-Εἶναι θετικὸ νὰ ἔχουμε τέτοια σκέψι, ἢ αἴτημα;
Πάλι καταφεύγουμε στὴν στρωτὴ σκέψι τοῦ ἁγίου Χρυσοστόμου γιὰ σίγουρη ἀπάντησι στὸ θέμα τοῦ τίτλου μας. Μᾶς ἀπαντᾶ λοιπὸν ὁ ἅγιος.
«Ἂς μὴ ζητοῦμε λοιπὸν νὰ ἀκούσουμε τὴν ἀλήθεια ἀπὸ τοὺς νεκρούς. Πράγματα γιὰ τὰ ὁποῖα μᾶς ἐκπαιδεύουν κάθε μέρα μὲ περισσότερη σαφήνεια οἱ ἅγιες Γραφές. Διότι ἂν γνώριζε αὐτὸ ὁ Θεός, ὅτι δηλαδὴ ἂν ἀνασταίνονταν οἱ νεκροί, θὰ ὠφελοῦσαν τοὺς ζωντανούς, δὲν θὰ παρέλειπε νὰ μᾶς τὸ δώση. Δὲν θὰ προσπερνοῦσε τέτοιο κέρδος αὐτὸς ποὺ πραγματεύεται τὰ πάντα γιὰ τὸ συμφέρον μας.
Χωρὶς δὲ τὴν βοήθειά τους, ἂν δηλαδὴ ἐπρόκειτο συνεχῶς νὰ ἀνασταίνωνται νεκροὶ καὶ νὰ μᾶς ἀναγγέλουν τὶ συμβαίνει ἐκεῖ, πάλι κι αὐτὸ μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου θὰ καταφρονοῦνταν. Κοντὰ σαὐτὰ ὁ Διάβολος θὰ ἔσπερνε καὶ πονηρὲς θεωρίες μὲ πολλὴν εὐκολία. Πολλὲς φορὲς θὰ ἐμφάνιζε εἴδωλα. Ἄλλοτε θὰ ἔσπρωχνε κάποιους νὰ ὑποκριθοῦν τάχα πὼς πέθαναν καὶ τοὺς εἶχαν θάψει καὶ θὰ τοὺς φανέρωνε σὰν ἐκ νεκρῶν ἀναστημένους. Μὲ ἐκείνους θὰ διέδιδε ὅσα ἤθελε νὰ πιστέψουν οἱ διάνοιες τῶν ἐξαπατωμένων. Διότι ἂν τώρα, ποὺ δὲν ἔχουμε κάτι τέτοιο, ἐμφανίζονται πολλὲς φορὲς σὲ ὄνειρα τάχα μορφὲς νεκρῶν καὶ ἀπάτησαν καὶ κατέστρεψαν κάποιους. Θὰ συνέβαινε πολὺ περισσότερο ἂν γινόταν αὐτὸ καὶ ἐπικρατοῦσε στὶς διάνοιες τῶν ἀνθρώπων, ὅτι δηλαδὴ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἀπελθόντες ἐπανῆλθαν πάλι. Ἐκεῖνος ὁ μιαρὸς δαίμονας θὰ ἔπλεκε δόλους καὶ θὰ ἐπισώρευε πολλὴ ἀπάτη στὸν ἀνθρώπινο βίο.
Γιαὐτὸν τὸν λόγο ὁ Θεὸς ἀσφάλισε τὶς θύρες καὶ δὲν ἐπιτρέπει κανέναν ἀπὸ τοὺς ἀπελθόντες νὰ ἐπανέλθη καὶ νὰ διηγηθῆ τὰ ὅσα συμβαίνουν ἐκεῖ. Γιὰ νὰ μὴ λάβη ἀφορμὴ ὁ δαίμονας καὶ εἰσαγάγη ὅλα τὰ δικά του. Διότι κι ὅταν ὑπῆρχαν προφῆτες, ὁ δαίμονας ξεσήκωσε ψευδοπροφῆτες. Κι ὅταν φάνηκε ἡ Χριστός, ἔβγαλε ψευδόχριστους Κι ὅταν θέσπισε δόγματα ὀρθά, αὐτὸς εἰσήγαγε τὰ αἱρετικά, σπέρνοντας παντοῦ τὰ ζιζάνια.
Ὥστε λοιπόν κι ἂν συνέβαινε τοῦτο, θὰ ἐπιχειροῦσε νὰ ὑποκριθῆ καὶ σαὐτὸ μὲ τὰ δικά του ὄργανα. Δὲν θὰ ἀνάσταινε πραγματικὰ νεκρούς, ἀλλὰ θὰ σκάρωνε κάποιες μαγγανεῖες καὶ ἀπάτες, ὥστε νὰ ξεγελάση τὰ μάτια ὅσων ἔβλεπαν. Ἢ καὶ μερικοὺς θὰ τοὺς ἔφτιαχνε, ὅπως εἶπα λίγο πιὸ πάνω, νὰ ὑποκριθοῦν τάχα τὸν νεκρό. Θὰ ἔφερνε τὰ πάνω κάτω καὶ θὰ περιέπλεκε τὰ πάντα. Ὁ Θεὸς ὅμως ποὺ τὰ προγνωρίζει ὅλα αὐτὰ ἀποτείχισε αὐτὴν τὴν ἐπιβουλή. Λυπούμενος ἐμᾶς δὲν ἐπέτρεψε νὰ ἔλθη κάποιος ἀπὸ ἐκεῖ καὶ νὰ μιλήση στοὺς ζωντανοὺς ἀνθρώπους. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο μᾶς ἐκπαίδευσε νὰ θεωροῦμε ἀξιοπιστότερες ἀπὸ ὅλα τὶς ἅγιες Γραφές. Μᾶς ἔδειξε πράγματα περισσότερο σαφέστερα ἀπὸ τὴν ἀνάστασι τῶν νεκρῶν. Ἐπέστρεψε ὅλη τὴν οἰκουμένη. Ἔδιωξε τὴν πλάνη. Ξανάφερε τὴν ἀλήθεια. Ὅλα αὐτὰ τὰ κατόρθωσε μὲ ψαράδες καὶ ἄσημους ἀνθρώπους. Μᾶς ἔδωσε δυνατὲς ἀποδείξεις γιὰ τὴν πρόνοιά του. Ἂς μὴ θεωροῦμε ὅτι τὰ τῆς ἐδῶ ζωῆς μας περικλείονται μέσα στὸν ἐπίγειο βίο μας. Νὰ πιστεύουμε ὅτι σίγουρα ὑπάρχει κρίσι καὶ ἀνταπόδοσι γιὰ ὅλα ὅσα ἐπράξαμε στὴ ζωή μας» (ΜignePG 48,1010- 1011).
ἁγίου Γρηγορίου Θεολόγου 25.1.2021
ἀρ.νι.μα.