Σαράντα μέρις δεν αρτενουμάσταν ντιπ. Ετρουγάμι μούγκι ψουμί κι πράσου, ψουμί κι κρουμίδ. Κουρκούτ μι καμιά χλιαριά λάδι. Μπλιαγκούρ μούγκι μι νιρό βρασμένου. Κουσιάφι μι βρασμένα γκόρτσα, στιγνά, χουρίς ζάχαρη.
Λάχανα στιγνά, καμιά πίτα μι κάναν κόμπου λάδι. Βρασμένου καλαμπούκι. Έναν τέντσιαρι καλαμπούκι έβραζι η μάναμ. Αμα εκλιβάμι κάνα αυγό απ’ τφουλιά τα πλαλούντας στου μπακάλ για κανα δυό σταφίδις ή μπιμπίλια (στραγάλια). Μκροί τρανοί όλοι αυτά ετρουγάμι ώσπου να έρθει η Χριστός στουν Άγιου Γιώργ τνικλησιά.
Ήλιγα τμάναμ,- πού είνι τώρα μα μάνα η Χριστός; -Α τώρα είνι μέσα σι ένα παχνί, ικεί τουν γέντσι η Παναγία. Κι δεν έχει ούτι προυστιά μι φουτιά να ζισταθεί, τουν ζιστέν τα χνώτα απ’ τα πράματα τα βόδια, τα γαϊδουρούλια, τα μουσχαρούλια. -Γιατί μα μάνα δεν είχι σπίτ; -Γιατί η μάνατ τουν πάινι σι άλλου χουριό κι δεν βρήκι ούτι σπίτ δεν τνάνοιξι καένας μπαναγία και τουν γέντσι σι ένα χάνι. -Κι πότι θα έρθι στου χουριό μας; -Α τώρα ξικίντσι μι ένα κτσό γουμάρι τουν φέρνει η μάνατ, γι’ αυτό άρξαν να έρθν.
Όταν κόντιβαν τα Χριστούγιννα μας ήλιγαν. -Α, τώρα είνι σμά στου Μόκρου (Λιβαδιρό), ταχιά θα έρθει πίσου απ’ του Αιλιά. Πιρνούσαν κάμπουσις μέρις, -τώρα πού είνι μάνα; -Τώρα κατέφκι στα ισιώματα, ταχιά στα τσακνάδκα τα χουράφια κι τα κόλιαντρα που θα τουν τραγδίστι θα τουν φέρει η μάνατ μέσα σνικλησιά. Θα χτυπήσ’ η παπάς γκαμπάνα, θα πάμι όλοι σνικλησιά κι ύστρα στου σπίτι θα φάτι όσου κριάς χαλέβ η κλιά σας. Η τράπιζους μι του ταψί όλη μέρα θα είνι καταή γα να τρώτι του κριάς ψημένου απ’ του γουρούν που εσφαξάμι. Τι χαβάδια κι χαρές είχαμι όλα τα πιδιά παινάμι κουντά στου φούρνου, καθουμάσταν να χουρτάσουμι μούγκι απ’ τμυρουδιά. Όταν απουλνούσι η νηκλησιά τα πλαλούντα στου σπίτι, χλιάρι κι τόπου γιατί καθουμάσταν όλοι γύρου απ’ τουν τράπιζου. Τι δεν είχι του τραπέζι εκείνο. Ετρουγάμι τόσου πουλύ που όλα ειχάμι διάρροια κι γιόμζαν τα σουκάκια...
Αχ και να ερχότανε τα χρόνια εκείνα πίσω… ένα σπίτι, ένα καλύβι… γεμάτο γέλια και χαρές.
Με πήραν τα κλάματα που τα θυμάμαι...
ΣΗΜ.: Πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Εν Μικροβάλτω…»
Φωτο: αρχείο π. Νικηφόρου