ΣΤΗΝ ἐπιστολή του πρὸς Ρωμαίους 1,18-32 ὁ ἀπόστολος Παῦλος κάμνει ἀνατομία τῆς εἰδωλολατρίας. Κι ἀφοῦ σαὐτὴν δὲν ὑπάρχη ἡ πραγματικὴ θεογνωσία, τότε ὁ ἄνθρωπος εὔκολα τρέπεται στὴ ζωή του σὲ ὅλα τὰ βρωμερά, γιὰ τὰ ὁποῖα θὰ ἔπρεπε νὰ ντρέπεται.
Γιαὐτὸ γράφει καὶ ποιὰ ἦταν πρακτικὰ τὰ ἀποτελέσματά της. Ἀνάμεσα στοὺς βδελυροὺς καρποὺς τῆς εἰδωλολατρίας ἦσαν καὶ τὰ ἀνώμαλα σαρκικὰ πάθη.
Γράφει, «… ἀπόχτησαν ἄφρονη σκέψι. Σκοτίσθηκε ἡ ἀσύνετη διάνοιά τους. Ἐνῶ ἔλεγαν ὅτι εἶναι σοφοί, ξεμωράθηκαν ἐντελῶς. Ἄλλαξαν τὴν ἔνδοξη μορφὴ τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ μὲ τὰ ἀγάλματα φθαρτῶν ἀνθρώπων καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν. Γιαὐτὸ καὶ τοὺς παρέδωσε ὁ Θεὸς στὶς ἐπιθυμίες τῶν καρδιῶν τους, σὲ ἀκαθαρσία, ὥστε νὰ ἀτιμάζουν τὰ σώματά τους μεταξύ τους… Γιαὐτὸ καὶ τοὺς παρέδωσε ὁ Θεὸς σὲ ἀτιμωτικὰ πάθη. Οἱ γυναῖκες μετάλλαξαν τὴν φυσικὴ χρῆσι τῆς θηλυκότητάς τους στὴν παρὰ φύσι. Τὸ ἴδιο καὶ οἱ ἄνδρες. Ἄφησαν τὴν φυσικὴ χρῆσι τῆς γυναίκας καὶ ἄναψαν ἀπὸ τὸ σφοδρὸ πάθος τους ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλο. Ἀρσενικοὶ μὲ ἀρσενικοὺς διαπράττουν τὴν ἀσχήμια. Ἔτσι, γιὰ τὴν εἰδωλολατρικὴ πλάνη τους, παίρνουν τὴν ἁρμόζουσα τιμωρία ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς ἑαυτούς τους, αὐτοτιμωροῦνται δηλαδή, ἀτιμάζοντας τὰ σώματά τους».
Σαὐτὰ ἦταν βαλτωμένος, σὰν σὲ βοῦρκο, ὁ τότε σύγχρονος τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ἀλλὰ καὶ ὁ ἀρχαῖος πρὸ Χριστοῦ κόσμος. Γιὰ τοὺς συγχρόνους του ἀρκεῖ νὰ ἰδοῦμε μόνο μιὰ ματιὰ στὶς βιογραφίες τῶν Ρωμαίων αὐτοκρατόρων, γιὰ τοὺς ὁποίους ντρέπεται ἀκόμη καὶ τὸ χαρτί, ποὺ τυπώνεται, σηκώνοντας στὶς σελίδες του τὴν βρώμικη ζωὴ ἀνθρώπων, ποὺ κυβερνοῦσαν τοὺς λαοὺς ὅλης τῆς Μεσογείου!
Γιὰ τοὺς δὲ ἀρχαίους καὶ σοφοὺς προγόνους μας ἀρκεῖ πάλι μόνο μία ματιὰ στὸ Ε’ βιβλίο τῶν Πολιτικῶν τοῦ σοφοῦ ἐπιστήμονα Ἀριστοτέλη, γιὰ νὰ ἀηδιάση τὴν πρακτική τους ἐπὶ τῶν γεννετησίων ἀνωμαλιῶν. Τὸ ἴδιο πάλι θὰ ἰδῆ καὶ στὰ βιβλία τοῦ Πλουτάρχου στὸν βίο τοῦ σοφοῦ νομοθέτη Σόλωνα τοῦ Ἀθηναίου κεφάλαιο Α’. Νομοθέτησε ὁ Σόλων, ὅτι οἱ δοῦλοι δὲν μποροῦν νὰ περιποιοῦνται τοὺς ἀθλητὲς στὸ στάδιο, οὔτε καὶ νὰ εἶναι παιδεραστές. Σαὐτὰ τὰ δύο εἶχαν δικαίωμα μόνο οἱ ἐλεύθεροι πολῖτες!!! «Καὶ νόμον ἔγραψε διαγορεύοντα δούλῳ μὴ ξηραλοιφεῖν (νὰ μὴν προπονῆ, περιποιεῖται), μηδὲ παιδεραστεῖν, εἰς τὴν τῶν καλῶν μερίδα καὶ σεμνῶν ἐπιτηδευμάτων τιθέμενος τὸ πρᾶγμα, καὶ τρόπον τινὰ τοὺς ἀξίους προκαλούμενος, ὧν τοὺς ἀναξίους ἀπήλαυνε». Ἡ προπόνησι τῶν νέων καὶ ἡ παιδεραστία ἦταν «σεμνὰ-πολυτελῆ» ἐπαγγέλματα! Μᾶλλον τότε καὶ τὰ δύο αὐτὰ τὰ «σεμνά», ἡ προπόνησι καὶ ἡ παιδεραστία, θὰ συγγένευαν μεταξύ τους! Γιαὐτὸ καὶ ἀπεκλείοντο οἱ δοῦλοι ὡς ἀνάξιοι, ἐδικαιοῦντο δὲ μόνον οἱ τέλειοι Ἀθηναῖοι πολῖται!
Δυστυχῶς γιὰ τὴν σύγχρονη ἐποχή μας, ποὺ διεκδικεῖ τὸ «χρυσὸ μετάλλιο» τῆς πρωτοπορίας καὶ τῆς προόδου, εἴδαμε τὴν ὀπισθοδρόμησι! Δηλαδὴ νὰ ψηφίζωνται διεθνῶς προχριστιανικὰ νομοθετήματα, τὰ ὁποῖα συνηγοροῦν μετὰ καυχήσεως ὑπὲρ ἀλλαγῆς φύλου καὶ λοιπῶν ἀκαθαρσιῶν. Ἀκόμη καὶ «ἀθληταὶ» δήλωσαν γυναῖκες, γιὰ νὰ λάβουν μέρος σὲ γυναικείους ἀγῶνες καὶ νὰ ἔχουν χαμηλότερα ρεκόρ!!! Καὶ μόνο ὅταν συλληφθῆ κάποιος παιδεραστὴς ἢ παιδεράστρια, τότε ἐπιτίθενται ὅλοι ὁμαδὸν νὰ τοὺς κατασπαράξουν. Ἀφοῦ ἔφτιαξαν πρῶτα τὸν δρόμο κατηφορικὸ καὶ γλιστερό, μὲ παλαμάκια καὶ ζήτω, μὲ χίλιες προκλήσεις καὶ παρελάσεις, ὕστερα ἔρχονται οἱ ἴδιοι καὶ καταδικάζουν ὅλους αὐτοὺς τοὺς βαρύτατα ψυχοσωματικὰ ἀσθενεῖς.
Ἐλᾶτε τότε, κύριοι, τῶν ὅποιων ἐξουσιῶν νὰ τοὺς ἀγκαλιάσετε. Ὅπως τοὺς ἀγκαλιάζει ἡ Ἐκκλησία στὰ ἐξομολογητήριά της, ὅπου γίνονται τὰ δυσκολώτερα καὶ ἀδημοσίευτα θαύματα, καὶ ὄχι μὲ ἑδώλια καὶ δημόσιο πετροβόλημα! Ὕστερα ὁ μονόδρομος ὁδηγεῖ στὴ φυλακή, ὅπου θὰ πράξουν ἢ θὰ πάθουν ἐπὶ 1.000, ὅ,τι ἔπραξαν λίγο ἔξω ἀπὸ τὴ φυλακή.
ΣΥΓΧΩΡΑΤΕ ΜΕ. Γράφοντας τὰ ἀνωτέρω δὲν παρασταίνω τὸν γενικὸ τιμητή, οὔτε τὸν συνήγορο τοῦ Θεοῦ, οὔτε πετροβολῶ, οὔτε καταδικάζω, ἀλλὰ κι οὔτε ἀμνηστεύω κανέναν. Δὲν ὁρίζει ἄνθρωπος τὶς ζυγαριὲς τοῦ ἤθους τῶν ψυχῶν, ὅπως ὁ Σόλων στὴν ἀρχαία Ἀθήνα, ἀλλὰ ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελίου τῆς ἀγάπης. Ἐδῶ στὴ γῆ ἔχει τὴν συγχώρησι. Ὅμως μετὰ θάνατον, στὴν ἀμετανοησία, ἔχη αἰώνια κόλασι. Λέει, «δὲν ξέρετε, ὅτι ἄδικοι,… πόρνοι,… εἰδωλολάτραι,… μοιχοί,…μαλακοί, ἀρσενοκοῖται, πλεονέκται, … ὅτι δὲν θὰ κληρονομήσουν βασιλείαν Θεοῦ;» (Α’Κορινθίους 6,9-11). Τὸ ἴδιο σχεδὸν γράφει καὶ πρὸς τοὺς Γαλάτες, «Φανερὰ εἶναι τὰ ἔργα τῆς σαρκός. Αὐτὰ εἶναι πορνεία, μοιχεία, ἀκαθαρσία, ἀσέλγεια, …. ὅσοι πράττουν ἔργα τέτοια, δὲν θὰ κληρονομήσουν βασιλείαν Θεοῦ» (Γαλάτας 5,19-21). «Γιατὶ αὐτοὶ θὰ ἐκπέσουν ἀπὸ τὴν βασιλεία; Διότι οὔτε τὰ στεφάνια, οὔτε οἱ κολάσεις δίνονται γιὰ τὶς πράξεις τῆς φύσεως, ἀλλὰ γιὰ ὅσα πράττουμε μὲ τὴν προαίρεσί μας. Γιαὐτὸ καὶ τοὺς ἀπείλησε ὁ Παῦλος» (Ἰω Χρυσ εἰς Γαλάτας Ε’ ΕΠΕ 20,380).
Ὅσοι ὅμως χαϊδεύουν ὅλο αὐτὸ τὸ ἁμαρτωλὸ φᾶσμα, πὼς τάχα εἶναι φυσικὰ πράγματα, καὶ ὅτι εἶναι ἐλεύθεροι ὅλοι νὰ τὰ πράξουν ὅλα, τότε ἂς ἀναλαμβάνουν καὶ τὶς εὐθῦνες μόλις προκύπτουν. Μόνο «δίχως Θεὸ ἐπιτρέπονται ὅλα». Ἐδῶ εἶναι τὸ κλειδί.
Παραθέτουμε τέλος τοῦ ἁγίου Χρυσοστόμου ἔγκυρα λόγια ἀπὸ τὴν ἑρμηνεία του στὴν πρὸς Ρωμαίους γιὰ ὅλα αὐτὰ τὰ πάθη. «Γιὰ πές μου. Ἂν κάποιος ἀπειλοῦσε, ὅτι θὰ κάμη τοὺς ἄνδρες νὰ γεννοῦν καὶ νὰ περνοῦν σὰν λεχῶνες, δὲν θὰ γεμίζαμε μὲ ὀργή; … Ἂν καὶ ὅσοι εὐνουχίσθηκαν μὲ βία, καὶ μετὰ τὸν ἀκρωτηριασμό τους ἦσαν σὲ πολλὲς περιπτώσεις χρήσιμοι. Ἀπὸ τὸν ἄνδρα ὅμως ποὺ πορνεύεται (ἀνώμαλα) δὲν ὑπάρχει τίποτε πιὸ ἄχρηστο. Διότι ὄχι μόνο ἡ ψυχή, ἀλλὰ καὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ, ποὺ παθαίνει αὐτά, εἶναι ἄτιμο καὶ ἀξίζει νὰ ἐκδιώκεται ἀπὸ παντοῦ. Πόσες κολάσεις θὰ εἶναι ἀρκετὲς γιαὐτούς; Ἂν τώρα χασκογελᾶς καὶ ἀπιστῆς γιὰ τὴν κόλασι, ἂς θυμᾶσαι τὴν φωτιά τῶν Σοδόμων. Εἴδαμε λοιπόν, κι ἐδῶ στὴν παροῦσα ζωὴ εἰκόνα τῆς Κολάσεως. Ἐπειδὴ πολλοὶ ἐπρόκειτο νὰ ἀπιστήσουν γιὰ τὰ ὅσα θὰ συμβοῦν μετὰ τὴν ἀνάστασι, ἀκούγοντας γιὰ φωτιὰ ἄσβυστη, ὁ Θεὸς τοὺς σωφρονίζει ἀπὸ αὐτὰ ποὺ βλέπουμε στὰ παρόντα. Τέτοιος εἶναι ὁ ἐμπρησμὸς καὶ ἡ πυρπόλησι τῶν Σοδόμων… Τέτοια ἦταν ἡ σαρκικὴ σχέσι τῶν ἀνδρῶν τῆς γῆς τῶν Σοδόμων, ἀποδεικνύοντας τὸ σῶμα τους ἐντελῶς ἄχρηστο. Διότι τὶ εἶναι πιὸ συχαμερὸ καὶ ἀπαίσιο ἀπὸ τὸν ἄνδρα, ποὺ λειτουργεῖ σὰν πόρνη; Ὢ μανία, ὢ τρέλλα… γίναμε ἀπὸ τὰ ἄλογα ζωντανὰ πιὸ ἄμυαλοι καὶ ἀπὸ τὰ σκυλιὰ πιὸ ἀναιδεῖς… Πῶς γεννήθηκαν αὐτὰ τὰ κακά; Ἀπὸ τὴν καλοπέρασι καὶ ἀπὸ τὸ ὅτι δὲν γνωρίζουν τὸν Θεό. Ὅταν κάποιοι ἀποβάλλουν τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ, τότε καταστρέφονται ὅλα τὰ καλά» (εἰς Ρωμαίους ὁμιλ 5η ΕΠΕ 16β,418-420).
ἀρ.νι.μα. 10.3.2018