nikiforos 2Κυριαρχεῖ ἡ ἄποψι, ὅτι μόλις ἀπέρχεται κάποιος στὴν ἄλλη ζωή, ἀμέσως δικαιώνεται. Ἀφοῦ τὸ γράφη καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, λένε. Σαὐτὸν τὸν λόγο ἀπαντᾶ ὁ ὅσιος Νεῖλος καὶ ξεκαθαρίζει τὴν ἀσάφεια τοῦ τοπίου.

«Ὁ ἀπόστολος Παῦλος δὲν θεωρεῖ ὅτι δικαιώνονται ὅλοι οἱ ἀποθανόντες γράφοντας, Ὁ ἀποθανὼν δεδικαίωται ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας (Ρωμαίους 6,7). Διότι ἂν ἦταν ἔτσι, τότε πραγματικὰ ὅλοι οἱ ἀσεβεῖς καὶ παράνομοι θὰ φαίνονταν δικαιωμένοι μόλις ἐξέρχονταν ἀπὸ τὴν παροῦσα ζωή. Εὐλόγως ὅμως ὁ κάθε ἄνθρωπος ἀφοῦ μὲ τὸν θάνατό του σταματάει νὰ ἁμαρτάνη, ἀκριβῶς γιαὐτὴ τὴν παῦσι τῆς φαύλης ἐνεργείας του, φαίνεται σὰν νὰ νεκρώνεται γιὰ τὶς πονηρὲς πράξεις. Αὐτὸς λοιπὸν δὲν λογίζεται πλέον ὡς ἁμαρτωλός, ἀλλὰ ὡς ἐλευθερωμένος ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Μὲ τέτοιο συλλογισμὸ πρέπει νὰ ἐννοήσουμε τὸν λόγο τοῦ ἀποστόλου. Ὅτι δηλαδή, Ὅποιος πεθαίνει ὡς πρὸς τὴν ἁμαρτία εἶναι πιὰ ἐλευθερωμένος, ἐπειδὴ πλέον δὲν τὴν πράττει».

Ἐπιστολὴ Β’20η ΜignePG 79,208CD

ὑπὲρ 17-18 Νοε 1979

18.11.2018

ἀρ.νι.μα.

nikiforos 2