ΠΡΟΣΩΠΑ Αυτοί που "φύγαν"...

Πέρασαν 26 χρόνια από την εκδημία του αείμνηστου φιλόλογου Βασίλη Χρ. Μανάδη.

Στη μνήμη του παραθέτουμε δημοσίευμα της εποχής, του Μιχαήλ (νυν αρχιμανδρίτου Επιφανίου) Χατζηγιάγκου…

+Βασιλείου Χ. Μανάδη, φιλολόγου (1954 +14.11.1990)

Στὶς 14.11.1990 ἀπεδήμησε πρὸς Κύριον σὲ ἡλικία 36 ἐτῶν ὁ ἐκλεκτὸς φιλόλογος καὶ καθηγητὴς τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς Φλωρίνης Βασίλειος Χ. Μανάδης, συνεργάτης τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Φλωρίνης καὶ πιστὸ τέκνο τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ὁ ἐκλιπὼν συνάδελφος ἦταν Μακεδόνας τὴν καταγωγή. Γεννήθηκε στὸ χωριὸ Μικρόβαλτο Κοζάνης τὸ 1954. Ὁ παπποῦς του ἦταν ἱερεύς, τὸ ἴδιο καὶ ὁ πατέρας του, καθὼς καὶ ὁ ἀδελφός του ἀρχιμ. Νικηφόρος, ἱεροκήρυκας τῆς Μητροπόλεώς μας ὑπηρετῶν στὴν Πτολεμαΐδα. Παιδιόθεν συνδέθηκε μὲ τὴν Ἐκκλησία καὶ διακόνησε ἀπὸ μικρᾶς ἡλικίας στὸ ἀναλόγιο. Μετὰ τὸ Δημοτικὸ φοίτησε στὸ Βαλταδώρειο Γυμνάσιο τῆς Κοζάνης, ὅπου διέμεινε ἐπὶ ἑξαετίαν στὸ ἐκεῖ Οἰκοτροφεῖο τοῦ Συλλόγου «40 Μάρτυρες». Στὴ συνέχεια σπούδασε στὴ Φιλοσοφικὴ Σχολὴ ΑΠΘ ἀπὸ τὴν ὁποία ἀποφοίτησε τὸ 1976.

Τὸ 1978 διορίστηκε καθηγητὴς στὸ τότε ἱδρυθὲν Ἐκκλησιαστικὸ Φροντιστήριο Φλωρίνης, ὅπου καὶ ὑπηρέτησε κατὰ τὸ ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς του, ἐπὶ δώδεκα συναπτὰ ἔτη. Ἐργάστηκε ἀθόρυβα, μὲ ζῆλο, προθυμία καὶ αὐταπάρνησι.

Πάντα ἦταν εὐχάριστος τόσο στοὺς συναδέλφους, ὅσο καὶ στοὺς μαθητάς του, ποὺ ὅλοι τὸν ἀγαποῦσαν. Στὸ μάθημά του ἦταν σαφής, κατανοητὸς σὲ ὅλους καὶ συναρπαστικός.

Παραλλήλως μὲ τὸ ἐκπαιδευτικό του λειτούργημα ἀνέπτυξε καὶ ἄλλες δραστηριότητες. Διετέλεσε γιὰ ἕνα διάστημα διευθυντὴς στὸ μαθητικὸ Οἰκοτροφεῖο τῆς Ἱ Μητροπόλεως «Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι». Συνεργάστηκε στὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο τῆς Μητροπόλεως Φλωρίνης (κηρύγματα, κύκλοι Ἁγίας Γραφῆς, Κατηχητικὰ Σχολεῖα, Κατασκηνώσεις).

Διέπρεψε ἐπίσης στὴ συγγραφὴ. Δημοσίευσε πολλὰ ἄρθρα ποικίλου περιεχομένου, κυρίως ἀπολογητικοῦ. Ἐξεφώνησε ὁμιλίες ἱστορικοῦ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον περιεχομένου, ὅπως γιὰ τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάστασι τοῦ 1821, γιὰ τὸν Γρηγόριο Ε’ κ.ἄ. Ἐξεπόνησε περισπούδαστη κριτικὴ γιὰ τὸ βιβλίο τῆς Ἱστορίας τῆς Α’ Λυκείου τοῦ Λ.Σταυριανοῦ. Ὁ λόγος του ἦταν πάντα ξεκάθαρος, γλαφυρὸς καὶ πειστικός.

Ἀλλὰ «ὃν ἀγαπᾶ Κύριος παιδεύει». Ὁ Θεὸς θέλησε νὰ τὸν δοκιμάση μὲ χρόνια καὶ βασανιστικὴ νόσο. Τὸν βαρὺ αὐτὸν σταυρὸ τὸν σήκωσε ὁ ἀείμνηστος Βασίλης μὲ θαυμαστὴ ἀνδρεία καὶ ἰώβειο ὑπομονή.

Ἡ καρτερία ποὺ ἔδειξε, καρπὸς πίστεως καὶ προσευχῆς, ἦταν θαυμαστή.

Καὶ ἐνῶ εἶχε τὸ ἀπόκριμα τοῦ θανάτου σὲ κάθε βῆμα του, δὲν ἔπαψε μέχρι τὴν τελευταία στιγμὴ νὰ διατηρῆ τὴ χαρά του, τὴν ἐλπίδα του καὶ τὴν διάθεσι γιὰ προσφορά.

Τοὺς τελευταίους μῆνες ἡ κατάστασι τῆς ὑγείας του ἐπεδεινώθη. Πόνοι ἀφόρητοι τὸν βασάνιζαν. Ἡ ζωή του ἔγινε μαρτυρική. Καὶ στὶς 14 Νοεμβρίου, μετὰ ἀπὸ μιὰ ὕστατη κρίσι, παρέδωσε τὸ πνεῦμα του στὸν Κύριο, Αὐτὸν ποὺ ἀγάπησε καὶ

ὑπηρέτησε ὡς καλὸς οἰκονόμος μὲ τὸ τάλαντο ποὺ τοῦ χάρισε. Πίσω του ἄφησε σύζυγο καὶ δύο ἀνήλικα παιδιά. Εὐξώμεθα ὑπὲρ αὐτῶν.

Ἡ κηδεία του ἔγινε στὴ γενέτειρά του τὴν ἑπομένη. Πλῆθος κόσμου, παρ’ ὅλες τὶς δυσμενεῖς καιρικὲς συνθῆκες, συνέρρευσαν ἀπ’ ὅλα τὰ μέρη τῆς Μακεδονίας. Σύσσωμο παρέστη κατόπιν ἐντολῆς τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας π.Αὐγουστίνου καὶ τὸ Ἐκκλησιαστικὸ Λύκειο Φλωρίνης μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν Ὑποδιευθυντή του καὶ πρωτοσύγκελλο τῆς Ἱ.Μητροπόλεως ἀρχιμ. Θεόκλητο Πασσαλῆ. Τῆς κηδείας προέστη ὁ Σεβ. Μητροπολίτη Σερβίων καὶ Κοζάνης κ. Διονύσιος.

Ἐξεφωνήθησαν ἐπικήδειοι λόγοι ἀπὸ τοὺς ὁποίους παραθέτουμε τὸν σύντομο χαιρετισμὸ τοῦ κ.Νικολάου Σωτηρίου, ὁ ὁποῖος πρὸ 40 ἡμερῶν εἶχε κηδεύσει τὸν εἰκοσάχρονο υἱό του Αὐγουστῖνο.

«Ἀγαπητὲ ἐν Χριστῷ ἀδελφὲ Βασίλειε. Παλαιὲ οἰκότροφε τοῦ ἐν Κοζάνῃ οἰκοτροφείου 40 Μάρτυρες.

Ἐπὶ ἕξι ὁλόκληρα χρόνια τῆς ζωῆς σου γνωρίσαμε πολὺ καλὰ τὸν ὑπέροχο χαρακτῆρα σου, τὸν ὁποῖο οἱ προλαλήσαντες περιέγραψαν μὲ κάθε δυνατὴ λεπτομέρεια.

Ἀγαπημένε μας Βασίλη! Ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μου ἔχω νὰ σοῦ διαβεβαιώσω τοῦτο. Ὅτι ὁ προπορευθεὶς λίαν ἀγαπητὸς καὶ ἀλησμόνητος υἱός μου καὶ μαθητής σου Αὐγουστῖνος σὲ ἀναμένει μὲ ἀνοικτὰς τὰς ἀγκάλας εἰς τὴν Ἄνω Ἱερουσαλήμ. Ἂς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη σου».

Τοῦ ἀγαπητοῦ μας Βασιλείου Μανάδη, λαμπροῦ ἐπιστήμονος καὶ θαυμαστοῦ παραδείγματος πίστεως καὶ ὑπομονῆς ἂς εἶναι ἡ μνήμη αἰωνία.

Μιχαὴλ (καὶ νῦν ἀρχιμ. Ἐπιφάνιος) Χατζηγιάγκου

Φυσικός-καθηγητὴς Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς Φλωρίνης

ΣΑΛΠΙΓΞ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ τ. Δεκεμβρίου ΦΛΩΡΙΝΑ 1990

mikrovalto.gr