Καυχώμαστε ὅλοι, ὅταν ἔχουμε πάνω μας κοσμήματα μεγάλης ἀξίας. Καυχώμαστε, ἂν ἔχουμε ἐπαίνους καὶ ἐπιτυχίες στὴ ζωή. Καυχώμαστε, καὶ γιὰ πόσα δὲν καυχώμαστε;… Κι ὅμως ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ποὺ τὸν ἀκολουθοῦμε στὰ παρόντα κείμενα, εἶχε καυχήματα καὶ κοσμήματα ἄλλου εἴδους. Τὰ δικά του διέφεραν ἐκ διαμέτρου ἀπὸ τὰ δικά μας.
Ἂς ἰδοῦμε τὶ ὑπογραμμίζει ὡς πανάκριβα καὶ συγχρόνως ἐπώδυνα κοσμήματα ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Λέγει στὸ Β’ ἐγκώμιό του. Ὁ Παῦλος «καλοδέχονταν τὰ ὑπὲρ Χριστοῦ μαρτύρια. Καλλωπιζόταν τόσο μὲ τὴν ἁλυσίδα, μὲ τὴν ὁποία ἦταν ἁλυσοδεμένος, ὅσο δὲν καμάρωνε ὁ Νέρων ἔχοντας τὸ βασιλικὸ στέμμα στὴν κεφαλή του. Διέμενε στὸ δεσμωτήριο, σὰν νὰ βρισκόταν στὸν οὐρανό. Δεχόταν τὰ τραύματα καὶ τὶς μαστιγώσεις γλυκύτερα ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἁρπάζουν τὰ βραβεῖα. Δὲν ἀγαποῦσε λιγώτερο τοὺς κόπους τῶν ἐπάθλων, ἀφοῦ θεωροῦσε ἔπαθλο τοὺς κόπους. Γιαὐτὸ καὶ τοὺς ὀνόμαζε «χάρι».
Πρόσεξε ὅμως τοῦτο. Ἔπαθλό του ἦταν, τὸ νὰ τελειώση ἡ ζωή του καὶ νὰ βρεθῆ μὲ τὸν Χριστό. Τὸ δὲ νὰ παραμείνη στὴν ἐπίγεια ζωή, ἦταν ὁ καθημερινὸς κόπος του. Κι ὅμως προτιμοῦσε περισσότερο τὸν κόπο τῆς ἀποστολικῆς διακονίας καὶ ὄχι τὴν ἀνάπαυσι. Θεωροῦσε γιὰ τὸν ἑαυτό του ἀναγκαιότερο τὸν κόπο. Ἀγώνας καὶ κόπος του ἦταν τὸ νὰ γίνη αὐτὸς ἀνάθεμα ἀπὸ Χριστοῦ, ἢ καλλίτερα αὐτὸ ἦταν περισσότερο ἀπὸ ἀγῶνα καὶ κόπο. Τὸ νὰ παραμείνη μαζί του, ἦταν ἔπαθλο. Χάριν τοῦ Χριστοῦ προτιμᾶ νὰ παραμείνη στὴν κοπιαστικὴ ζωή, ἀπὸ τὸ νὰ ἀπέλθη στὴ μακαριότητα!»
Β’ λόγος, ΕΠΕ 36,426
7.7.2019 ἀρ.νι.μα