Εἶναι ἕνα ἐρώτημα, ποὺ ἀπασχολεῖ πολλοὺς σὲ ὅλον τὸν καιρὸ καὶ ἰδιαίτερα σὲ περιόδους Νηστειῶν. Τὶ νὰ πράξω; Ἔχω σοβαρὰ προβλήματα ὑγείας. Νὰ καταλύσω ἀρτύσιμη τροφὴ ἢ ὄχι;
Ἀσθενὴς ἦταν καὶ ὁ μοναχὸς Σιλβανὸς σὲ κοινόβιο μοναστήρι καὶ εἶχε δίλημμα σχετικὰ μὲ τὴν Νηστεία. Σαὐτὸν ἀπαντᾶ ὁ ὅσιος Νεῖλος, μαθητὴς τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.
«Ἂν θέλουμε μὲ ὅλα ποὺ πράττουμε, νὰ καταπατήσουμε τοὺς δαίμονες, ἂς δείξουμε μὲ ὅλα ταπεινοφροσύνη. Ἂς πετάξουμε μακριὰ τὸ θέλημά μας. Ὅπως δεχόμαστε εὐχάριστα τὴν συμβουλὴ τῶν ἀνωτέρων μας γιὰ τὴ νηστεία, ἔτσι νὰ δεχθοῦμε τὸν λόγο τους καὶ γιὰ τὸ φαγητό. Δηλαδὴ νὰ δεχθοῦμε τὶς συμβουλὲς τῶν γνωριζόντων νὰ κρίνουν καλά, καὶ γιὰ κάποιο χρονικὸ διάστημα νὰ καταλύσουμε καὶ νὰ πιοῦμε, ὥστε νὰ ἀναπαύσουμε τὸ ἐξαντλημένο σῶμα. Ἂς τοὺς ὑπακούσουμε πρόθυμα καὶ χωρὶς ἀμφισβήτησι. Διότι περισσότερο ἀπὸ τὴ νηστεία μαστιγώνει τοὺς δαίμονες τὸ νὰ τὴν καταλύσουμε κάνοντας ὑπακοὴ στὸν πνευματικό».
ὁσίου Νείλου ἘπιστολὴΑ’307η ΜignePG 79,193BC
ἀρνιμα 16.11.2108