Εκεί στην Παλημάνα, κοντά στο ερειπωμένο από την κατοχή χωριό Πάδη, που αργότερα πήρε το όνομα Βογγόπετρα, είχαμε ένα χωράφι κανα δυο στρέμματα περίπου.Στην πραγματικότητα το χωράφι δεν ήταν δικό μας μα του παππού μου,
του πατέρα της μάνας μου, του Κωνσταντίνου Γκουτζιομήτρου, που είχε το παρατσούκλι ΄΄Γκουντούλας΄΄και κατοικούσε στους Λαζαράδες. Ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου, ο Γιάννης, προφανώς σαν γαμπρός του Γκουντούλα θεωρούσε τον εαυτό του ιδιοκτήτη .Έτσι από μόνος του μια μέρα χωρίς καν να ρωτήσει τον Γκουντούλα αποφάσισε και έσπειρε το χωράφι τριφύλλι.
Γι’ αυτό το τριφύλλι λοιπόν μια μέρα, τέλος του Μάη πρωί πρωί μικρό παιδί ξεκίνησα με τον Καρά, το μαύρο μουλάρι μας, να πάω στην Παλημάνα.Αποστολή μου; Να ποτίσω και να …γυρίσω. Σαν έφθασα στη βρύση στο Σηπητό ο Καράς με πολύ όρεξη ήπιε τόσο νερό μέχρι που τα λαγκόνια του παραφούσκωσαν. Ο ήλιος είχε ανέβει δυο αξιάλις (βουκέντρες) ψηλά κι η ζέστη είχε αρχίσει να γίνεται αισθητή.Παρόλο που ο Καράς κάπου κάπου κλωτσούσε και αυτομαστιγόνονταν με την ουρά του για να διώξει τις αλογόμυγες από πάνω του, το ΄΄ταξίδι μας΄΄ σε γενικές γραμμές κυλούσε ομαλά. Μα εκεί κοντά στου Αδάμου τον Κέδρο, πριν τον Αη Γιώρη, με πήρε ο ύπνος. Την επόμενη στιγμή ένα τσοπανόσκυλο, που κοιμόταν δίπλα στον δρόμο τρόμαξε τον Καρά.Εκείνος έκανε μια απότομη στροφή κι εγώ από το σαμάρι βρέθηκα ξάπλα στο δρόμο.
Ψάχνομαι για λίγο για τυχόν ζημιές μα δεν διαπιστώνω κάτι σοβαρό.Σαν να μην έγινε τίποτα πιάνω το μουλάρι και ξανακαβαλάω.Κοντά στο μεσημέρι και μετά αυτή την περιπέτεια φτάνουμε στην Παλημάνα.Το τριφύλλι είχε κοπεί πρόσφατα και είχε αρχίσει πάλι να μεγαλώνει.Μα χρειαζόταν νερό να ποτιστεί .Γι αυτό και η αφεντιά μου ήταν εκεί. Έστω και λίγο αργά.Ήταν μεσημέρι σχεδόν. Έδεσα το μουλάρι με μακρύ σχοινί να βοσκήσει και άρχισα να σκάβω αυλάκι για το νερό.Από την πηγή που έβγαινε απ΄το βουνό μέχρι το χωράφι με το τριφύλλι.Το χώμα ήταν σκληρό και τα χέρια μου πολύ μαλακά για την τσάπα.Το νερό όμως έπρεπε να φθάσει στο τριφύλλι .Έτσι κι έγινε.Έτσι έγινα κι εγώ πτώμα.
Με τα πολλά το νερό ΄΄μπήκε στ’ αυλάκι΄΄και έφθασε στο χωράφι.Άρχισα να ποτίζω.Πότισα αρκετή έκταση κι είδα το τριφύλλι να ζωντανεύει.Ο ήλιος από πάνω έκαιγε κι εγώ καιγόμουνα να τελειώσω .Πήγε απόγευμα κι είχα δουλειά ακόμη. Και ξάφνου ΄΄χάνω ΄΄το νερό. Εντελώς.Τι έγινε; Σαμποτάζ;Όχι βέβαια.Σε λίγο μετά από΄΄επισταμένη μελέτη΄΄ βλέπω πως το νερό έμπαινε σε τρύπες, που είχαν φτιάξει οι αρουραίοι και χάνονταν. Μέχρι να κατηφορίσει ο ήλιος κατά τα βουνά των Γρεβενών εγώ έκλεινα τρύπες, μα το νερό ανακάλυπτε καινούργιες. Παρόλα αυτά τελείωσα. Πότισα αρκετά. Ξεδένω το μουλάρι, τον Καρά. Τα λαγκόνια του είναι και πάλι παραφουσκουμένα. Φαντάζομαι από το πολύ μαϊσιο χορτάρι. Τον καβαλάω και ΄΄ριβάν΄΄(καλπάζοντας) μπαίνω στο χωριό λίγο πριν νυχτώσει.Πέφτω για ύπνο ξερός απ’ την κούραση και βλέπω όνειρο καλό.Βλέπω πως κόβουμε το ΄΄δεύτερο χέρι΄΄του τριφυλλιού κι η σοδειά του είναι πλούσια.Το πότισμα από τον μικρό αγρότη ήταν όντως παραγωγικό.
