Λέν’ πὼς εἶναι νόθο, ἀλλὰ εἶναι ὄμορφο.
Κι ἕνα νόθο μπορεῖ νὰ εἶναι ὄμορφο κι ἂς εἶναι νόθο!
Αὐτὴν τὴν σκέψι ἔκαμε ὁ εὐλογημένος ἀββᾶς J.P.Migne (κι ἂς ἦταν παπικός…)
καὶ συμπεριέλαβε στὴν μνημειώδη ἔκδοσί του καὶ τὰ νόθα!
Εὖγε καὶ στὸν π.Ἰωάννη Διώτη ποὺ μᾶς πρόσφερε τὴν πατρολογία!!!
Ὦ θαῦμα παράδοξο! Ὦ δύναμι ἀνέκφραστη! Ὦ φρικτὸ μυστήριο τῆς ἱερωσύνης! Εἶσαι πνευματικὴ καὶ ἁγία. Ὁ Χριστὸς ἦλθε στὴ γῆ καὶ σὲ δώρισε στοὺς ἀξίους. Γονατίζω καὶ παρακαλῶ μὲ δάκρυα, γιὰ νὰ μπορέσω νὰ ἰδῶ στὸ βάθος τὸν θησαυρὸ τῆς ἱερωσύνης. Νὰ ἰδῶ αὐτοὺς ποὺ τὸν φυλάγουν ἀξίως καὶ ὁσίως. Εἶναι ἀσπίδα ὁλόσωμη, λαμπρὴ καὶ ἀσύλληπτη. Εἶναι καὶ πύργος ἀσάλευτος καὶ τεῖχος ἀρραγές. Εἶναι θεμέλιο σταθερὸ ποὺ ξεκινάει ἀπὸ την γῆ καὶ ἐγγίζει τὶς ἁψίδες τοῦ οὐρανοῦ.
Ἀδελφοί μου. Καὶ τὶ εἶπα λέγοντας αὐτά; Ἡ ἱερωσύνη ἐγγίζει ἀκόμη τὶς ἁψίδες τοῦ οὐρανοῦ καὶ εἰσέρχεται χωρὶς ἐμπόδιο μέσα στὸν οὐρανό. Βαδίζει λαμπρὰ καὶ εὔκολα ἀνάμεσα στοὺς ἀγγέλους καὶ μαζὶ μὲ τοὺς ἀσωμάτους. Καὶ γιατὶ νὰ λέγω ἀνάμεσα στὶς ἀσώματες Δυνάμεις; Ἀφοῦ γίνεται συντροφιὰ καὶ μὲ τὸν ἴδιο τὸν Δεσπότη τῶν ἀγγέλων καὶ Δημιουργὸ καὶ φωτοδότη; Ἀπὸ ἐκεῖ κατὰ τὴν ἐπιθυμία της λαμβάνει ὅσα παρακαλεῖ μὲ πολλὴ παρρησία.
Ἀδελφοί. Δὲν σταματῶ νὰ ὑμνῶ καὶ νὰ δοξάζω τὸν βαθμὸ τοῦ ἀξιώματος τῆς ἱερωσύνης. Αὐτὴν ποὺ ἡ ἁγία Τριάδα ἔδωσε στὰ παιδιὰ τοῦ Ἀδάμ. Μὲ αὐτὴν σώθηκε ὁ κόσμος, ἡ κτίσι φωτίσθηκε, τὰ ὄρη καὶ οἱ λόφοι καὶ οἱ χαράδρες καὶ τὰ φαράγγια γέμισαν μὲ τὴν χαρούμενη καὶ σεμνὴ ζωὴ τοῦ μακαρίου γένους. Ἐννοῶ δηλαδὴ τοὺς μοναχούς. Ὁ λαμπροφωνότατος Ἡσαΐας εἶπε, ὅτι «ἀπὸ τὶς κορυφὲς τῶν ὀρέων οἱ ἄνθρωποι θὰ δώσουν μὲ τὶς φωνές τους δοξολογία» (42,11).
Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ἐκδιώχθηκε ἡ ἀνομία ἀπὸ τὴν γῆ. Ἔτσι ἐγκαταστάθηκε ἡ σωφροσύνη στὴ γῆ, ὁ διάβολος ἔπεσε καὶ καταργήθηκε, οἱ ἀσελγεῖς ἔγιναν σκεύη ἅγια, οἱ πόρνοι ἔγιναν ἁγνοὶ καὶ ἀμίαντοι, οἱ ἄφρονες ἔγιναν ὁδηγοὶ δικαιοσύνης, ἡ δύναμι τοῦ θανάτου καταργήθηκε, ὁ ἅδης ἔχασε τὴ δύναμί του, ἡ κατάρα τοῦ Ἀδὰμ λύθηκε καὶ ὁ οὐράνιος νυμφώνας στολίσθηκε. Μὲ ὅλα αὐτὰ τὸ ἀνθρώπινο γένος μεταβλήθηκε πρὸς τὴν δύναμι τῶν ἀσωμάτων ἀγγέλων.
Πῶς νὰ μιλήσω καὶ πῶς νὰ ἐπαινέσω; Διότι ἡ δωρεὰ τοῦ βαθμοῦ τῆς ἱερωσύνης ξεπερνάει τὴν γλῶσσα μου καὶ τὴ σκέψι μου. Νομίζω ὅτι αὐτὸ ὑπαινίσσεται ὁ Παῦλος ὅταν μὲ ἔκπληξι λέγη, «Ὢ βάθος πλούτου καὶ σοφίας καὶ γνώσεως Θεοῦ. ὡς ἀνεξερεύνητα τὰ κρίματα αὐτοῦ καὶ ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ» (Ρωμαίους 11,33).
Ἡ ἱερωσύνη εἶναι ὑψιπέτις. Πετάει ἀπὸ τὴ γῆ στὸν οὐρανό, καταθέτει γρήγορα τὰ αἰτήματά μας στὸ Θεὸ καὶ πρεσβεύει ὑπὲρ τῶν δούλων. Ἂς προσέξουμε, ἀδελφοί, μὲ ὀξεῖα ὅρασι σὲ τοῦτο τὸ μυστικὸ καὶ βαρὺ ἀφήγημά μας. Ὅτι δηλαδὴ χωρὶς τὴν σεμνὴ ἱερωσύνη δὲν δίνεται ἄφεσι ἁμαρτιῶν στοὺς ἀνθρώπους.
Σκεφθῆτε, ἀδελφοί μου. Σεῖς εἶσθε ἐρασταὶ τῆς εὐσέβειας φωτιζόμενοι ἀπὸ τὸ φῶς τῶν διδαγμάτων. Τὶ εἶναι αὐτὸ ποὺ εἴπαμε νωρίτερα γιὰ τὸ μυστήριο τῆς ἱερωσύνης; Τὸ κλῆμα τῆς ἀμπέλου καὶ ὁ κόκκος τοῦ σίτου ἔχουν κάτι κοινό. Τὸ κλῆμα καὶ ὁ σῖτος εἶναι δοῦλοι, ἐνῶ ἡ ἱερωσύνη εἶναι κυρία. Ὅταν συγκεντρωθοῦν καὶ οἱ τρεῖς, γιὰ νὰ αὐλισθοῦν πάνω στοὺς θησαυρούς, ἐκεῖ προσφέρει στὸ βασιλιᾶ ἡ καθεμιὰ τὴν δύναμι τῶν καρπῶν της ὡς εὐωδία. Τὸ κλῆμα βγάζει τὸ αἷμα. Ὁμοίως καὶ ὁ σῖτος τὸν ἄρτο. Ἡ δὲ ἱερωσύνη ἀπὸ τὴν γῆ πετάει ψηλὰ στὸν οὐρανό, μέχρι νὰ ἰδῆ τὸν ἴδιο τὸν ἀόρατο. Ἀφοῦ προσκυνήση μπροστὰ στὸν ὑψηλὸ θρόνο, στέκεται καὶ παρακαλεῖ τὸν Δεσπότη γιὰ τοὺς δούλους. Βαστάζει δάκρυα καὶ στεναγμοὺς τῶν συνδούλων καὶ τὰ προσφέρει στὸν Δεσπότη. Συγχρόνως ζητάει στήριγμα καὶ μετάνοια, συγχώρησι καὶ ἔλεος ἀπὸ τὸν εὔσπλαγχνο βασιλιᾶ, ὥστε νὰ κατέλθη μαζί της τὸ παράκλητο Πνεῦμα καὶ νὰ ἁγιάση τὰ δῶρα ποὺ βρίσκονται στὴ γῆ.
Κι ὅταν προσκομισθοῦν τὰ φοβερὰ μυστήρια, γεμάτα ἀθανασία διὰ τοῦ ἱερέως, ποὺ πρεσβεύει ὑπὲρ ὅλων, τότε λοιπὸν προσέρχονται οἱ ψυχὲς καὶ λαμβάνουν μὲ τὰ μυστήρια τὸν καθαρμὸ γιὰ ὅλους τοὺς σπίλους.
Ὦ φιλόθεοι. Εἴδατε ὅτι δὲν ἐνεργοῦν τὰ δύο ἐπίγεια ἀγαθὰ μόνα τους, ἂν δὲν παρουσιασθῆ ἡ οὐράνια ἀπόφασι καὶ νὰ ἁγιάση τὰ δῶρα;
Ἄνθρωπε, εἶδες χαρούμενη θαυματουργία; Εἶδες ἱερὸ ἀξίωμα, πῶς καθαρίζει εὔκολα τὶς κηλίδες τῶν ψυχῶν; Ὁ Σωτήρας, ποὺ ἔδρασε ἐπὶ τῆς γῆς, εὐλογεῖ τοῦτο τὸ ὑπέρλαμπρο καὶ ἀπορρυπαντικὸ δῶρο, ἀφοῦ φώτισε μὲ τὴ χάρι του τοὺς ἱερεῖς, ὥστε νὰ λάμπουν ὡς φωστῆρες ἐν κόσμῳ.
Ὁ λαὸς πρὶν ἀπὸ μᾶς, στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, εἶχε τὸ κέρας ποὺ ἦταν γεμᾶτο ἔλαιον, καὶ ἀπὸ αὐτὸ ἔπαιρνε τὴν πνευματικὴ προκοπή του. Ἐμεῖς ὅμως, οἱ ἀχρεῖοι δοῦλοι τοῦ Εὐλογητοῦ, δὲν ἔχουμε ἕνα κέρας κι οὔτε ἔλαιον αἰσθητό. Ἀλλὰ ἔχουμε αὐτὸν ποὺ σταυρώθηκε στὸν τόπο τοῦ Κρανίου. Αὐτὸς ὁ ὑψηλὸς καὶ φρικτὸς κατῆλθε ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς καὶ μᾶς δώρισε μὲ τὴν χειροτονία τὸ ἅγιο Πνεῦμα. Εἶναι αὐτὸ ποὺ ἦλθε σὰν φωτιὰ ἐπὶ τῶν ἀποστόλων.
Ὦ δύναμι ἀνέκφραστη ποὺ ἀναπαύθηκες καὶ κατοίκησες ἀνάμεσά μας μὲ τὴν ἐπίθεσι τῶν χεριῶν τῶν ἱερέων! Ὢ τὶ ὑψηλόβαθμο ἀξίωμα ἔχει ἡ ἱερωσύνη! Εἶναι μακάριος ὅποιος πολιτεύεται ἁγνὰ καὶ ἄμωμα μέσα σαὐτήν! Ὁ Πέτρος, ποὺ ὀνομάσθηκε Κηφᾶς, ποὺ σαγηνεύθηκε στὸ χεῖλος τῆς θαλάσσης, ποὺ μαρτυρήθηκε ἀπὸ τὸν Μεγάλο ποιμένα, ὅτι «Ἐπὶ ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τὴνἘκκλησίαν» (Ματθαίου 16,18), διὰ τῆς ἱερωσύνης ἔλαβε τὰ κλειδιὰ τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν.
Μὲ ὅμοιον τρόπο καὶ ὁ Παῦλος, ποὺ ἦταν κάποτε διώκτης, ἀξιώθηκε τῆς ἱερωσύνης καὶ σὰν φτερωτὸς διέδραμε κηρύττοντας σὲ γῆ καὶ θάλασσα τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασι.
Ἂς ἐπανέλθουμε στὸν δίκαιο Ἄβελ, ὁ ὁποῖος ἔγινε ἱερεὺς στὴν ἀρχὴ τῆς κτίσεως. Ἂς μάθουμε ἀπὸ αὐτὸν ὅτι πρόσφερε τὴν θυσία του στὸ Θεὸ ὡς ἱερέας. Δὲν κατῆλθε πῦρ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ κατέφαγε τὴν θυσία του; Ὅταν προσέφερε τὶς ἀπαρχές ὅπως λέγει ἡ Γραφή, «Ἐπεῖδεν ὁ Θεὸς ἐπὶ τὴν θυσίαν τοῦ Ἄβελ, ἐπὶ δὲ τὴν τοῦ Κάϊν οὐκ εὐδόκησε» (Γένεσι 4,4-5).
Ὁ Νῶε πάλι ποὺ σώθηκε μὲ τὴν Κιβωτό, ὅταν κόπασε τὸ νερὸ καὶ κάθισε πάνω στὰ ὄρη Ἀραράτ, ἀμέσως συμμετεῖχε στὴν ἱερωσύνη καὶ πρόσφερε μὲ εἰλικρίνεια θυσία εἰς ὀσμὴν εὐωδίας. Γιαὐτὸ ὁ Θεὸς ἔκαμε μαζί του διαθήκη νὰ μὴ κάμη ποτὲ πιὰ κατακλυσμὸ καὶ τοῦ ἔδωσε εὐλογία νὰ αὐξηθοῦν καὶ νὰ πληθυνθοῦν.
Εἶδες τὰ θαύματα τῆς ἱερωσύνης; Εἶδες τὸν πρῶτο ἱερέα τὸν Ἄβελ στὴν πρώτη κτίσι; Πῶς κατῆλθε πῦρ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ γιὰ τὴν ἄμωμη θυσία του; Εἶδες πάλι τὸν Νῶε, τὸν σεμνὸ ἱερέα στὴν δεύτερη κτίσι, πῶς ἔκαμε μαζί του ὁ Θεὸς διαθήκη;
Σαὐτὴν ἀξιώθηκε νὰ μετάσχη καὶ ὁ Ἀβραάμ, ὅταν πρόσφερε θυσία στὸ Θεὸ τὸν Ἰσαὰκ ἱερουργώντας τὰ δικά του σπλάγχνα. Σαὐτὴν τὴν θυσία ἐκεῖ ὁ Θεὸς τοῦ ἔδειξε μέγα θαῦμα. Μὲ τὸ φυτὸ Σαβέκ τοῦ ἔδειξε τὴν Γέννησι τοῦ Κυρίου, καὶ τὴν αὐτόματη αὔξησι τῶν ἀπογόνων του μὲ τὴν εὐλογία του. Τοῦ εἶπε, «Ἐν τῷ σπέρματί σου εὐλογηθήσονται πάντα τὰ ἔθνη» (Γένεσι 22,18).
Καὶ ὁ Μωϋσῆς ἀξιώθηκε τῆς ἱερωσύνης, ὅταν ἀνέβηκε στὸ ὄρος Σινᾶ πρὸς τὸν Θεὸ καὶ δέχθηκε τὸν νόμο. Γιαὐτὸ καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπό του, ὥστε νὰ λάμπη περισσότερο ἀπὸ τὸν ἥλιο. Ὁμοίως ἀξιώθηκε τῆς ἱερωσύνης και ὁ Ἀαρών, ἀφοῦ ἔγινε πρεσβευτὴς πρὸς τὸν Θεὸ γιὰ τὶς ἁμαρτίες τοῦ λαοῦ. Λέγει, «Μωσῆς γὰρ καὶ Ἀαρὼν ἐν τοῖς ἱερεῦσιν» (Ψαλμὸς 98,6). Ἀλλὰ καὶ ὁ Φινεὲς μὲ αὐτὴν τὴν πάνσεμνη ἱερωσύνη ἐμπόδισε τὸν θάνατο τοῦ λαοῦ ἐκείνου. Καὶ ὁ Ἠλίας ντυμένος μὲ τὴν ἱερωσύνη εἰσακούσθηκε, ἔπεσε φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ ἐν συνεχείᾳ κατέσφαξε τοὺς ἱερεῖς τῆς αἰσχύνης.
Ἂς μάθουμε, ἀδελφοί, ὅτι εἶναι μεγάλο καὶ ὑπέρογκο τὸ ἀξίωμα τῆς ἱερωσύνης. Δόξα στὸν Μονογενῆ καὶ μόνο ἀγαθό. Διότι δώρισε τὴν ἱερωσύνη στοὺς ἀποστόλους του μὲ τὴν Καινὴ καὶ ἁγία διαθήκη του, ὥστε καὶ αὐτοὶ νὰ τὴν δώσουν στοὺς ἀξίους μὲ τὴν ἐπίθεσι τῶν χεριῶν τους.
Ὅλοι μας λοιπὸν ἂς τιμήσουμε εἰλικρινά, ὅσους ἔχουν τὸν βαθμὸ τῆς ἱερωσύνης. Ἂς γνωρίζουμε, ὅτι ὅποιος ἀγαπᾶ τοὺς φίλους τοῦ βασιλιᾶ, αὐτὸν τὸν ἀγαπᾶ πολὺ περισσότερο ὁ βασιλιᾶς. Ἂς ἀγαπήσουμε λοιπὸν τοὺς ἱερεῖς τοῦ Θεοῦ, διότι εἶναι φίλοι του καὶ πρεσβεύουν πάντοτε γιὰ μᾶς. Τίμησε τοὺς ἱερεῖς ἀναπληρώνοντας τὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ ποὺ λέει, «ὅποιος δέχεται προφήτη στὸ ὄνομα προφήτου, θὰ λάβη μισθὸν προφήτου» (Ματθαίου 10,41). Ἐὰν δὲ ἀγνοῆς ἕναν τυχόντα ἱερέα, ἂν εἶναι ἄξιος ἢ ἀνάξιος τοῦ ἀξιώματος, μὴν τὸν περιφονήσης, μόνο γιὰ τὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ.
Ὅπως δὲν βλάπτεται ὁ χρυσός, ποὺ εἶναι ἀναμειγμένος μὲ λάσπη. Ἢ ἕνα λαμπρὸ μαργαριτάρι δὲν ἀλλοιώνεται, ὅταν ἀναμιχθῆ μὲ ἀκάθαρτα πράγματα. Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο δὲν κηλιδώνεται ἡ ἱερωσύνη ἀπὸ τίποτε, ἔστω κι ἂν ἀκόμη εἶναι ἀνάξιος αὐτὸς ποὺ τὴν δέχεται. Ἐὰν κάποιος ἀξιωθῆ νὰ ἀνέλθη σαὐτὸ τὸ ἀξίωμα, καὶ πορευθῆ ἐπάξια καὶ ἄμεμπτα, αὐτὸς προξενεῖ ζωὴ καὶ στέφανο ἄφθαρτο γιὰ τὸν ἑαυτό του. Ἐὰν ὅμως κάποιος τολμήση νὰ προσέλθη σαὐτὴν ἀναξίως, προξενεῖ γιὰ τὸν ἑαυτό του σκότος ἐξώτερο καὶ κρίσι χωρὶς ἔλεος.
Ἄνθρωπε. Σοῦ δίνω καὶ ἕνα ἄλλο παράδειγμα. Γιὰ νὰ μὴν τολμήσης μὲ τὴν ἀλαζονεία σου νὰ λάβης ἀναξίως τὸν βαθμὸ τῆς ἱερωσύνης, ἐπειδὴ ὁ Θεὸς δὲν ἀναπαύεται σαὐτοὺς ποὺ χειροτονοῦνται ἀλαζονικά.
Μάθε λοιπὸν τὶ ἔπαθαν ἐκεῖνοι οἱ ταλαίπωροι, ποὺ ἀντιστάθηκαν κάποτε στὸν Μωϋσῆ καὶ στὸν Ἀαρών καὶ μὲ προπέτεια, μὲ ἀναίδεια καὶ αὐθάδεια θυμίασαν στὸν Θεό. Δὲν τοὺς ἔφαγε ὅλους τὸ πῦρ, ἐπειδὴ κατετόλμησαν νὰ ἀνέλθουν σὲ ἀξίωμα γιὰ τὸ ὁποῖο δὲν ἦσαν ἄξιοι; Ἡ Μαριὰμ πάλι ποὺ ἦταν προφῆτις τοῦ Θεοῦ, ἐπειδὴ κακοσχολίασε λίγο τὴν ἱερωσύνη τοῦ Μωϋσῆ, ὁ Θεὸς ἐπεδίκασε σαὐτὴν ἕνα τέτοιο σημάδι πάνω της, ὥστε νὰ λεπρωθῆ καὶ νὰ ἀφωρισθῆ γιὰ μιὰ ἑβδομάδα ἔξω ἀπὸ τὸ στρατόπεδό τους.
Ὥστε λοιπὸν ἀδελφοί. Νὰ ζῆτε τὴν ἱερωσύνη μὲ ἁγνότητα μιμούμενοι τὸν Μωϋσῆ, τὸν Ἀαρών καὶ τὸν Ἐλεάζαρ. Παρατήρησε αὐτοὺς τοὺς εὐσεβεῖς ἱερεῖς. Μὲ ποιὸν τρόπο ἀμύνθηκαν στὶς ἐπιθέσεις τῶν ἐχθρῶν τους. Ἔχοντας τὴν ἱερωσύνη ὁ Μωϋσῆς ἅπλωσε τὰ χέρια του πρὸς τὸν Θεὸ καὶ πλήγωσε τὸν Ἀμαλὴκ μὲ ἀνίατη πληγή. Τὴν ἱερωσύνη ζώσθηκε ὁ Ἀβραὰμ καὶ νίκησε τοὺς βασιλεῖς. Αὐτὴν ἔχοντας ὁ Μελχισεδὲκ εὐλόγησε τὸν Ἀβραὰμ μὲ εὐλογία ἐξαιρετική.
Ἀδελφέ. Ἀξιώθηκες νὰ λάβης τὸ ἀξίωμα τῆς ἱερωσύνης; Νὰ φροντίζης νὰ εὐαρεστῆς αὐτὸν ποὺ σὲ στρατολόγησε μὲ ἁγνότητα, μὲ ἁγιότητα, μὲ σοφία πνευματικὴ καὶ λαμπρὴ παρθενία. Νὰ γίνης θερμὸς ζηλωτὴς σὰν τὸν Ἠλία, κηδεμόνας σὰν τὸν Ἰερεμία, σώφρων σὰν τὸν Ἰωσήφ, ἁγνὸς σὰν τὸν Ἰησοῦ, φιλόξενος σὰν τὸν Ἀβραάμ, φιλόστοργος σὰν τὸν Δαυΐδ, καὶ πρᾷος σὰν τὸν Μωϋσῆ. Σύναξε αὐτὸν ποὺ πλανήθηκε. Ἐπίδεσε αὐτὸν ποὺ τραυματίσθηκε. Σήκωσε αὐτὸν ποὺ ἔπεσε. Βόηθα αὐτοὺς ποὺ ἀρρώστησαν καὶ τόσα ἄλλα ὅμοια.
Ἐγὼ ἀγαπητοί μου, ἐκπλήττομαι. Διότι μερικοὶ ἄμυαλοι τολμοῦν καὶ ἐπιχειροῦν ἀναιδῶς καὶ προπετῶς νὰ λάβουν τὴν ἱερωσύνη χωρὶς νὰ προσκληθοῦν ἀπὸ τὴν χάρι τοῦ Χριστοῦ. Αὐτοὶ οἱ ἄθλιοι ἀγνοοῦν, ὅτι ἐπισωρεύουν πάνω τους φωτιὰ καὶ θάνατο.
Ἄνθρωπε. Δὲν σοῦ λέγω νὰ μὴν πλησιάσης προπετῶς μόνο τὴν ἱερωσύνη, ἀλλὰ νὰ μὴν ἀκουμπήσης κι οὔτε ὅ,τιδήποτε ἄλλο ἀπὸ τὰ σκεύη τῆς πανσέμνου λατρείας. Μήπως διάβασες τὶ ἔπαθε ὁ Ὀζᾶ, καθὼς ἄγγιξε τὴν Κιβωτὸ τοῦ Θεοῦ;
Ἀγαπητὲ ἀδελφέ. Νὰ θυμᾶσαι πάντοτε τὴν θεία λέξι τοῦ Ὑψίστου ποὺ εἰπώθηκε διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου, «Σὲ ποιὸν νὰ ἀναπαυθῶ ἐγώ, παρὰ μόνο στὸν πρᾷο καὶ ταπεινὸ καὶ τρέμοντα τοὺς λόγους μου;» (66,2). Αὐτὴν τὴν ἐντολὴ νὰ θυμᾶσαι πάντα. Νὰ ἀποκτήσης ὡς θησαυρὸ τὸν πρᾷο λογισμό, ὥστε νὰ μπορέσης νὰ ἀνέλθης νοερὰ στὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ, καὶ νὰ προσφέρης θυσίες στὸν βασιλιᾶ καὶ Θεὸ στὸ ἄνω θυσιαστήριο. Ἐκεῖ δηλαδὴ ὅπου πλέκονται τὰ ἄφθαρτα στεφάνια. Ἐκεῖ καὶ ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων θὰ σὲ στεφανώση ὁ Χριστὸς μὲ στέμμα ἀθάνατο. Ἐκεῖ μαζὶ μὲ τὶς ἄνω στρατιὲς θὰ ὑμνήσης ὕμνο ἐπινίκιο πρὸς τὴν ἁγία Τριάδα σὲ ὅλους τοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
23.4.2019 Μ.Τρίτη 5χάραμα
ἀρ.νι.μα.