Η περίοδος της νεωτερικότητας είχε δύο κύρια γνωρίσματα: Την αποστασιοποίηση του δυτικού ανθρώπου από τον Θεό, όπως αυτός αποκαλύφθηκε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και την αλματώδη ανάπτυξη της επιστήμης.
Υλιστές διανοητές επιχείρησαν να συσχετίσουν τα δύο γνωρίσματα υποστηρίζοντας ότι η πίστη στον Θεό είναι απόρροια της άγνοιας του φυσικού κόσμου από μέρους του ανθρώπου και η γνώση είναι εχθρός της πίστης. Με περισσή έπαρση διατυμπάνιζαν το ιδεολόγημα ότι η Επιστήμη απέδειξε ότι δεν υπάρχει Θεός, ψευδόμενοι ασύστολα καθώς αποφαίνονταν, επιστήμονες και μη επιστήμονες, για λογαριασμό της Επιστήμης, η οποία δεν έχει από τη φύση της άποψη επί του θέματος. Βέβαια κάποιοι χριστιανοί στη Δύση, στις δυνάμεις της οπισθοφυλακής, ενός στρατού που υποχωρούσε άτακτα από το κοινωνικό προσκήνιο έβαλλαν με το ακριβώς αντίθεο ιδεολόγημα: Η Επιστήμη απέδειξε ότι υπάρχει Θεός. Η αντιπαράθεση κράτησε μέχρι τη δεκαετία του 1960. Έκτοτε ακούονται σποραδικές ριπές, που ελάχιστα επηρεάζουν τη διαμορφωθείσα κατάσταση στις δυτικές κοινωνίες. Ο υλισμός έχει καταγάγει θρίαμβο όχι όμως με τις αρχικές του ιδεολογικές μορφές, αστική ή μαρξιστική, αλλά ως πρακτικός με κύριο σύνθημα το «φάγωμεν, πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν».
Θεωρητικά η αστική ιδεολογία, μονοκρατορική, μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού, εξακολουθεί να αποτελεί τον κύριο κήρυκα της υλιστικής φιλοσοφίας έχοντας όμως εν πολλοίς παραδώσει το Πανεπιστήμιο σε συμβιβασμένους μαζί της μαρξιστές ή μαρξίζοντες, που απατούν και αυταπατώνται ότι δίνουν ακόμη μάχη κατά του αστικού καθεστώτος, με το οποίο έχουν ταυτιστεί πλήρως χριστιανοί θρησκευτικοί ηγέτες. Ο ιστορικός συμβιβασμός των θρησκευτικών ηγετών με τους νέους ηγεμόνες στη θέση των φεουδαρχών ανάγεται στον 19ο αιώνα και δικαιολογία εξαγόμενη από την ευαγγελική διδασκαλία δεν υπάρχει, όπως δεν υπήρχε και για τον προηγηθέντα συμβιβασμό με τη φεουδαρχική εξουσία. Η άνοδος του κομμουνισμού έδωσε πρώτης τάξεως δικαιολογία των συμβιβασμένων χριστιανών για σύμπηξη με τους αστούς διαχειριστές της εξουσίας μετώπου κατά του αθέου κομμουνισμού στη βάση πλεονάσματος υποκρισίας.
Στο διάστημα που παρήλθε, οι αστοί διαφεντευτές του πλανήτη προκάλεσαν τρομακτικά τραύματα στους λαούς και είναι ένοχοι εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Η αποικιοκρατία και η νεοαποικιοκρατία (απομύζηση του πλούτου μέσω δοτών κυβερνήσεων) οδήγησαν τον πλανήτη στο κατάντημα το 1% των πλουτοκρατών να καρπώνεται το 90% του πλούτου. Και οι σειρήνες, πολιτικοί, οικονομολόγοι, δημοσιογράφοι ακόμη και διανοούμενοι, που με το αζημίωτο διαλαλούν τις αξίες του αστικού καθεστώτος, αναμασούν τα περί δημοκρατίας και ελευθερίας που απολαμβάνουν οι λαοί του πλανήτη χάρη στο αστικό καθεστώς!
Η επιστημονική έρευνα, που στην εκκίνησή της ήταν προσωπική προσπάθεια ταλαντούχου ερευνητή σε υποτυπώδες εργαστήριο έχει εξελιχθεί σε οργανωμένη προσπάθεια σε ερευνητικά κέντρα πλήρως οργανωμένα με πλήθος ερευνητών διαφόρων κλάδων, οι οποίοι συνεργάζονται για επίτευξη κοινού στόχου, που υποδεικνύεται από τους χρηματοδότες, οι οποίοι διαθέτουν για συγκεκριμένη έρευνα ποσά που υπερβαίνουν προϋπολογισμούς αρκετών φτωχών χωρών του πλανήτη! Και οι στόχοι αυτοί δεν είναι βέβαια πάντοτε για το καλό της ανθρωπότητας. Ας λάβουμε δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Ο Σουηδός ερευνητής Νομπέλ ανάλωσε σημαντικό χρονικό διάστημα για την ανακάλυψη εκρηκτικής ύλης κατά πολύ πιο καταστροφικής σε σχέση με τις μέχρι τότε χρησιμοποιούμενες. Συγκλονισμένος από την ανακάλυψή του, διέθεσε σημαντικό μέρος της μεγάλης του περιουσίας (πώς την απόκτησε;) για να βραβεύονται κατ’ έτος πρόσωπα, που με συγκεκριμένες πράξεις συμβάλλουν στο καλό της ανθρωπότητας, με ανακαλύψεις στον τομέα της ιατρικής ή με δράση για την εμπέδωση της διεθνούς ειρήνης. Ο θεσμός του βραβείου ειρήνης έχει ευτελιστεί στο έπακρο με τη βράβευση του Κίσσιγκερ, που έπρεπε να εγκληθεί ως εγκληματίας κατά της ανθρωπότητας, και του Ομπάμα, για υποσχέσεις, που αποδείχθηκαν απατηλές! Η σύγκρουση πολλών λαών με τη χρηματοδότηση των εξοπλισμών τους, με το αζημίωτο, από τους μεγαλοαστούς κυριάρχους του πλανήτη οδήγησε στην ανάγκη κατασκευής όπλου κατά πολύ πιο τρομακτικού από τη νιτρογλυκερίνη μεσούντος του Β΄ μεγάλου πολέμου του 20ου αιώνα. ΟΙ έρευνες διεξάγονταν πλέον σε οργανωμένα εργαστήρια με πλήθος ερευνητών και με διάθεση σημαντικών κονδυλίων των μεγάλων χωρών σε αγώνα δρόμου για την κατασκευή κατά προτεραιότητα καταστρεπτικότατου όπλου, της ατομικής βόμβας. Από το σύνολο των ερευνητών ένας και μόνο, Ο Οππενχάιμερ, συγκλονισμένος από την ολοσχερή καταστροφή δύο μεγαλουπόλεων της Ιαπωνίας, ζήτησε να τεθεί τέρμα στην έρευνα επί του πεδίου του ατόμου της ύλης. Ουδείς συνάδελφός του συγκινήθηκε. Το σύστημα τον απομόνωσε και έμεινε έκτοτε στην αφάνεια με κατηγορίες κατά καιρούς σε βάρος του.
Η επιστημονική έρευνα γνώρισε τρομακτική ώθηση κατά το Β΄ μισό του 20ου αιώνα και συνεχίζεται με ξέφρενο ρυθμό. Τα επιτεύγματα των ερευνητών έχουν ξεπεράσει και την πλέον καλπάζουσα φαντασία μελλοντολόγων του παρελθόντος. Η έρευνα στους τομείς τόσο του μακροκόσμου, όσο και του μικροκόσμου έχουν οδηγήσει σε εκπληκτικές ανακαλύψεις, οι οποίες έχουν μετασχηματίσει κατά τρόπο θεαματικό τον κοινωνικό βίο. Μικρή σημασία δίνουμε, οι προνομιούχοι (ακόμη και στην διαπομπευόμενη λόγω της αλόγιστης πολιτικής κρατούντων με τις επευφημίες του λαού χώρα μας) για το ότι τα ευεργετικά πορίσματα της επιστημονικής έρευνας είναι προσιτά σε πολύ μικρό μέρος του πληθυσμού του πλανήτη. Μάλιστα μας έχουν πείσει οι κρατούντες ότι αυτός δεν μπορεί να διαθρέψει τόσα στόματα και το πρόβλημα του υπερπληθυσμού είναι μείζον! Το ότι το 1% καρπώνεται το 90% του πλούτου, μας αφήνει παγερά αδιάφορους.
Έπαψαν οι ισχυροί να ενδιαφέρονται για εμπλουτισμό του οπλοστασίου, προκειμένου στο μέλλον οι πόλεμοι να καταστούν ακόμη πιο φονικοί; Ήδη προ πενήντα ετών, όταν υπηρετούσα τη στρατιωτική μου θητεία, οι υπεύθυνοι του ελληνικού στρατού μας είχαν πληροφορήσει για έρευνες επί του βιολογικού πολέμου. Και δεν ήσαν βέβαια ούτε συνωμοσιολόγοι ούτε « ψεκασμένοι». Σε έγκυρα συγγράμματα έχει αναγραφεί ήδη στις αρχές του 21ου αιώνα ότι ιοί έχουν διαρρεύσει από ερευνητικά εργαστήρια χωρών της Άπω Ανατολής. Δεν είναι λογικό να τεθεί το ερώτημα: Είναι είδος νυχτερίδας υπαίτιο για τη διασπορά του ιού που ταλανίζει τον πλανήτη επί ενάμισυ έτος ή αυτός διέφυγε από εργαστήριο; Και αν συνέβη το δεύτερο, αποκλείεται να τον βοήθησαν να «αποδράσει»; Μήπως αλαζόνες κυρίαρχοι και μαθητευόμενοι μάγοι στην υπηρεσία τους έχουν στρέψει την έρευνα στο ανθρώπινο γονιδίωμα μη όντες σε θέση να κατανοήσουν το μέγεθος του κινδύνου που μας απειλεί. Και ναι μεν προβάλλεται ως ισχυρό το επιχείρημα ότι υπάρχει ελπίδα το είδος μας να απαλλαγεί από τις κληρονομικές ασθένειες. Άραγε αυτός είναι ο πρωταρχικός στόχος των ερευνητών ή υποκατάσταση του Θεού στη θέση του δημιουργού; Και αφού κατανόησαν ότι δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε ζωή, έστρεψαν το ερευνητικό τους ενδιαφέρον στο να την διαφοροποιήσουν κατά το δοκούν! Μας καλούν να αποδεχθούμε την επιστημονική γνώση και να προσαρμοστούμε σύμφωνα μ’ αυτήν. Το κύριο ερώτημα είναι: Ποια είναι η όντως επιστημονική γνώση, δηλαδή η αλήθεια για τον φυσικό κόσμο; Κατοχυρώνεται αυτή με ψηφοφορία μεταξύ των ειδικών; Και όταν υπάρχουν αντίθετες απόψεις, έστω και μειοψηφίας, τι συμπέρασμα συνάγεται; Σε κοινωνία που έχει απορρίψει τον Ιησού Χριστό, την Αλήθεια και τη Ζωή, και έχει διασπείρει το ψεύδος και τον θάνατο ως μέσα επικράτησης των ισχυρών, ποιος εγγυάται για την επιστημονική αλήθεια; Ο χρόνος θα την αποκαλύψει. Προσεύχομαι να μην είναι αργά για το είδος μας
«Μακρυγιαννης»