ΑΝΕΒΗΚΕ μέχρι τρίτου Οὐρανοῦ ὁ ἅγιος ἀπόστολος Παῦλος καὶ εἶδε καὶ ἄκουσε μεγαλειώδη πράγματα, τὰ ὁποῖα τὰ λεξικὰ τῶν γλωσσῶν τῆς γῆς δὲν μποροῦν νὰ τὰ περιγράψουν. Ἀπόδειξι τῶν μοναδικῶν ἐμπειριῶν του εἶναι καὶ ὁ γραπτὸς λόγος του στὶς ἐπιστολὲς ποὺ μᾶς ἄφησε, ὥστε κι ἐμεῖς σήμερα νὰ γινώμαστε κοινωνοὶ τῶν πιστευμάτων τῆς ἀληθείας τοῦ Εὐαγγελίου.
Γράφει λοιπόν, στὴν ἐπιστολή του Β’ Θεσσαλονικεῖς 1,5-12. «Οἱ θλίψεις σας, ποὺ ὑποφέρετε, δείχνουν τὴν δίκαιη ἀπόφασι τοῦ Θεοῦ ν’ ἀξιωθῆτε τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὴν ὁποία καὶ πάσχετε, ἀφοῦ βεβαίως εἶναι δίκαιο γιὰ τὸν Θεὸ ν’ ἀνταποδώση σ’ ἐκείνους, ποὺ σᾶς θλίβουν, θλῖψι, ἐνῶ σὲ σᾶς, ποὺ θλίβεσθε, ἀνάπαυσι μαζὶ μὲ μᾶς, ὅταν ὁ Κύριος Ἰησοῦς φανερωθῆ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ μαζὶ μὲ τοὺς ἰσχυροὺς ἀγγέλους του μὲ φλέγον πῦρ, γιὰ νὰ τιμωρήση δικαίως ὅσους δὲν ἀναγνωρίζουν τὸν Θεὸ καὶ δὲν πιστεύουν στὸ εὐαγγέλιο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτοὶ θὰ τιμωρηθοῦν μὲ ὄλεθρο αἰώνιο καὶ μόνον ἀτενίζοντας τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου καὶ τὴ λάμψι τῆς δυνάμεώς του, ὅταν θὰ ἔλθη κατὰ τὴν ἡμέρα ἐκείνη νὰ δοξασθῆ μὲ τοὺς δικούς του καὶ νὰ τιμηθῆ μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς πιστούς».
Τὸ ἀνωτέρω εἶναι ἕνα ἀποκαλυπτικὸ καὶ βαρὺ κείμενο, τὸ ὁποῖο μιλάει μὲ σαφήνεια καὶ δὲν ἐπιδέχεται καμμιὰ παρερμηνεία γιὰ τὸ τὶ θὰ γίνη αἰωνίως. Ἔχουμε ἀπόδοσι δικαιοσύνης γιὰ τοὺς θλιβομένους καὶ γιὰ τοὺς θλίβοντες. Γιὰ τοὺς μὲν ἑτοιμάστηκε βασιλεία καὶ ἀνάπαυσι αἰωνία καὶ γιὰ τοὺς θλίβοντες ὄλεθρος αἰώνιος.
Ἀπὸ τὴν ἐκτενῆ ἑρμηνεία τοῦ ἁγίου Χρυσοστόμο στὸ ἀνωτέρω χωρίο θὰ σταχυολογήσουμε λίγα λόγια του, γιὰ νὰ τὸ ἐννοήσουμε καλλίτερα. «Ἂν αὐτοί, λέει, ποὺ δὲν ὑπακούουν στὸ Εὐαγγέλιο θὰ τιμωρηθοῦν, τὶ δὲν θὰ πάθουν ἐκεῖνοι πού, μαζὶ μὲ τὸ ὅτι δὲν ὑπακούουν, σᾶς θλίβουν κιόλας… Δὲν εἶπε ἐδῶ αὐτοὺς ποὺ σᾶς θλίβουν, ἀλλὰ αὐτοὺς «ποὺ δὲν ὑπακούουν». Ὥστε πρέπει νὰ τιμωρήση αὐτούς, λέγει, ἂν καὶ ὄχι γιὰ σᾶς, ἀλλὰ γιὰ τὸν ἑαυτό του. Αὐτὸ τὸ εἶπε, γιὰ νὰ δηλώση μὲ βεβαιότητα, ὅτι αὐτοὶ πρέπει ὅπωσδήποτε νὰ τιμωρηθοῦν, ἐνῶ τὸ προηγούμενο τὸ εἶπε, γιὰ νὰ δηλώση, ὅτι καὶ αὐτοὶ θὰ τιμηθοῦν… Ὅταν λοιπὸν βρισκώμαστε σὲ θλίψεις ἂς σκεπτώμαστε αὐτά. Νὰ μὴ χαιρώμαστε γιὰ τὴν τιμωρία τῶν ἄλλων, σὰν νὰ ἐκδικούμαστε, ἀλλὰ νὰ χαιρώμαστε γιὰ τὸ ὅτι ἀπαλλασσόμαστε ἐμεῖς ἀπὸ τέτοια τιμωρία καὶ κόλασι. Γιατὶ ποιὰ εἶναι ἡ ὠφέλεια γιὰ μᾶς ὅταν τιμωρηθοῦν ἄλλοι;
Ἂς μὴν ἔχουμε, παρακαλῶ, τέτοιες ψυχές, κι ἂς προτρεπώμαστε στὴν ἀρετὴ ἀπὸ τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸς ποὺ εἶναι πολὺ ἐνάρετος ὁδηγεῖται στὴν ἀρετὴ ὄχι ἀπὸ φόβο, οὔτε ἀπὸ τὴν Βασιλεία, ἀλλὰ γιαὐτὸν τὸν ἴδιο τὸν Χριστό, ὅπως ἔκαμνε ὁ Παῦλος. Ἐμεῖς ὅμως ἂς σκεφτώμαστε τὰ ἀγαθὰ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ κακὰ τῆς Γέεννας τοῦ πυρός. Ἔστω κι ἔτσι ἂς ρυθμίζουμε κι ἂς παιδαγωγοῦμε τοὺς ἑαυτούς μας καὶ ἂς παρακινούμαστε πρὸς αὐτὰ ποὺ πρέπει νὰ πράττουμε…
Ἂν σκεφτώμαστε πάντοτε τὴν Γέεννα, δὲν θὰ πέσουμε γρήγορα μέσα σαὐτήν. Γιαὐτὸ ὁ Θεὸς μᾶς ἀπείλησε μὲ Κόλασι. Διότι ἂν ἡ σκέψι αὐτὴ δὲν εἶχε κάποιο μεγάλο κέρδος, δὲν θὰ μᾶς ἀπειλοῦσε ἤδη ὁ Θεὸς μαὐτήν. Ἐπειδὴ ὅμως ἡ μνήμη της μπορεῖ νὰ κατορθώση μεγάλα πράγματα, γιαὐτὸ ἔβαλε τὴν ἀπειλή της μέσα στὶς ψυχές μας σὰν κάποιο σωτήριο φάρμακο…
Μήπως φοβᾶσαι τὶς βαριὲς λέξεις; Μήπως ἂν σιωπήσης ἔσβυσες τὴν Γέεννα; Κι ἂν μιλήσης γιὰ τὴν Γέεννα, τὴν ἄναψες ἐσύ; Ὅμως κι ἂν μιλήσης γιὰ τὴν Γέεννα κι ἂν δὲν μιλήσης, ἡ φωτιά της βράζει κανονικά. Νὰ μιλᾶς συνεχῶς γιαὐτήν, γιὰ νὰ μὴν πέσης ποτὲ σαὐτήν! Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἁμαρτήση γρήγορα μιὰ ψυχή, ποὺ σκέπτεται τὴν Γέεννα…
Νὰ μὴν μνημονεύουμε τόσο τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὅσο τὴν Γέεννα. Διότι πολὺ περισσότερη δύναμι ἔχει ὁ φόβος τῆς Γέεννας ἀπὸ τὴν ἐπαγγελία τῶν ἀγαθῶν… Κανένας ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἔχει τὴ Γέεννα μπροστὰ στὰ μάτια του δὲν θὰ πέση στὴ Γέεννα… Καὶ οἱ Σοδομίτες ἂν εἶχαν φοβηθῆ, δὲν θὰ καταστρέφονταν. Μεγάλο κακὸ εἶναι νὰ περιφρονῆς τὴν ἀπειλή. Αὐτὸς ποὺ περιφρονεῖ τὴν ἀπειλή, γρήγορα θὰ τὸ καταλάβη αὐτὸ ἀπὸ τὴν πεῖρα τῶν γεγονότων. Τίποτε δὲν εἶναι πιὸ χρήσιμο, ὅσο τὸ νὰ ὁμιλῆ κανεὶς γιὰ τὴν Γέεννα» (εἰς Β’Θεσσαλονικεῖς ὁμιλ 2η ΕΠΕ 23,32-39 ΜignePG 62,476-477).
Εἴθε. Ἀμήν.
ἀρ.νι.μα. 26.3.2018