ΞΕΚΙΝΑΕΙ καὶ πάλι ἡ εὐλογημένη Μεγάλη Σαρακοστὴ τοῦ 2018. Ὅσα δὲν καταφέρνουμε ὅλον τὸν χρόνο κάπως γίνεται καὶ τὰ προσπαθοῦμε τὴν Μ.Σαρακοστή. Δανείζομαι ἕνα πανέμορφο κείμενο τοῦ ὁσίου Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου καὶ τὸ παραθέτω πρὸς καθρεφτισμόν, πρὸς ἔλεγχον, πρὸς ἐπανόρθωσιν καὶ πρὸς ὠφέλειαν ὅλων μας.
«Προσευχηθῆτε γιὰ μένα, λέει ὁ ὅσιος Ἐφραίμ, γιὰ νὰ λάμψη ἡ θεία χάρι στὴν ψυχή μου καὶ νὰ φωτίση τὴν σκοτισμένη διάνοιά μου. Νὰ γίνω μὲ τὴν βοήθεια τῶν εὐχῶν σας πρόθυμος καὶ ἄξιος τῆς μετανοίας. Ἀφοῦ δὲ ἔλθη ἡ χάρι στὴν ψυχή μου νὰ γλυκάνη ἡ πικράδα μου. Διότι ἡ παρουσία τῆς χάριτος φέρει γλυκύτητα, ἡσυχία καὶ κατάνυξι. Τότε μέσα στὴν καρδιά μου γλυκαίνουν τὰ κύματα τῆς χάριτος καὶ τοῦ φωτισμοῦ τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ξαφνικὰ ἡ ψυχὴ ξεχνάει τὰ γήϊνα καὶ τὰ σαρκικὰ καὶ βλαβερὰ πάθη. Στὴν συνέχεια τὰ κύματα τῆς χάριτος ζεσταίνουν τὸν ξεπαγιασμένο λογισμὸ καὶ τὴν ψυχή μας. Τὰ κύματα τῆς χάριτος μοιάζουν μὲ περιβόλι βασιλικό, ποὺ εἶναι γεμᾶτο μὲ δένδρα φορτωμένα μὲ ὄμορφους καρπούς. Αὐτὰ ἔχουν διάφορες γεύσεις, εὐωδιές, ὀμορφιές, γλυκύτατη θέα καὶ ποθεινότατη γεῦσι καὶ ἄρωμα.
Ἔτσι εἶναι καὶ τὰ κύματα τῆς χάριτος. Φωτίζουν, γλυκαίνουν καὶ εὐφραίνουν. Τὰ ἔργα τῆς ψυχῆς ἐκείνης ποὺ ἔχει μέσα της τὴν ἐνέργεια τῆς χάριτος εἶναι μακάρια. Αὐτὴ ἡ ψυχὴ φωτίζεται, γλυκαίνεται εὐφραίνεται καὶ γεμίζει μὲ πνευματικὴ θεωρία καὶ εὐωδία Χριστοῦ. Τὸ ξαναλέω. Εἶναι μακαρία ἡ ψυχή, ποὺ ἔχει ὅλα τὰ πνευματικὰ χαρίσματα. Αὐτὴ δὲν βλέπει κανένα γήϊνο, ἀλλὰ ὁλόκληρη εἶναι αἰχμαλωτισμένη ἀπὸ τὸν Θεό. Ἡ γλυκύτητα καὶ ἡ χάρι τοῦ οὐρανίου Νυμφῶνα δὲ τὴν ἀφήνουν νὰ ρεμβάση σὲ τίποτε ἄλλο.
Πάλι γονατίζω μπροστὰ στὶς πόρτες τοῦ Δεσπότη μου. Τὸν ἱκετεύω, τὸν παρακαλῶ, τὸν προσκυνῶ καὶ συνεχῶς τοῦ λέω. Μακρόθυμε, συγχώρεσε τὰ πλημμελήματά μου. Στὸν δοῦλο εἶναι συμφέρον του νὰ μὴ φύγη ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Δεσπότη του, ὅταν κάμη κάποια ζημιά. Καλλίτερα εἶναι νὰ παραμείνη ταπεινὰ κοντά του. Ἔτσι συνηθίζουν καὶ οἱ ἄνθρωποι νὰ συγχωροῦν τὰ παραπτώματα τῶν δούλων τους. Ἂν λοιπὸν οἱ θνητοὶ καὶ πονηροὶ ἄνθρωποι συνηθίζουν νὰ συγχωροῦν τὰ σφάλματα τῶν συνδούλων τους, πόσο περισσότερο θὰ συγχωρήση τὶς ἀνομίες μας ὁ ἅγιος καὶ ἀγαθὸς Δεσπότης μας, ὁ Δημιουργὸς ὅλων μας, ὁ πολυεύσπλαγχνος καὶ οἰκτίρμων, ὁ μακρόθυμος καὶ πολυέλεος; Θὰ συγχωρήση τὶς ἀνομίες καὶ τὶς ἁμαρτίες τῶν ἁμαρτωλῶν, ποὺ προσπέφτουν πάντοτε σαὐτόν.
Διότι αὐτὸς εἶναι ἡ ἀποθήκη τοῦ ἐλέους καὶ ζητάει ἀπὸ μᾶς νὰ δείξουμε μία μικρὴ προθυμία. Ἀμέσως αὐτὸς δίνει χάρι καὶ πλοῦτο σαὐτοὺς ποὺ ζητοῦν μὲ συντριβή. Ὁ θησαυρὸς-ἀποθήκη τοῦ Θεοῦ μοιάζει μὲ μιὰ πηγὴ γεμάτη. Γύρω της ἔχει πολλὰ ἀναβρυτάρια καὶ δίνει ἄφθονο νερὸ σὲ ὅσους θέλουν νὰ ξεδιψάσουν. Μιλώντας γιὰ τὴν πηγὴ τοῦ νεροῦ πρέπει νὰ ποῦμε ὅτι μοιάζει μὲ τοὺς οἰκτιμοὺς τοῦ Θεοῦ. Ὅπως ἡ πηγὴ δὲν ἐμποδίζει αὐτὸν ποὺ θέλει νὰ πάρη νερό, ἔτσι ἀκριβῶς καὶ ἡ πηγὴ τῆς χάριτος δὲν ἐμποδίζει κανένα ἄνθρωπο ποὺ θέλει νὰ γίνη μέτοχός της. Ὥστε λοιπὸν ὑπάρχει ἐπιθυμία νὰ λάβης χάρι; Ἀκόμα κι ἂν κάποιος θέλη ἐλάχιστο ποσοστό της, ὅλος ὁ θησαυρὸς τῆς χάριτος εἶναι στὴν διάθεσί του.
Ἀγαπητοί μου. Ἐλᾶτε νὰ πάρετε νερό. Νὰ πάρετε χαρίσματα ἀπὸ τὴν πηγή, ποὺ ἀναβλύζει οὐράνια νερά. Διότι θἄρθη καιρὸς καὶ ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία κανεὶς δὲν θὰ μπορέση νὰ πιῆ πλέον ἀπὸ αὐτήν!
Γιαὐτό, Δέσποτα ἅγιε, ὅλοι ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι παρακαλοῦμε τὴν ἄπειρη εὐσπλαγχνία σου. Χάρισέ μας καιρὸ μετανοίας καὶ συγχώρησι τῶν ἁμαρτιῶν μας, γιὰ νὰ εἴμαστε δοῦλοι σου μὲ καθαρὴ καρδιὰ ὅλες τὶς μέρες τῆς ζωῆς μας…».
Μιὰ ἐρώτησι: ἅγιε, ἐμεῖς (ὅμως γιατὶ δὲν λέω ἐγώ;) πῶς θὰ τὰ κατορθώσουμε ὅλα αὐτά;
9.2.2018 μάρτυρος Νικηφόρου (μὲ τὸν Σαπρίκιο…)
«Περὶ φόβου ψυχῶν», μετφρσς ἀρ.νι.μα, 586 λέξεις.
