Τῇ ἁγίᾳ καὶ Μεγάλῃ Πέμπτῃ, οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι Πατέρες, ἀλληλοδιαδόχως ἔκ τε τῶν θείων ἀποστόλων καὶ ἱερῶν Εὐαγγελίων, παραδεδώκασιν ἡμῖν τέσσαρά τινα ἑορτάζειν. Τὸν ἱερὸν νιπτῆρα, τὸν Μυστικὸν Δεῖπνον, δηλαδὴ τὴν παράδοσιν τῶν καθ’ ἡμᾶς φρικτῶν μυστηρίων, τὴν ὑπερφυᾶ προσευχὴν καὶ τὴν προδοσίαν.
ΚΑΤΑ τὴν ἁγία καὶ Μεγάλη Πέμπτη, οἱ ἅγιοι Πατέρες, ποὺ μᾶς τὰ διέταξαν ὅλα πολὺ καλὰ μὲ διδαδοχικὴ σειρά, ἀπὸ τοὺς θείους ἀποστόλους καὶ τὰ ἱερὰ Εὐαγγέλια, μᾶς παρέδωσαν νὰ γιορτάζουμε τὰ ἑξῆς τέσσερα, Τὸν ἱερὸ νιπτῆρα, Τὸν Μυστικὸ Δεῖπνο, δηλαδὴ τὴν παράδοσι τῶν φρικτῶν μυστηρίων μας, Τὴν μεγαλειώδη προσευχὴ καὶ Τὴν προδοσία. Τὰ πρῶτα εἶναι ὑπέροχα καὶ τὸ τελευταῖο φαρμακερό.
Στὸ παρὸν σημείωμα θὰ σχολιάσουμε μονάχα τὸν ἱερὸ Νιπτῆρα. Εἶναι τὸ γεγονός, στὸ ὁποῖο ὁ Χριστὸς σηκώθηκε ἀπὸ τὸ Δεῖπνο, ἔβγαλε τὰ ἐξωτερικὰ ἐνδύματά του, ζώσθηκε τὸ λέντιο=ποδιά, ἔρριξε νερὸ στὸν νιπτῆρα=λεκάνη, γονάτισε, ἔπλυνε καὶ σκούπισε τὰ πόδια τῶν μαθητῶν του μὲ τὸ λέντιο. Δὲν μπορεῖς νὰ πλύνης πόδια, ἂν δὲν ξεντυθῆς, δὲν ζωσθῆς ποδιὰ γιὰ ποδόμακτρο καὶ δὲν γονατίσης. Ἔτσι μᾶς τὸ καταγράφει ὁ Ἰωάννης στὸ 13,4-17 προσθέτοντας καὶ τὴν γενομένη διδασκαλία.
Ὅλοι οἱ μαθηταί, καὶ σὲ πενῆντα μέρες κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου, δέχθηκαν ἐμπειρικὰ τὸ νίψιμο τῶν ποδιῶν τους μὲ τὰ θαυματουργὰ χέρια τοῦ Διδασκάλου τους καὶ σὲ λίγο Ἐσταυρωμένου! Καὶ νὰ τὸ κάνης, ἀλλὰ καὶ νὰ δεχθῆς τὸ ποδόλουτρο ἀπὸ ἕναν μοναδικὸ καὶ ὑπερμέγιστο ἄνθρωπο-θεάνθρωπο χρειάζεται πολλὴ ταπείνωσι. Ὅταν ἦλθε ἡ σειρὰ τοῦ Πέτρου ἀντέδρασε, ὅπως συνήθιζε. «Κύριε, οὐ μὴ νίψῃς τοὺς πόδας μου». Καὶ ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀποκρίθηκε. «Ἐὰν μὴ νίψω σε, οὐκ ἔχεις μέρος μετ’ ἐμοῦ» ἐν τῇ Βασιλείᾳ. Ἐὰν δὲν σὲ νίψω δὲν ἔχεις μερίδιο καὶ θέσι κοντά μου. Ἢ ὅποιον δὲν νίψει τὸ χέρι τοῦ Χριστοῦ, μήπως κι αὐτὸς δὲν ἔχη θέσι κοντά του;
Κι ἐδῶ στὴ γῆ ὅσα μᾶς δίνει, εἶναι πανάκριβα, γιαὐτὸ τὰ καλοδεχόμαστε μὲ ταπείνωσι, ἀλλὰ καὶ τὴν Βασιλεία του πάλι τὴν δεχόμαστε μὲ ταπείνωσι, διότι κανείς μας δὲν ἀξίζει νὰ τὴν πάρη μὲ τὴν ἀξία του. Κι ὁ Μέγας Ἀντώνιος κι ἕνας τυχαῖος Ἀντώνιος, κι ὁ Μέγας Ἀθανάσιος κι ἕνας τυχαῖος Ἀθανάσιος, κι ὁ ἅγιος Νικηφόρος κι ἕνας τυχαῖος Νικηφόρος τὴν παίρνουν δωρεὰν καὶ νὰ τὴν χαίρωνται αἰώνια.
Εἴθε. Ἀμήν.
Μεγάλη Πέμπτη 5.4.2018
ἀρ.νι.μα.
