«Σώζεις καὶ Τελώνας Ἰησοῦ». Ἔτσι γράφει ὁ στίχος στὸ Συναξάρι τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου στὶς 16 Νοεμβρίου. Ἕνας λόγος ποὺ ταιριάζει καὶ στὸ Συναξάρι τοῦ πασσίγνωστου στὴν Πτολεμαΐδα ὡς Ζὰν Ζανό, ἢ Ἰωάννη Κωνσταντινίδη.
Συμπλήρωσε ὁ Ζὰν 65 χρόνια στὸν ἐπίγειο βίο του. Καὶ τὴν Τρίτη 10 Νοε ἐτελέσαμε τὴν ἐξόδιό του ἐπὶ τοῦ μνήματος. Διετέλεσε φίρμα κομωτὴ στὰ χρόνια μὲ τὶς παχιὲς ἀγελάδες ἐσόδων καὶ ἐξόδων. Περιποιήθηκε ἀπ’ ἔξω ὀνομαστὰ κεφάλια τοῦ καλλιτεχνικοῦ ἐν Ἀθήναις κόσμου. Ἔβγαζε τότε πολλὰ χρήματα. Καὶ τὰ μοίραζε ὅλα. Ὥσπου ἐπῆλθε κατάρρευσι καὶ ἀφάνεια.
Τότε γνωριστήκαμε. Ὅταν τὸν ξέχασαν ὅλοι οἱ κάποτε λαμπροὶ φίλοι του. Ἄκουγα γιὰ κάποιον Ζὰν Ζανό, ἀλλὰ τότε ποὺ ἦταν στὶς μεγάλες δόξες του, δὲν τὸν γνώριζα. Καὶ τὸν γνώρισα, ὅταν ἄρχισε νὰ βασιλεύη τὸ ἄστρο του. Διαπίστωσα, ὅπως ὁμολογοῦσε κι ὁ ἴδιος, ὅτι ὁ καιρὸς τοῦ Πακτωλοῦ χρημάτων καὶ δόξας τὸν εἶχε φορτώσει μόνο σκουπίδια. Σαὐτὸν τὸν καιρὸ τῆς ἀφάνειας καὶ τῆς παγκακοταλαιπώρειας ἄνοιξε μιὰ καινούργια σελίδα στὴ ζωή του. Ὑπέμενε πιὰ τὴν ἔσχατη κακοπάθειά του σὰν ὅλους τοὺς Λαζάρους ἐπιλέγοντας μὲ συναίσθησι «ξοφλῶ τὶς ἁμαρτίες μου».
Ὅμως κάτω ἀπὸ σωροὺς καλλιτεχνικῶν σκουπιδιῶν εἶχε σκεπασθῆ μιὰ παιδικὴ ψυχὴ καὶ μιὰ μικρὴ σπίθα πίστεως. Αὐτὴν τὴν ψυχὴ καὶ τὴν σπίθα βρῆκε Αὐτὸς ποὺ ἦλθε ἀνάμεσά μας γιὰ νὰ σωθοῦν ἁμαρτωλοὶ καὶ Τελῶνες. Καὶ βρῆκε τὸ παιδὶ καὶ ἄναψε τὴν ἁγία φωτιά.
Αὐτὴ ἡ φωτιὰ τοῦ Ἰησοῦ ἔκαψε μὲ τὴν μετάνοια πᾶν φιλόϋλον καὶ φιλόκοσμον καὶ παρέλαβε διὰ τῶν ἀγγέλων του, ὅπως καὶ τοῦ Λαζάρου, τὴν παιδικὴ ψυχὴ τοῦ Ζὰν καὶ τὴν μετέφερε ἐκεῖ ὅπου δὲν ὑπάρχει πόνος καὶ στεναγμός, ἀλλὰ ζωὴ ἀτελεύτητος.
Ἀγαπητέ μου Ζάν. Κάποτε εἶπες, σεὐχαριστῶ ποὺ ἀγκαλιάζεις ἕναν… Τώρα εἶναι ἡ σειρά σου νὰ εὔχεσαι γιὰ ὅλους ἐμᾶς.
ἀρ.νι.μα.
