Απόψεις

Λυπάμαι πολύ για τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ, συμμερίζομαι τη στεναχώρια τους και τους συγχαίρω για τον αγώνα τους, επειδή πίστευαν ότι αυτό είναι το σωστό για την Ελλάδα.

Ίσως όμως δεν κατάλαβαν κάτι που καταλάβαμε όλοι οι υπόλοιποι.

Δεν ψέγω κανέναν, ειδικά σε αυτό, ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω. Ο Μίκης Θεοδωράκης έλεγε, η έννοια του Λαού είναι έννοια με αδιαπραγμάτευτη ηθική αξία. Ο Λαός μπορεί να τα βάζει με όλους και με όλα, αλλά ποτέ εναντίον του εαυτού του. Ως εκ τούτου δεν επιτρέπεται να δαιμονοποιούμε την ελευθερία των κομματικών επιλογών. Ο πολίτης έχει το δικαίωμα να διαμαρτύρεται, να ενίσταται, να αντιδρά, να κρίνει πολιτικούς και πολιτικές, αλλά ποτέ δεν επιτρέπεται να καλεί σε απολογία άλλους πολίτες για τις δικές τους επιλογές. Κι έτσι πράττω.

Η επιτυχία όμως της κυβέρνησης είναι η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ. Η Ελλάδα εισέρχεται στην επόμενη και ίσως πιο δύσκολη μεταμνημονιακή της περίοδο και κινδυνεύει να μείνει χωρίς δυνατή αντιπολίτευση. Το κατάφερε και αυτό ο μαθητευόμενος μάγος που είπε την ελπίδα, αυταπάτη.   Μαζεύτηκαν πολλά και ξεχείλισε το ποτήρι.

Μόνο στο παράδειγμα της εξωτερικής πολιτικής και εσωτερικής ασφάλειας θα αναφερθώ.

Αδίστακτοι μπροστά στο θέλγητρο της εξουσίας, δε ντράπηκαν να αφομοιώσουν και να αναπαράγουν την ρητορική της τουρκικής προπαγάνδας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό:

- Η ανύπαρκτη «μικρή Μαρία», για την οποία δε ζήτησαν ποτέ συγγνώμη. Δεν έχασαν την ευκαιρία για αναπαραγωγή fake ειδήσεων τουρκικών και γερμανικών ΜΜΕ που χρηματοδοτούνταν από την ΜΙΤ. Κατέθεσαν μάλιστα τροπολογία για μπλόκο στη   χρηματοδότηση του φράχτη στην επιτροπή προϋπολογισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, καλούσαν την Ελλάδα σε απολογία με καταγγελίες όπως «το ελληνικό λιμενικό πνίγει πρόσφυγες» και κατέθεταν κατά ριπάς σειρά επερωτήσεων στην ευρωβουλή για «καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Ελλάδα».

- Πρέσπες του Αιγαίου, μορατόριουμ στο Αιγαίο και στο βάθος συνεκμετάλλευση, έννοια την οποία επί της ουσίας δεν αρνήθηκαν και δε διέψευσαν ποτέ. Δημιουργοί θολούρας.

- Καταψήφιση των εξοπλισμών. Θυμίζω, ότι το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, ακόμα και στα χρόνια έντονης κομματικής αντιπαράθεσης, ενώ καταψήφιζε όλους του προϋπολογισμούς της ΝΔ, εξαιρούσε πάντα το αντίστοιχο άρθρο για την άμυνα. Αλλοπρόσαλλες και σουρεαλιστικές ψηφοφορίες για αγορά Belhara και Rafale, εξαγγελία για επαναδιαπραγμάτευση των ναυπηγικών συμβάσεων των πλοίων του ΠΝ με κίνδυνο περαιτέρω καθυστερήσεων σε ένα πρόγραμμα που καιγόμαστε για να ολοκληρωθεί. Και αυτό από ποιον; Από τον εθνικό μας διαπραγματευτή που κάθε φορά που διαπραγματεύονταν τρέμαμε.

- Καταψήφιση της ελληνογαλλικής συμφωνίας που προέβλεπε ρήτρα αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής σε περίπτωση που τρίτος επιτεθεί σε ένα από τα δύο κράτη. Προφασίστηκαν βέβαια το Σαχέλ, αλλά ξέχασαν μάλλον ότι ο Αλέξης Τσίπρας υπέγραψε την EU Intervention στο Σαχέλ στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ το 2018. Όταν έγινε η πρώτη παραγγελία των Rafale είχε κατηγορήσει την κυβέρνηση ότι η παραγγελία δε συνδέεται με ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής, όπως υποτίθεται ήταν η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Όταν όμως αυτή ήρθε με την παραγγελία των Belhara, την καταψήφισε.

- Μειονοτική πολιτική στη Θράκη; Θρίαμβος του ΣΥΡΙΖΑ στη Ροδόπη. «Ωμή και αισχρή παρέμβαση του τουρκικού προξενείου στις εκλογές της Ροδόπης» καταγγέλλει η Ελένη Λαφτσή, τοπικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Λειτουργούν τα αντανακλαστικά και σε πατριωτικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία προφανώς υπάρχουν απέναντι στη γενικότερη κομματική εθνομηδενιστική γραμμή της παρέας του Τσίπρα.   Η Ελένη Λαφτσή φωτογραφίζει τον Φερχάτ Οζκιούρ ως «ερντογανικό δεκανίκι». Να αγιάσει το στόμα σου κυρία μου.

- Ξεσηκωμός της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ κατά των ελληνικών δυνάμεων στις Καστανιές του Έβρου που προσπαθούσαν να αποκρούσουν υβριδική επίθεση του Ερντογάν που θα οδηγούσε σε εισροή δύο εκατομμυρίων ανθρώπων με κατακερματισμό της εθνικής ασφάλειας και πρόκληση εσωτερικής ανωμαλίας.

Παρενθετικά βέβαια να πώ, ότι αυτό δεν ήταν έκπληξη από τη διαβόητη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ. Θυμόμαστε (αν και παλαιότερη ιστορία), ότι κλιμάκιό της είχε λάβει μέρος στα Σκόπια, στη «διαδήλωση αντιεθνικιστικών και αντιμιλιταρικών κινημάτων από την Ελλάδα και τη Μακεδονία» (σύμφωνα με την ανακοίνωση), όπου εμφανίστηκαν και πανό που έγραφαν «Solun will be the capital of Macedonia again». Διαδήλωναν βέβαια μεταξύ άλλων για την «απόσυρση των μακεδονικών στρατευμάτων από το Ιράκ». Τί στο καλό μ'αυτούς τους a la carte αντιφασίστες πια, μόνο ο ελληνικός φασισμός τους ενοχλεί; Ο ξένος μέλι έχει;

- Στα παραπάνω θυμόμαστε επίσης:

«η άμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός» (Γιώργος Τσίπρας),

«θα το ρισκάρουμε με τους Τούρκους χωρίς εξοπλισμούς» (Γιάννης Μπαλάφας),

«δεν υπάρχει Βόρεια Ήπειρος, υπάρχει μόνο Νότια Αλβανία» (Νίκος Φίλης),

«δεν ήταν Γενοκτονία, ήταν εθνοκάθαρση»(Νίκος Φίλης),

«Πρέσπες του Αιγαίου» (Νίκος Φίλης),

«ήταν ένας ναρκομανής που απειλούσε με όπλο» (για τον ακτιβιστή των αγώνων της ελληνικής μειονότητας Κωνσταντίνου Κατσίφα),

«ήταν νίκη εναντίον του ελληνικού εθνικισμού» (Έφη Αχτσιόγλου για τη Συμφωνία των Πρεσπών),

«μακεδονομάχοι και περιθωριακοί οι διαδηλωτές» (Τσίπρας σε ξένους ομολόγους του),

«να μην είμαστε μοναχοφάηδες στο Αιγαίο» (Νίκος Κοτζιάς),

«έχει και η Τουρκία δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο» (Γιώργος Κατρούγκαλος),

«μαξιμαλιστικές οι θέσεις της Ελλάδας» (πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του υπουργείου Εξωτερικών Χρήστος Ροζάκης, τον οποίο οι ίδιοι διόρισαν),

«το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο» (Γιάννης Τσιρώνης).

Σχετικά μάλιστα με το τελευταίο, ανατρέξτε στην εξαιρετική ανάλυση του Νίκου Μελέτη με τίτλο: «Ασκήσεις γεωγραφίας και ανοησίας – Πού ανήκει και γιατί το Καστελόριζο». Για να δείτε πώς προμοτάρουν τα επιχειρήματα και την προπαγάνδα της Τουρκίας του Ερντογάν.

Τί προσπαθούσαν να κάνουν όλοι αυτοί; Έριχναν άδεια για να πιάσουν γεμάτα. Προσπαθούσαν συντονισμένα και με σχέδιο να διαβάλουν και να εκμαυλίσουν αργά και σταθερά την πατριωτική λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ που σφετερίστηκαν, για να την αγκιστρώσουν στη δική τους εθνομηδενιστική ιδεοληψία.

Όταν ο Δημήτρης Βίτσας φώναζε «ζήτω το Πακιστάν» ήταν αριστερός δημοκράτης. Όταν εμείς φωνάζαμε «ζήτω η Μακεδονία» ήμασταν ακροδεξιοί φασίστες.

Τί να πρωτοθυμηθώ, τον αδελφό πρώην υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ, Αντώνη Τζανακόπουλο, που διαδήλωνε έξω από την πρεσβεία μας στο Λονδίνο με πλακάτ και συνθήματα   «Έλληνες φονιάδες των λαών»; Μα, θα μου πείτε και τί φταίει ο αδερφός του, Δημήτρης Τζανακόπουλος και ο ΣΥΡΙΖΑ. Σωστά, μόνο που ο Αντώνης Τζανακόπουλος ήταν αυτός που διαπραγματεύτηκε την συμφωνία της λίμνης ως σύμβουλος εθνικής ασφαλείας της Ελλάδας και δεξί χέρι του υπ.εξ Νίκου Κοτζιά. Σας φαίνονται λογικά όλα αυτά; Να υπηρετείς στο υπουργείο εξωτερικών από τη μια κι από την άλλη να να βγαίνεις έξω και να διαδηλώνεις εναντίον της εθνικής αντιπροσωπίας, την οποία υποτίθεται υπηρετούσες; Φυσικά, ο αδερφός του, Δημήτρης Τζανακόπουλος, δεν παρέλειψε να επικροτήσει την πράξη και να δηλώσει ότι «αισθάνεται υπερήφανος για τον αδερφό του».

Τί να θυμηθώ, τη δήλωση του ίδιου του Ζόραν Ζάεφ, ότι ο εκλεγμένος πρωθυπουργός του υπερήφανου ελληνικού Λαού «διαπραγματεύτηκε» και υποσχέθηκε τη «μακεδονική γλώσσα», στα όρθια, σε ένα πάρκινγκ στη Δοϊράνη; Ποιον Λαό νόμιζε ότι εκπροσωπεί;

Ναι, γι'αυτή ακριβώς τη Συμφωνία μιλάω, που ονόμαζε τα Σκόπια «Βόρεια Μακεδονία» και τη δική μου Πατρίδα «βόρειο τμήμα του πρώτου μέρους». Αυτή τη Συμφωνία, για την οποία ο τότε υπ.εξ. Νίκος Κοτζιάς και για να ενεργοποιήσει τους Αλβανούς στα Σκόπια να ψηφίσουν στο δημοψήφισμα είπε επί λέξη: «οι περιουσίες των μεσεγγυήσεων ιδιοκτησιών του αλβανικού κράτους και Αλβανών ιδιωτών προ του πολέμου- που δεν έχουν σχέση με τις περιουσίες των Τσάμηδων- μόλις τελειώσει το εμπόλεμο μπορεί να επιστραφούν». Κατά τρόπο αδίστακτο άνοιγαν ακόμη και θέμα αποζημιώσεων με την Αλβανία, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι και μόνο η δήλωση ενός υπουργού εξωτερικών μπορεί να δημιουργήσει τετελεσμένο απαιτήσεων.

Θυμόμαστε επίσης πώς ήταν η Μόρια επί ΣΥΡΙΖΑ και καταγγελίες της Διεθνούς Αμνηστίας για απάνθρωπες συνθήκες, το κάψιμο της Μόριας από τους μετανάστες και προσπάθεια πρόκλησης εσωτερικής ανωμαλίας. Οι μεταπράτες της αγαπολογίας. Θυμόμαστε και την παρέλαση των 50άριδων «μαθητριών» στη Νέα Φιλαδέλφεια, οι οποίες ήταν αργότερα και υποψήφιες βουλευτές με τον ΣΥΡΙΖΑ και εξευτέλιζαν την ημέρα μνήμης και το δέος απέναντι στη θυσία και στον θάνατο με ελευθεριάζουσες χαζομάρες.

Έβαλαν απέναντί τους την Ελλάδα, τον στρατό, το λιμενικό, τη συνοριοφυλακή, μόνο και μόνο για να στηρίξουν το αντιπολιτευτικό τους αφήγημα απέναντι στην κυβέρνηση.

Λες και είναι ταυτόσημες έννοιες, η Ελλάδα και η κυβέρνησή της!

Όποιος τολμούσε να αντιδράσει στηλιτεύονταν αυτομάτως ως φασίστας. Αυτή ήταν σαφής εντολή και γραμμή από την «Κουμουνδούρου». Οποιοσδήποτε δημοκρατικός αντίλογος έπρεπε να καταπνίγεται εν τη γενέσει του ως εθνικιστικός παροξυσμός. Το γνωρίζουμε σήμερα από ανθρώπους που αποχώρησαν. Η καθύβριση λοιπόν, δεν ήταν αποτέλεσμα αντιφασιστικής ευαισθησίας, αλλά δόλου.

Τί να σας πω τώρα από τις εμπειρίες μου. Με τους «αγανακτισμένους» βάζαμε την ελληνική σημαία πάνω στο κεφάλι για να μη μας χτυπάνε τα ΜΑΤ με τα γκλοπς. Ξέραμε ότι τους απαγορεύονταν δια ροπάλου να χτυπήσουν τη σημαία. Με αυτό το κόλπο κατεβαίναμε να διαδηλώσουμε. Αλλά επί ΣΥΡΙΖΑ δεν «έπιανε». Καλυπτόμασταν με τη σημαία και χτυπούσαν ακριβώς εκεί, στο κεφάλι, στη σημαία!

Δεν ξεχνώ.

Δεν ξεχνώ τα χημικά που πέσανε σε μία ειρηνική διαδήλωση για το σκοπιανό στο Σύνταγμα, όταν τα έριξαν στο κέντρο του «πλήθους» (έτσι μας έλεγαν), ξαφνικά, χωρίς καμία πρόκληση και ποδοπατιόμασταν προσπαθώντας να βγούμε σε χώρο να ανασάνουμε με τα παιδάκια να τσιρίζουν και να πέφτουν λιπόθυμα δίπλα μας. Να σε πιάνει απελπισία, να μη μπορείς να αναπνεύσεις και να μη μπορείς να διαφύγεις. Αλλά θα μου πεις, εδώ στους παππούδες συνταξιούχους έριξαν χημικά, σε εμάς τους «φασίστες» θα δείλιαζαν;

«Η κοινωνική αναταραχή είναι η αναγκαία συνθήκη που οδηγεί πάντα στην σοσιαλιστική ολοκλήρωση». Μόνοι τους μας τα έλεγαν. Αυτή ακριβώς η κοινωνική αναταραχή δεν ήταν το απευκταίο, αλλά το ζητούμενο, το μέσον που θα τους οδηγούσε στον στρατηγικό πολιτικό τους στόχο. Από αυτήν θρέφεται ο πολιτικός τους ετεροπροσδιορισμός.

Αυτή ήταν η δική μας αυταπάτη τότε. Αυτό που ήταν για εμάς το πρόβλημα, ήταν για αυτούς η ευκαιρία!

Μπορούσαν να καταργούν τον νόμο Κατσέλη για προστασία της πρώτης κατοικίας, να νομοθετούν τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και με την ίδια ευκολία να βρίσκονται για «συμπαράσταση» στο σπίτι της Ιωάννας Κολοβού, την οποία με τον δικό τους νόμο πέταξαν έξω από το σπίτι της.

Μπορούν να μιλούν για ρήξη με το ευρωπαϊκό κατεστημένο και την ίδια στιγμή να λέει η Πόπη Τσαπανίδου, ότι «διακύβευμα των εκλογών είναι να μη χάσει η χώρα τον ευρωπαϊσμό της».

Μπορούσαν να αγκαλιάζουν και να «παρηγορούν» τη μάνα του Παύλου Φύσσα στο δικαστήριο, να παγώνουν τη δίκη της Χρυσής Αυγής για τέσσερα χρόνια και την ίδια στιγμή να λέει ο Τσίπρας ότι «δεν είναι φασίστες οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής».

Μπορούν να είναι αντιμνημονιακή αντιπολίτευση με την ίδια ευκολία που μπορούν να είναι και μνημονιακή κυβέρνηση και να διεξάγουν τριτοκοσμικά δημοψηφίσματα, όχι για να ρωτήσουν τον Λαό, αλλά για να τον κάνουν συνένοχο.

Δεν έχουν τσίπα. Ο σουρεαλισμός είναι η πολιτική τους παιδεία. Έχουν «ποτιστεί» με αυτόν. Στον συρφετό ετερόκλητων συνιστωσών που πλακώνονταν στο ξύλο μεταξύ τους, δε μπορούσαν να αυτοπροσδιοριστούν ως κάτι διακριτά συγκεκριμένο. Η «δημιουργική ασάφεια», η διγλωσσία, οι αντιφάσεις, είναι το πολιτικό τους έθος, η δική τους κανονικότητα.

Δεν είναι ούτε σοσιαλδημοκράτες ούτε κεντροαριστεροί ούτε τίποτα. Κι ούτε πρόκειται να ποτέ γίνουν, διότι για να γίνουν, πρέπει να διασπατούν και να πετάξουν σχεδόν ολοκληρη την κοινοβουλευτική τους ομάδα απ'έξω. Είναι ό,τι γουστάρουν, όλα και ταυτόχρονα τίποτα.

Προοδευτισμός δεν είναι για αυτούς η αλλαγή προς τη βελτίωση, αλλά ο μηδενισμός διαχρονικών αξιών, διότι το ιδεολόγημα της ρήξης, ο συμπλεγματισμός, ο φθόνος και το μίσος ήταν πάντα τα στοιχεία της συνοχής και της ενότητάς τους. Ένα συνονθύλευμα συνιστωσών της περιθωριακής εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς των Εξαρχείων που εκμεταλλεύτηκε τη συγκυρία και την αναμπουμπούλα, με συνιστώσες που κατοικοέδρευαν σε μαντρωμένα κτίρια με χτισμένες πόρτες και παράθυρα.

Δεν έχουν πατριωτική παιδεία, την ταυτίζουν με τον εθνικισμό, τον σωβινισμό και πλειοδοτούν με φούμαρα πουλώντας αριστερίλα. Μειοδοτούν μόνο ως χρήσιμοι ηλίθιοι υπέρ τρίτων. Δεν τους ήταν αρκετό να παραπλανήσουν τον Λαό. Για να γαντζωθούν στην εξουσία έπρεπε να τον εκμαυλίσουν κι όλας. Να του αλλάξουν το πολιτικό κριτήριο, να τον αφομοιώσουν στη δική τους μηδενιστική πολιτική κουλτούρα.

Αντί να αφαιρέσουν τον αέρα από τα πνευμόνια στην επικίνδυνα ανερχόμενη ακροδεξιά με πατριωτικές θέσεις, την ενδυνάμωσαν, της έδιναν «πάτημα», ρέποντας στον εθνομηδενισμό, της έδωσαν υπόσταση, ανατροφοδοτώντας τον δικό της πολιτικό ετεροπροσδιορισμό.

Λειτουργούν, ο ένας για τον άλλον, ακροδεξιοί και εθνομηδενιστές, ως οι χρήσιμοι «Βάρβαροι» του Καβάφη.

Όχι, δεν είχαν αυταπάτες. Αυτοί, οι ίδιοι ήταν η αυταπάτη, από την αρχή.

Ανδρέας Τσιφτσιάν

Οικονομολόγος