ἰφθεῖαν σνἉγιΚοίμησ’... Κι ὕστιρα οὐρφάνια κι πόνους τρανός!!!
Ὕστιρα ἀποὺ μῆνις βρῆκι ἕναν Λουχαγὸ σιαπέρα σνΚάλιαν’ ἡ Κουκόλτς ἡ Γιαννόπουλους, ἀδιρφὸς τ’χουργιανοῦ μας τ’Κουκουλουϊάνν’, κι τοὺν εἶπι τοὺ πῶς σκουτῶθκι ἡ πατέραμ’ ἀπ’ τ’ἀιρόπλανου, γιατὶ τοὺν πέρασαν γι’ἀντάρτ’, κι ἄφσι 5 οὐρφανά! Ἦρθι ἡ Λουχαγὸς κι ρουτοῦσι πῶς σκουτῶθκι κι μᾶς ἄκσι. Ἔτσιας ἔβγαλαν στ’μάνναμ’ μνιὰ ψιφτουσύνταξ’.
Ἄει, ἡ Θιὸς νὰ τςἀναπάψ’ ὅλ’!
Σαββάτου 6.7.2024
ἀφοῦ ἔφκιασάμι τοὺ χρουνιάτκου τςπουλύπαθης Ἱλέντς
ὕστιρα σναὐλὴ τ’Χρίστου μᾶς τἄλιγι ὅλ’αὐτάϊας ἡ νούνουζμ’ ἡ Ἀντώντς.
ἀρνιμα