Ειδήσεις - Επικαιρότητα

Βαρύ ήταν το τίμημα της Απελευθέρωσης του 1912 που πλήρωσε όλη η περιοχή των Σερβίων καθώς και το χωριό μας ο Μεταξάς. Θα θέλαμε να αναφερθούμε σ΄ένα δραματικό γεγονός που συνέβη τη νύχτα της 9ης Οκτωβρίου προς την 10η Οκτωβρίου και σκίασε τη μεγάλη χαρά της απελευθέρωσης.

Το απόγευμα της 9ης Οκτωβρίου όταν οι Τούρκοι έμαθαν τις επιτυχίες του Ελληνικού Στρατού στα Στενά του Σαρανταπόρου, άνοιξαν τις φυλακές και έβγαλαν πρώτα τους κατάδικους Τούρκους, στους οποίους έδωσαν οπλισμό και τους έλληνες κρατούμενους. Οι φανατικοί και πικραμένοι για την ήττα τους Τούρκοι των Σερβίων, μαζί με τους οπλισμένους κατάδικους, έστησαν καρτέρι στα σοκάκια από όπου θα περνούσαν αναγκαστικά οι Έλληνες και τους σκότωσαν ομαδικά, λίγες μόνο ώρες πριν φθάσει ο Ελληνικός Στρατός στα Σέρβια. Σκοτώθηκαν, 117 άτομα από όλη την περιοχή των Σερβίων. Ανάμεσά τους σφαγιάστηκαν 44 άνθρωποι με καταγωγή από το Μεταξά. Η κεντρικότερη οδός των Σερβίων ονομάστηκε "Οδός 117 Εθνομαρτύρων". Στο Μεταξά, προς τιμή των συγχωριανών μας, υπάρχει μνημείο στην κεντρική πλατεία του χωριού και ο ιερέας του χωριού μνημονεύει τα ονόματά τους κατά τις εθνικές γιορτές και επετείους. 

Συγκίνηση προκαλούν τα λόγια του τραγουδιού:

Δεν κλαις καημένο Μεταξά, δεν κλαις καημένη χώρα
δεν κλαις τους λεβεντάδες σου, δεν κλαις τα παληκάρια.
Το πιο να κλάψω αρχύτερα, το πιο να κλάψω πρώτα
δεν ήταν δυό-δεν ήταν δυό, δεν ήταν τρεις και πέντε
ήταν νοματ΄ σαράντα δύο, μαζί με τρεις παπάδες.....
Για να θυμόμαστε.........

facebook.com/sylmetkoz