Οι σοφοί των Ινδών και ο Μ. Αλέξανδρος!
ΟΤΑΝ ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ἔφθασε στὶς Ἰνδίες, «συνέλαβε κάποιους σοφούς τους, οἱ ὁποῖοι ζοῦσαν ὑπαίθριοι σὲ ἕνα λιβάδι. Οἱ σοφοὶ αὐτοὶ δὲν πρόβαλαν καμμιὰ ἄλλη ἀντίδρασι ἐνώπιον αὐτοῦ καὶ τῆς στρατιᾶς του, παρὰ μόνο χτυποῦσαν τὰ πόδια τους στὴ γῆ. «Ὡς δὲ ἤρετο Ἀλέξανδρος δι’ ἑρμηνέων, ὅ τι νοοῖ αὐτοῖς τὸ ἔργον…», ...ὅταν δὲ ὁ Ἀλέξανδρος ρώτησε μὲ διερμηνεῖς, τὶ σήμαινε αὐτὴ ἡ κίνησί τους, ἔλαβε μιὰ λιτή, καὶ ὑπέροχη ἀπάντησι. Βασιλιᾶ Ἀλέξανδρε. Ὁ καθένας μας ἐξουσιάζει τόσο μέρος γῆς, ὅσο εἶναι αὐτὸ στὸ ὁποῖο πατοῦμε μὲ τὰ πόδια μας. Κι ἐσὺ ἐνῶ εἶσαι ἄνθρωπος ὅμοιος μὲ τοὺς ἄλλους, διαφέρεις στὸ ὅτι ἀσχολεῖσαι μὲ πολλὰ καὶ εἶσαι ἀσυγκράτητος. Ξεκίνησες ἀπὸ τὴ χώρα σου καὶ κατάκτησες τόσην γῆ κουράζοντας τὸν ἑαυτό σου καὶ ἐνοχλώντας τοὺς ἄλλους. Ὅμως σὲ λίγο, ποὺ θὰ πεθάνης, θὰ κατέχης τόσο μέρος γῆς, ὅσο χρειάζεται, γιὰ νὰ ταφῆ τὸ σῶμα σου.
«Κἀνταῦθα ἐπήνεσε μὲν Ἀλέξανδρος τούς τε λόγους καὶ τοὺς εἰπόντας, ἔπρασσε ὅμως ἄλλα καὶ τἀναντία οἷς ἐπήνεσε». Τότε ἐκεῖ ὁ Ἀλέξανδρος ἐπαίνεσε τὰ λόγια αὐτὰ καὶ αὐτοὺς ποὺ τὰ εἶπαν. Ὅμως ἔπραξε ἄλλα καὶ μάλιστα ἀντίθετα μὲ αὐτὰ ποὺ ἐπαίνεσε. Ἀφοῦ λέγεται, ὅτι θαύμασε καὶ τὸν Διογένη, ποὺ κατάγονταν ἀπὸ τὴν Σινώπη. Τὸν συνάντησε στὸν Ἰσθμὸ τῆς Κορίνθου νὰ ἡλιάζεται ξαπλωμένος καταγῆς. Σταμάτησε μπροστά του μὲ τὸ ἐπιτελεῖο του καὶ τοὺς πεζαιτέρους ρωτώντας τον, ἂν χρειάζεται κάτι. Καὶ ὁ Διογένης ἀπάντησε, ὅτι δὲν ἔχει καμμιὰ ἄλλη ἀνάγκη, παρὰ μόνο τὸν πρόσταξε νὰ φύγη ἀπὸ τὸν ἥλιο αὐτὸς καὶ ὅσοι ἦταν μαζί του.
Ὁ Ἀλέξανδρος βεβαίως δὲν ἦταν ἐκτὸς πραγματικότητος, στὸ νὰ καταλάβη τὰ καλλίτερα, «ἀλλ’ ἐκ δόξης ἐκρατεῖτο», ἦταν δέσμιος τῆς δόξας, ἦταν πολὺ φιλόδοξος» (Ἀρριανὸς Ἀλεξάνδρου Ἀνάβασις βιβλίο 7 κεφ. 1-2).
ΓΙΑ ΤΗΝ σίγουρη ματαιότητα ὅλων τῶν σπουδαίων γήϊνων πραγμάτων ὑπάρχουν πολλὰ στὴν Ἁγία Γραφή. Σημειώνουμε μόνο τὸν πάντα ἐπίκαιρο λόγο τοῦ Ἐκκλησιαστῆ 1,2-3, τὸν ὁποῖο ἐπαναλαμβάνει 36 φορές, γιὰ νὰ τὸν ἐμπεδώση πρὸς ὠφέλειά του ὁ τελικὸς ἀποδέκτης τῆς ἀπάτης του αὐταπατώμενος ἄνθρωπος, «Ματαιότης ματαιοτήτων τὰ πάντα ματαιότης. Τελικὰ τὶ περισσεύει ἀπὸ τὸν μόχθο τοῦ ἀνθρώπου, αὐτὸν δηλαδὴ ποὺ μοχθεῖ κάτω ἀπὸ τὸν ἥλιο;»
Προσθέτουμε καὶ ἀπὸ τὸν προφήτη Ἡσαΐα 40,6-8, ποὺ λέγει, «κάθε ἄνθρωπος εἶναι σὰν τὸ χορτάρι καὶ κάθε ἀνθρώπινη δόξα εἶναι σὰν τὸ ἄνθος τοῦ χόρτου. Ξηραίνεται τὸ χόρτο καὶ ἀμέσως πέφτει καὶ τὸ ἄνθος. Ὅμως ὁ λόγος τοῦ Κυρίου μένη στὸν αἰῶνα».
Ὁ αἰώνιος λόγος τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νὰ διδάξη Μεγάλους καὶ Μικρούς, Δυνατοὺς καὶ Ἀδυνάτους, Πλουσίους καὶ Φτωχούς. Ὅλοι στὸ ἴδιο χῶμα θὰ καταλήξουμε μιὰ μέρα. Τὰ ἐπίθετά μας εἴτε γραφτοῦν μὲ κεφαλαῖα γράμματα, εἴτε μὲ μικρά, δὲν ἔχει καμμιὰ σημασία.
Ἀρκεῖ νὰ ἐμπιστευθοῦμε τὸν αἰώνιο λόγο Του, γιὰ νὰ
βροῦμε καὶ δρόμο μὲ αἰώνιο προορισμό. Ἀμήν.
ἀρ.νι.μα. 12.1.2016