Τοὺ Σαββάτου αὐτόϊας στς 23 τ’φλιβάρ’ τ’ἀπόγιουμα ἦρθι στοὺ μαναστήρ’ νὰ δοῦν τ’μάνναμ’ ἡ ἀμψιάτς ἡ Ἰβδουξία-Δουξία μὶ τ’Ντίνα κι τοὺν Λάζου, μόνου π’δὲν ἦρθι ἡ Χιλλέας, ἀμπουτὶ μιρμιτάει τ’ἁμάξια. «Οὔι, ἦρθις μὰ Δουξίαμ’,» ‘νεἶπι ἡ μάνναμ’.
Ἅμα εἶπαν λουΰρ’ λουΰρ’ τόσα χουργιανκά, σχουρέθκι κι ἡ Μητσιάκινα 1920, Θιὸς σχουρέστην (Βάϊα Παπαδοπούλου σύζυγος Δ. 1919), κι ὕστιρα τὶ λέτι νὰ δουκήθκι πάλι ἡ μάνναμ’. Ἀρχίντσι νὰ μᾶς λιέη γιὰ τ’χαρὰ τς Κουσταντινιᾶς, πιθιρᾶς τς Δουξίας. Αὐτὴν γηννῆθκι κα’ τοὺ 1917 κι ἦταν κουρίτσ’ τ’Τρατσουμήτρου 1878.
Ἴλιγι τ’ μάνναμ’ ἡ μπαρμπαΜήτρους κάθι χρουνιὰ τ’ἁηΝικουλᾶ, «μόρ’ κουρτσάκιμ’ Φουρδίτου, βάλι μι νὰ φάου». Ἔτρουγι κι μπακαλιάρου ἡ μπαρμπαΜήτρους κι ἔρχνι τὰ ψαρουκόκκαλα κάτ’ ἀπ’ τοὺ τραπέζ’. Ἦταν ἁψλὸς κι ἀπ’ τὰ νιᾶτατ’ ὡς τὰ γιράματα θηργιακλῆς. Ἄντρας τς Κουσταντινιᾶς ἦταν ἡ Χιλλέας ἡ Σταθόπουλους 1920-1948 ἀπ’ σκουτῶθκι στρατιώτς μὶ τ’ἀνταρτκά. Ὤχ, Ὤχ. Ἀνταρτκά, ἢ συμμουριτουπόλιμους, ἢ ἰμφύλιους; Κι τὶ νὰ προυτουπῆς;
Κιὰ οἱ δγυὸ οἱ μιριὲς ἴλιγαν τς ἀλλνοὺς ἰχθροί. Ἔτσιας εἶχαν πεῖ οἱ Ἰγγλέζ’, κι ἡ Στάλινς μὶ τοὺν Ζαχαργιάδ’. Ἕλληνις ἰχθροὶ ἀποὺ δῶ, Ἕλληνις ἰχθροὶ ἀποὺ κεῖ. Κι σὰν πχοιοὶ τιλικὰ ἦταν οἱ ἰχθροί; Τὰ ὅπλα κι οἱ ξιπατουμένις οἱ κιτρινιάρις οἱ λίρις Ἰγγλέζκα κι ἀποὺ δῶ κι ἀποὺ κεῖ. Ὅπλα, ἰδῶ π’τὰλέμι τς ἔδουνι κι ἡ Τίτους. Νὰ τὰ λέμι ὅλα τὰ λουλούδγια! Μὴν πᾶς ἀλάργα, κι τοὺ 1821 τὰ ἴδγια ἔφκιαναν οἱ Ἰγγλέζ’. Μὸ ρὰ τοὺ ἴδγιου φκιάν’ κι σήμιραχχχχχχχχχχ. Ἰά, τοὺ ΒΒCτώραϊας ξαναλιέι γιὰ ἕναν Φουκᾶ Μακιντόνα ἰδώϊας σιαπάν’ κα’τιμᾶς (νὰ εἶνι τάχαμ’ ἡ Νικηφόρους Φουκᾶς ἀπ’ τοῦ Βυζάντιου;) Κἰμεῖς οἱ ἄλλ’ τὶ εἴμιστι ἀ ρὰ βλουημένου ΒΒC, μὴ σὶ πῶ κι τίπουτας ἄλλου;
Ἡ Χιλλέας κι ἡ Κουσταντινιὰ πιδγιά τς εἶχαν ‘μΠανάϊου 1938, τ’Μαρία 1941 κι τοὺ Γκούντα 1946. Ἡ Γκούντας παντρέφκι μὶ ‘νἀξαδέρφημ’ τ’Δουξία 1951 κι γέντσαν τοὺν Χιλλέα κὶ τ’Ντίνα.
«Στ’ χαρὰ τς Κουσταντινιᾶς κα’ τοὺ 1937, λιέει ἡ μάνναμ’, ἦμαν κάνα ἰννιὰ χρόνια κι πάηνα στοὺ σκουλιό. Στοὺ βράδ’ τς χαρᾶς βλέπου μνιὰ δόσ’ τ’μάνναμ’ κι χόριβι. Ὕστιρα ἀποὺ τόσ’ θάνατ’ εἶπι νὰ χουρέψ’ κι αὐτὴν ἡ φουκαργιάρου. Ἡ Κουσταντινιὰ ἦταν ἀμψιὰ τς ἀπ’ τοὺν πρώτου τοὺν ἄντρα τς τοὺν Γκουντῆ τοὺν Θιουχάρ’ ἀπ’ ἦταν ἀδιρφὸς τ’Τρατσουμήτρου. Ἡ Τρατσουμήτρινα, ‘νἴλιγαν κι Τσιτσιὰ-Βασιλκιά, ἴλιγι τ’μάνναμ’ κι ἂς ἦταν παντριμέν’ μὶ τοὺν πατέραμ’, τοὺν Στέργιου, ‘νἴλιγι ἀράδα, μό Γκουντίνινα.
Τώρα ξανὰ γιὰ τ’χαρὰ τς Κουσταντινιᾶς. Ἰμένα μ’ἦρθι τόσου παράξινου ἀπ’ ἴβλιπνα τ’μάνναμ’ νὰ χουρέβ’ κι ἀντράπκα λίγου, νὰ σᾶς πῶ. Εἶπαν κι μένα νὰ πααίνου νὰ χουρέψου, ἀλλὰ τὰ σκούνιαμ’ ἦταν τρύπχια ἀποὺ κάτ’ κι ἀπ’ τς φτέρνις.
‘Νἄλλ’ τ’μέρα τ’χαραὴ ἡ μάνναμ’ κίντσι γιὰ τοὺ παζάρ’ στὰ Σέρβγια. Ἰγὼ ἔκατσα μαναχιάμ’ κι ἀμπάλλουσα τὰ σκούνιαμ’.
Ἄει πάλι, Θιὸς σχουρές τς παλιοί μας. Οὕλου θαρρῶ σὰ νὰ ἔρχιτι ἡ ὥραμ’».
παπαδγιὰ Ἀφρουδίτ’
γράψιμου ἀρ.νι.μα. 23φλιβάρ’ 2019
ἀ κι ταχιὰ εἶνι τ’Ἄσουτ’ ἀπ’ ξαναγύρσι στοὺν Πατέρατ’. Δόξα Τουν.
