Ἦμαν μκρὸ κουρίτσ’ κι μὶ λιέει μνιὰ μέρα ἡ μάνναμ’, «Ταχιὰ τοὺ προυΐ ἰδώϊας ἡ μπάμπου ἡ Τσαμουλιόλινα 1870 θὰ πααίν’ μαζὶ μὶ τς θυγατέρις τς τ’Λίνα-Γκισιλούλινα 1915 κι τ’Γιάννου-Γκουτσιουνουθύμνινα 1920 σιακάτ’ κα’ τὰ Βακούφκα τὰ μαντριὰ νὰ μαζέψν λάχανα.
Δὲν πααίντς κι σύ, μόρ’ κουρτσάκιμ’, νὰ μασ’ μιτιαὐτές, γιὰ νἄχουμι κι μεῖς, ἀ κὶ νὰ φκιάνουμι ἀποὺ καμνιὰ πίτα τοὺ χειμῶνα;» Μνιὰ κι δγυὸ κι γὼ ‘νἄλλ’ τ’μέρα τοὺ προυΐ κίντσα μαζί τις, κι μὶ τὰ πουδάργια πήγαμι κάτ’ στοὺ Ζντιάν’ στὰ Βακούφκα τὰ μαντριὰ κι καλλίτιρα σν Κόκα πτοὔλιγαν. Ἰκεῖ εἶχι καλὰ λάχανα κι μαζιψάμι κάμπουσα. Κάναν κιρὸ ἐχασάμι τς ἄλλις τς δγυὸ τς ἀδιρφές. Λέου τ’μπάμπου ν’Τσαμουλιόλινα, Μόϊ θχειάκου, σιαποῦ μὰ πῆγαν ἡ Λίνα κι ἡ Γιάννου; Κι αὐτὴν μεἶπι. Αὐτὲς και οἱ δγυὸ οἱ μαστόρσις πῆγαν μέσα στοὺ μαντρὶ κι χλαψαρών’ ξυνόγαλου. Κάπουτι κι ἀλλότι, ἀφοῦ ντιρλίκουσαν καλά, τς βλέπουμι ἦρθαν καλὲς κι ξιδγιαλιγμένις κι μᾶς λέν’, Ἄει τραβᾶτι κι σεῖς τώρα μέσα νὰ φᾶτι ξυνόγαλου. Πήγαμι κι μεῖς μέσα στοὺ μαντρί, ἐβαλάμι ξυνόγαλου ἀπ’ τοὺ γαλουδέρματου στ’ γκούμπζα κι ἔφκιασάμι παπάρα μὶ κάτ’ ξηρουκόμματα κι ἐφαγάμι. Ἅμα ἔσουσάμι ὅλις αὐτὲς τς νοικουκυρίσις τς δλιὲς πήραμι ξανὰ τοὺν ἀνήφουρου κι ἐφτασάμι στοὺ χουργιό.
διήγησ’ παπαδγιὰ Ἀφρουδίτ’
Τριῶν Ἱεραρχῶν 2019
γράψιμου ἀρ.νι.μα.