«Φόντας ἦμαν ἀκόμα κουρίτσ’ στ’μάνναμ’. Πααίνου μνιὰ φουρὰ κάτ’ σνἈργασταριὰ νὰ πάρου νιρὸ μὶ τὰ φτσέλια κι τὰ γκίμνια κι ἄμπλαξα ἰκεῖ μνιὰ παρέα λιανουπαίδγια. Λιέει ἕνας τσιαπατόρς ἀπ’ αὐφτνούς, «ἔει νὰ τν πιριλάβουμι μὶ πέτρις».
«Ὄχ’ ἀρά, τοὺν λιέει ἕνας ἄλλους, τοὺ μπιλιᾶς χαλέβς; Αὐτὸς συστοῦσι τς ἄλλ’ νὰ μὴν τυχὸν κι πχιάσν πέτρις. Τς προυάλλις, ἀ ρά, πάλι γίνκι ἔτσιας κι ἡ Φουρδίτου τς ἄμπουξι, τς σύμμασι κι τς παραμάζουξι ὅλνους μπρουστὰ μὶ τς πέτρις. Ναὶ χαμπαργιάζ’, ναὶ φουβᾶτι καέναν. Κάτστι καλά, ἔρχουντι φλιῶτις, γιὰ νὰ μὴν τς μαζώξτι».
Λέουντας αὐτὸς αὐτάϊα, παίρου μνιὰ πέτρα κι τς λέου. «Φουκαράδιζμ’, κάτστι καλά. Γιατὶ θ’ἁρπάξτι ‘μπρώτ’ κι ‘ντιλιφταία σας. Θὰ πααίντι τ’ἀγκτσάκ’ κι μὶ τρύπχια κιφάλια στς μάννις σας».
Μό ρα, ἔτσιαϊὰς τς συλλάρουσα κι μνιὰ χαρά. Τὄρραψαν κι τὄμασαν. Ποῦ νὰ κουτίσν, ἀ κι νὰ σκώσν στιρνάρις; Οὔτι τς ἔπιρνι οὔτι τς ἔφιγγι. Τς πῆγι πέντι-πέντι, τς κόπκι ἡ βήχας κι ἔρξαν ντρασκλιὲς μαρούκλουτ’. Σὰν τὰ σκλιὰ π’φέγν μαρούκλουτα, ἅμα οὐρτσουθῆ ἀμπρουστά τα κάνα γιρότιρου».
Ἄει παπαδγιὰ Ἀφρουδίτ’
κι ἡ γιός τς ἀρ.νι.μα.
23 οὐκτουβρίου 2020
