Μὶ λιέει ἡ μάνναμ’. «Λέλεμ’, πιδίμ’ καλό, τοὔειδαμι ἀ κι ἰτούτου τοὺ χάλ’. «Μκρὸς δγιάουλους τρανὰ τσαρούχια», ἴλιγαν οἱ Τρανοί μας. Ἀμ κι πχοιὸς ξέρ’ σιαποῦ θὰ μᾶς βγάλ’. Εἶνι νὰ μὴν ἀντέισς.
Μουλουγοῦσι ἡ μάνναμ’, ἡ μπάμπου Στέργηνα 1892, κι οὕλου ἔκλιγι ἅμα δουκιοῦνταν τὰ θκάτς. Στ’ γρίπ’ τ’ 1918 ‘μπέθαναν πέντι πιδγιά. Τὶ ἦταν ἰτότι ἡ μπάμπου ἡ Στέργηνα; Ἦταν λιανουκόρτσου. Εἶχι μούγκι 26 χρόνια. Κι εἶχι πέντι πιδγιά!!! Ὕστιρας ἀπ’ τοὺ ’18 τνἀπόμκαν ἡ Πουστόλτς κι ἡ Δημητράκς, π’σκουτώθκαν στὰ νταμάργια 1963 κι 1981. Ὅμους ‘μπέθανι κι ἡ ἄντρας τς ἡ Γκουντῆς ἡ Θιουχάρς κι ξαναπαντρέφκι μὶ τοὺν παπποῦ τοὺν Στέργιου ἅμα χήριψι ἀπ’ τ’ Μαρία τ’Χαϊνταρουϊάνν’ κι ἀπόχτσι τ’Φουρδίτου, τοὺ Νικόλα κι ‘μΠανάϊου. Γράφ’ γιαὐτὴν τ’γρίπ’ κι ἡ δάσκαλους ἡ Λίας στοὺ βιβλίουτ’ γιὰ τοὺ χουργιὸ σιλίδις 207-208. Πέθαναν ἰτότι, λιέει, ἀπάν’ ἀποὺ 60 ἀνθρῶπ’ στοὺ χουργιό, μέχρι ἀπ’ ἴφιραν τοὺν ἁηΝικάνουρα κι ξιπατώθκι τοὺ κακό!!! (Χαίροις τῶν Σερβίων ὁ ἰατρός, Γρεβενῶν τὸ κλέος…).
Ἦταν κούτσκα τὰ καημένα, ἀλλὰ ἦταν πιδγιάτς. Τἄχει ὅλα συρταριὰ κι τὄνα πίσου τ’ἄλλου. Πάηνι γύρου γύρου στς τάφ’ σν ἉγιΚοίμησ’ κι ἔκλιγι ἀράδα. Εἶχι βάλ’ κι τοὺ σιγγούν’ ἀνάπουδα μὶ τς ραφὲς κα’τὰ ὄξου γιὰ πένθους. Πάηνι κι ἔρχουνταν σν ἉγιΚοίμησ’.
‘Νεἶδι μνιὰ φουρὰ ἡ θχειάκουτς ἡ Παδημητρουβασίληνα, ἀξαδέρφ’ τς μάννας τς, νὰ κλαίη λουύρ’ λουύρ’ στὰ μνημούργια κι ‘νεἶπι, «ἀ ρὰ κουρίτσιμ’ καλό, βάλι τοὺ σιγγούνισ’ ἴσια ἀπ’ ‘νκαλή, κι μὴ σκλυμουργιέσι ἀράδα. Θὰ σὶ δώσ’ ἡ Μιγαλουδύναμους κι ἄντρα κι πιδγιά».
Ἔτσιας ἔφκιασι ἡ μπάμπουΣτέργηνα κι ξικίντσι πάλι τ’ζουήτς.
Ἡ Θιὸς νὰ βάλ’ τοὺ χέριΤ’ ἀ κι νὰ σώσ’ τοὺν κουσμάκ’ κι ἀποὺ ἰτούτουν τοὺν κουρουνουϊό. Σὰν εἶνι νὰ πάρ’, νὰ πάρ’ ἰμᾶς τς Τρανοί κι νὰ μὴν πάρ’ νέοι κι μκρὰ πιδγιά.
Μακάρ’ νὰ βάλ’ τοὺ παντουδύναμου χέριΤ’,
μάνναμ’ καλή».
Διφτέρα 23.3.2020 Νίκωνος καὶ 199 μαρτύρων.
Ἄει παπαδγιὰἈφρουδίτ’
κι ἡ γιός τς ἡ ἀρ.νι.μα.