Εἴχαμι δὲν εἴχαμι πήγαμι στοὺ χουργιό, ἰὰ σήμιρα 20.7.2018, γιὰ νὰ θυμθοῦμι πῶς πάηνάμι τριχάτ’ σν ἀνηφόρα στοὺν ἉϊΛιᾶ κάναν κιρό. Πρῶτα θυμήθκι παλιὲς κι κινούργις ἱστουρίις ἀ κι συγκινήθκι ἡ ἀξάδιρφουζμ’ ἡ Λιάκους μαζὶ μὶ τοὺ Νικόλα. Μᾶς ἴγλιπναν τὰ μκρὰ κι ἀπουροῦσαν σὰν τὶ νὰ ἔπαθάμι. Ἔτσιας γίνιτι. Ἅμα θυμᾶσι παθαίντς.
Ὕστιρα πήγαμι κι στοὺ σπίτ’ κι ἡ Μάνναμ’ ἔστρουσι τραπέζ᾿. Πόσα τραπέζια νὰ ἱτοίμασι, νἄστρουσι ἀ κι νὰ ξέστρουσι στ’ ζουή τς; Ὡς τὰ σήμιρα ἀπ’ ἔφτασι στὰ ἰνηνῆντα; Δόξα Τουν. Νὰ ‘ν ἔχ’ καλά, ὡσποῦ θέλ’. Μᾶς εἶχι ἀ κι μνιὰ κουλκθόπτα, τὶ νὰ σᾶς πῶ! Κρατσανουτὴ κι σὰν ἀποὺ πινῆντα χρόνια ἀμπρουστά.
Καθὼς ἔτρουγάμι, μᾶς ἴλιγι γιὰ τοὺν ἉϊΛιᾶ. «Κα’ τοὺ 1939 πήγαμι ὅλα τὰ δασκαλούλια μὶ τὰ πουδάργια ἀπάν’ στοὺν ἉϊΛιᾶ. Ἰκεῖ ἦρθαν κι τὰ πιδγιὰ τὰ Μουκρότκα, τὰ Τουβαλτνά, τὰ Λαζαργιώτκα κι τὰ Λουζιανιώτκα. Οἱ δάσκαλ’ ἴφιραν κι τέσσιρα ἀρνιά, τὰ σούγλισαν κι τἄψσαν. Τοὺ ἕνα τὄφαγαν αὐτοὶ κι τὰ τρία τὰ μέρασαν σὶ μᾶς. Ἔμ ἤμασταν τόσα πιδγιά.
Ἡ θκόζμας ἡ δάσκαλους ἡ Θιουδουρίδης εἶχι τ’ γναῖκα τ’ ἱτμόγενν’. Γιατιαὐτὸ κι ἄφσι τρία κουρίτσια, τ’ Λίνα τ’ Σταντουνάθκ’, τ’ Χαρίκλεια τ’ Στάθ’ κι μένα. Ἄφσι κι δγυὸ πιδγιὰ μαζὶ μὶ μᾶς, γιὰ νὰ τ’ βουηθήσουμι στοὺν ἀνήφουρου. Τὰ πιδγιὰ ἦταν ἡ Νικόλας ἡ Κέλπας κι ἡ Θουμᾶς τ’ Καβρουϊάνν’. Σὰν ξικήντσαμι σιαπὰν τοὺ λάκκου, βλέπν’ τὰ πιδγιὰ μέσ’ τς μπλιὲς τ’ Παπαντουνουκότσ’, σύνουρου ἀποὺ κάτ’ μι τ’ Γκουριάμα κι ἀποὺ πάν’ μὶ τ’ Τζιαντουϊάνν’, διμένου ἕνα γουμάρ’. Μνιὰ κι δγυὸ πλαλοῦν’, τοὺ ξιλνοῦν κι τοὺ φέρν’ ἰκεῖ στ’ δασκάλα μας. ‘Ν ἀνεβασάμι στοὺ γουμάρ’ κι ‘μ πήγαμι ἀπάν’ στοὺν ἉϊΛιᾶ. Ἰμεῖς βαστούσαμι τοὺ καπίστρ’ ἀπ’ τοὺ γουμάρ’, γιὰ νὰ μὴ μᾶς ἔφκιανι καμνιὰ κασκαρίκα.
Σὶ κάνα μῆνα γένντσι ἡ δασκάλα μας κουρίτσ’ κι ἡ νούνα τς ἡ δασκάλα Κικὴ Χασάπη ἀπ’ ‘ν Κοζάν’ τοὖπι Καίτη. Ἰμεῖς πρώτ’ φουρὰ ἄκουγάμι τέτχοιου ὄνουμα κι μᾶς ἔρχουνταν παράξινου. Ὕστιρα βαφτίσκι κι τ’ Γκαλτσουλίτσιου ἡ Καίτη ἀπ’ παντρέφκι τοὺν Χιλλέα τ’ μπάρμπαΘύμνιου τ’ Τζουκουτζήμου.
τἉϊΛιᾶ 2018
Χουργιανοί, χρόνια πουλλά.
ἀρ.νι.μα.