Ἅμα ἔσουσαν οἱ ξιπατουμέν’ οἱ πουλέμ’ κι τ’ἀνταρτκά, οἱ θκοί μας ἀραδοῦσαν γιὰ μιρουκάματου. Ὕστιρα βγῆκαν τὰ μάρμαρα. Ὅ,τ’ νἆταν, μούγκι νἆταν. Ἔτσιας ἅμα ἔφτανι ἡ θιρστὴς αὐτοῦϊας σιακάτ’ κα’ τ’Γιαννουτᾶ, ν’Ἀλασσόνα, τοὺν Τούρναβου κι τ’Λάρσα, μαζώνουνταν καμπόσ’ κι τραβοῦσαν μὶ κάνα πλαστάρ’ στοὺν τρουβᾶ στοὺ νώμουτς κι τὰ πουδάργια τς ἢ ὅ,τ’ ἔβρισκναν χαζούρκου κι ἔφταναν στ’Λάρσα. Ἡ θκόζμας ἡ Πουστόλτς 1922 ἦταν πρώτους στοὺ θέρζμα μὶ τοὺ λιλέκ’ κι ‘μπαλαμαριά. Ἀλλὰ τὶ τοῦ θέλτς, τοὺν ἀπουτέλειουσαν τὰ φουρνέλλα κι οἱ μαρμαρόπιτρις στς 10.9.1963. Πάηνι ἰκεῖ σιακάτ’ μέχρι νὰ τέλειουνι ἡ θέρους. Ἔβγαζι κάμπουσις παράδις κι γυρνοῦσι στοὺ χουργιό.
Μᾶς τοὔλιγι ἡ ἴδιους, ἕνα Σαββάτου βράδ’ πῆγι στοὺ σινιμά. Ὄχ’ μέσα, ἀλλὰ ὄξου, στοὺ θιρινό. Θέλτσα, μᾶς λιέει, ν’ἀνάψου μνιὰ τσιγάρα. Βγάζου τοὺ χαρτί, τ’ντπακέραμ’, κι τοὺ στρίβου. Ὕστιρα βγάζου τοὺ σιδηρένιου τοὺ τσιακμάκιμ’ (ἦταν σὰν κρικέλα), τ’στιρναρόπιτρα, ἀ κι τνἴσκνα. Ἀρχινῶ νὰ τσιακματῶ τ’στιρναρόπιτρα ἀπάν’ στοὺ σίδηρου, γιὰ νὰ πιτάξ’ σκανταλῆθρις κι ν’ἁρπάξ’ φουτχιὰ ἡ ἴσκνα κι ἔτσιας ν’ἀνάψου ν’τσιγάραμ’. Ἅμα τν ἄναψα ἀποὺ λουΰρ λουΰρ’ ἀρχίντσαν νὰ μὶ ρουτοῦν ὅλ’ τὶ εἶνι αὐτόϊας κι πῶς τὄφκιασα. Κι γὼ τς ἀπάντσα, «Αὐτόϊας εἶνι ἀποὺ τς προυγόν’ μας. Ἔτσιας τσιακματοῦντας ἄναβαν φουτχιά». Ἔτσιας παλιὰ ἔδουναν φουτχιὰ κι στὰ ὅπλα. Τοὔλιγαν πυρόβουλου.
Ἔτσιας γένουνταν τότι. Οἱ ἄντρ’ εἶχαν κριμαζμένου στοὺ παντιλόνι τς μαζὶ μὶ τοὺ μαχαίρ’ μὶ κουρδόν’ ἀποὺ πιτσὶ κι τοὺ σιδηρέϊνου τοὺ τσιακμάκ’, εἶχαν κι ν’κόκκιαν’ τ’στιρναρόπιτρα γιὰ νὰ βγάζ’ σκανταλῆθρις κι τν ἴσκνα κι ἔτσ’ ἅρπαζι φουτχιὰ κι ἄναβαν ὅ,τ’ κι ἀντί.
Ἀργότιρα προυσάρμουσαν ‘ντσιακμακόπιτρα μὶ τρουχὸ μιταλλικὸ, ὅπους ἔχν τὰ τσιακμάκια σήμιρα, κι κόκκιανου βαμπακιρνὸ φτίλ’ μέσα σὶ σουληνάκ’. Ἔστριβαν κι ἔβγινι τοὺ φτίλ’ λίγου ἀπάν’ ἀπ’ τοὺ σουληνάκ’, τσιακματοῦσαν τοὺν τρουχὸ μὶ τ’διξιὰ ‘νἀπαλάμ’, ἅρπαζι τοὺ φτίλ’ κι ἔτσ’ ἔδιναν φουτχιὰ σὶ ὅ,τ’. Τραβοῦσαν πάλι τοὺ φτίλ’ μέσα στοὺ σουληνάκ’ κι ἔσβηνι. Ὕστιρα βγῆκαν τὰ τσιακμάκια μὶ τοὺ γκάζ’ κι ὅλα τὰ κινούργια.
Ἡ λέξ’ εἶνι τούρκικ’ ἀπ’ τοὺν ἤχου π’ἔβγαζι τσιάκ-μάκ’ γιατιαὐτὸ κι τοὺ οὐνόμασαν τσιακμάκ’.
Ἄει πάλι Θιὸς σχουρὲς τοὺν ἀδιρφόμ’ τοὺν Πουστόλ’
παπαδγιὰ Ἀφρουδίτ’
κι γραφὴ ἀρ.νι.μα.
Τιτράδ’ 23τ’Γινάρ’ 2019.
