Ιστορικό Αστυνομικού Τμήματος Μικροβάλτου (1912-1983)
Ἡ ὑπηρεσία αὕτη ἱδρύθη τὸν Ὀκτώβριον τοῦ 1912. Δὲν κατέστη ὅμως δυνατὴ ἡ ἐξακρίβωσις τοῦ Β.Δ. δι’ οὗ ἱδρύθη καὶ ἀπετελέσθη ἐκ τῶν χωρίων: Μικροβάλτου, Τρανοβάλτου, Ρυμνίου, Δέλνου νῦν Τριγωνικοῦ, Μεταξᾶ, Μόκρου νῦν Λειβαδεροῦ, Νιζισκοῦ νῦν Φρουρίου, Λουζιανὴν νῦν Ἑλάτην, Πάδην νῦν Βογγόπετραν, Λαζαράδες καὶ Μπισιρτσιᾶ νῦν Ἄκρην.
Ἡ ἵδρυσις τῆς ὑπηρεσίας ὑπηγορεύθη ἐκ τῆς ἀνάγκης ἀντιμετωπίσεως τῶν ζητημάτων Δημοσίας Ἀσφαλείας καὶ τάξεως καὶ δὴ πρὸς καταπολέμησιν τῶν ληστῶν καὶ ζωοκλεπτῶν οἵτινες ἐλυμαίνοντο τὴν περιοχὴν ταύτην.
Ὁ Σταθμὸς τότε ἐστεγάζετο εἰς ἓν δωμάτιον τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου Μικροβάλτου.
Πρῶτος Δ/τὴς τῆς Ὑπηρεσίας ταύτης ὑπῆρξεν ὁ Ἐνωμοτάρχης Ἀσημόπουλος Βασίλειος ἐκ Πελοποννήσου μὲ δύναμιν ἓξ χωροφυλάκων. Τὴν περίοδον ταύτην ἐλυμαίνοντο τὴν περιοχὴν οἱ λησταὶ ΤΣΑΜΗΣ Ἰωάννης ἐκ Λειβαδεροῦ καὶ ΜΑΣΤΡΟΔΗΜΟΣ Βασίλειος ἐκ τοῦ χωρίου Κρανιὰ Ἐλασσόνος. Ὡσαύτως τὴν περιοχὴν ἐλυμαίνοντο καὶ οἱ ζωοκλέπται ΤΣΟΥΓΚΟΣ Ἀναστάσιος, ΓΚΟΥΜΠΕΤΗΣ Ἰωάννης, ΚΟΥΣΤΑΣ Παναγιώτης, ΛΙΑΝΟΚΑΨΗΣ Νικόλαος καὶ ἄλλοι καταγόμενοι ἐκ Λουτροῦ Ἐλασσόνος. Ὁ Ὑπαξιωματικὸς οὗτος ὠργάνωσεν ὑποδειγματικῶς τὴν ὑπηρεσίαν καὶ ἐπελήφθη μετὰ ζήλου εἰς τὸ ἔργον του, ἰδίᾳ τῆς καταδιώξεως τῶν ληστῶν καὶ τῶν ζωοκλεπτῶν βοηθούμενος πρὸς τοῦτο καὶ ὑπὸ τῶν εὑρισκομένων ἐν τῇ περιοχῇ μεταβατικῶν ἀποσπασμάτων Χωρ/κῆς κατωρθώσας οὕτω νὰ παγιώσῃ τὴν Δημοσίαν Ἀσφάλειαν καὶ τάξιν ἐν τῇ περιοχῇ. Ὁ Ὑπαξιωματικὸς οὗτος ὑπῆρξεν ἱκανὸς καὶ δραστήριος καὶ συνετέλεσεν τὰ μέγιστα εἰς τὴν προβολὴν τῆς Χωρ/κῆς καὶ τὴν ἐξύψωσιν τοῦ γοήτρου τῆς ὑπηρεσίας παρουσιάσας εἰς τοὺς κατοίκους τῆς περοιχῆς τὴν ὕπαρξιν τοῦ Νομίμου Κράτους.
ΕΤΗ 1913-1916
Διευθυντὴς τοῦ Σταθμοῦ ὁ ὡς ἄνω Ἐνωμοτάρχης τὰ ἔτη ταῦτα τὸν Σταθμὸν ἀπησχόλησεν σοβαρῶς τὸ ζήτημα τῆς καταδιώξεως τῶν ληστῶν καὶ ζωοκλεπτῶν πολλοὶ ἐκ τῶν ὁποίων συνελήφθησαν ἢ ἐφονεύθησαν τὸ ἔτος 1916.
ΕΤΗ 1917-1918
Διευθυντὴς τοῦ Σταθμοῦ ὁ Ἐνωμοτάρχης ΛΟΥΒΡΟΣ Σωκράτης μὲ δύναμιν 5 χωροφυλάκων. Οὗτος ἐν συνεργασίᾳ μετὰ τῶν μεταβατικῶν ἀποσπασμάτων συνέτεινεν εἰς τὴν περαιτέρω καταδίκην τῆς ληστείας καὶ τὴν παγίωσιν τῆς Δημοσίας Τάξεως καὶ Ἀφαλείας ἐν τῇ περιοχῇ. Ἱκανὸς καὶ μορφωμένος ὑπαξιωματικὸς ἠδυνήθη ἐντὸς μικροῦ χρονικοῦ διαστήματος νὰ ἐπιβληθῇ εἰς τοὺς κατοίκους καὶ νὰ ἀγαπηθῇ παρ’ αὐτῶν. Τὰ ἔτη ταῦτα ἐκτὸς τῆς καταδιώξεως τῆς ληστείας διέρρευσαν ἡσύχως.
ΕΤΟΣ 1919
Διευθυντὴς τοῦ Σταθμοῦ ὁ Ἐνωμοτάρχης Γεώργιος ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ, ἱκανὸς καὶ γενναῖος ὑπαξιωματικός, ἐσυνέχισεν μὲ τὸν αὐτὸν ζῆλον ὡς καὶ οἱ προκάτοχοί του τὴν προσπάθειαν περιστολῆς τῆς ληστείας καὶ ζωοκλοπῆς.
ΕΤΗ 1920-1922
Διευθυντὴς τοῦ Σταθμοῦ ὁ Ἐνωμοτάρχης ΓΡΑΝΙΚΑΣ Ἰωάννης. Ἱκανὸς καὶ δραστήριος ὑπαξιωματικός. Διώκησεν ἐπιτυχῶς τὸν Σταθμὸν συντελέσας εἰς τὴν περιστολὴν τῆς ληστείας καὶ τῆς ζωοκλοπῆς. Τὰ ἔτη 1920 καὶ 1921 διέρρευσαν μᾶλλον ἡσύχως διότι ἐκτὸς τῆς καταδιώξεως τῆς ληστείας ὁ Σταθμὸς δὲν ἀπησχολήθη μὲ ἕτερα σοβαρὰ ζητήματα.
Τὸ ἔτος 1922 ἐπεσκιάσθη μὲ τὴν ἀγρίαν δολοφονίαν τοῦ Ἐνωμοτάρχου Γρανίκα Ἰωάννου καὶ δύο χωροφυλάκων ὑπὸ τῶν ληστῶν ΓΚΑΝΤΑΡΑ Θωμᾶ καταγομένου ἐκ Μπισιρτσᾶς, νῦν Ἀκρη Ἐλασσόνος καὶ τῶν ἀδελφῶν ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ καταγομένων ἐκ Λουτροῦ Ἐλασσόνος.
Ἡ δολοφονία αὕτη ἐγένετο ἐξ ἐνέδρας εἰς τὴν περιοχὴν Λαζαράδων κατόπιν προδοσίας ὑπὸ ἀτόμων φιλικῶς προσκειμένων πρὸς τοὺς ληστὰς καὶ καθ’ ὃν χρόνον οἱ δολοφονηθέντες ἄνδρες τῆς χωροφυλακῆς μετέβαινον πρὸς καταδίωξιν τούτων.
ΕΤΗ 1923-1938
Τὸ ἔτος τοῦτο 1923 ἡ ἕδρα τοῦ Σταθμοῦ μετεφέρθη εἰς τὸ χωρίον Μόκρο νῦν Λειβαδερό.
Ἡ μεταφορὰ τῆς ἕδρας τοῦ Σταθμοῦ ὑπηγορεύθη ἐκ τῆς ἀνάγκης ἀντιμετωπίσεως τῶν ζητημάτων Δημοσίας Ἀσφαλείας καὶ τάξεως καὶ δὴ πρὸς καταπολέμησιν τῶν τρομερῶν καὶ ἐπικινδύνων ληστῶν ΓΚΑΝΤΑΡΑ Θωμᾶ ἐκ Μπισιρτσᾶς Ἐλασσόνος, ΓΙΑΓΚΟΥΛΑ Φωτίου ἐκ Μεταξᾶ Κοζάνης ΜΠΑΜΠΑΝΗ Παναγιώτου ἐκ Γρεβενῶν καὶ ἄλλων οἵτινες ἐλυναίνοντο τὴν περιοχὴν. Μὲ τὴν μεταφορὰν τῆς ἕδρας τοῦ Σταθμοῦ Χωροφυλακῆς Μικροβάλτου εἰς Λειβαδερὸν μετωνομάσθη εἰς Σταθμὸν Χωροφυλακῆς Λειβαδεροῦ.
ΕΤΗ 1939-1943
Τὸ ἔτος 1939 ἐπανιδρύθη ὁ Σταθμὸς Χωροφυλακῆς Μικροβάλτου μὲ ἕδραν τὸ χωρίον Μικρόβαλτον εἰς ὅν καὶ ὑπήχθησαν μόνον τὰ χωρία Μικρόβαλτον, Τρανόβαλτον, Φρούριον καὶ Ρύμνιον, ἀποσπασθέντων τούτων ἐκ τοῦ Σταθμοῦ χωροφυλακῆς Λειβαδεροῦ. Διευθυντὴς τοῦ Σταθμοῦ ἐτοποθετήθη ὁ Ὑπενωμοτάρχης ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ Ἀθανάσιος μὲ δύναμιν πέντε χωροφυλάκων.
Τὰ ἔτη 1939-1940, 1941 καὶ 1942 διέρρευσαν ἡσύχως χωρὶς νὰ ἀπασχολήσουν τὴν ὑπηρεσίαν σοβαρὰ ζητήματα. Τὸ ἔτος 1943 ὁ ἀνωτέρω Ὑπαξιωματικὸς στερούμενος διοικητικῶν προσόντων καὶ ἱκανοτήτων δὲν εἶχε λάβη ἐγκαίρως τὰ κατάλληλα μέτρα καὶ οὕτω ἀφοπλίσθη μεθ’ ἁπάσης τῆς δυνάμεώς του παρὰ τῶν ἐν τῷ μεταξὺ ἐξηφανισθέντων Ἐλασιτῶν ὁπότε καὶ ἡ Ὑπηρεσία αὕτη διελύθη.
Ἐπὶ ἓν ἔτος καὶ πλέον ἡ περιοχὴ ἐστερεῖτο Ἀστυνομικῆς προστασίας.
ΕΤΗ 1945-1946
Κατὰ τὸν μῆνα 8/βριον τοῦ ἔτους 1945 ἐπηνδρώθη ὁ Σταθμὸς χωροφυλακῆς Μικροβάλτου διὰ τοῦ Ἐνωμοτάρχου ΤΖΑΚΟΥ Σταύρου μὲ δύναμιν ἒξ χωροφυλάκων, πλὴν ὅμως διὰ λόγους ἀσφαλείας ὡς ἕδρα τοῦ Σταθμοῦ ὡρίσθη τὸ χωρίον Ρύμνιον χωρὶς ὁ Σταθμὸς νὰ μετωνομασθῇ. Ὁ Ὑπαξιωματικὸς οὗτος ἱκανὸς καὶ μορφωμένος ὀργάνωσεν ὑποδειγματικῶς τὴν ὑπηρεσίαν διακριθεὶς καὶ διὰ γενναιότητα ἐν ἔτει 1946 εἰς συμπλοκὴν μετὰ τῶν συμμοριτῶν.
ΕΤΗ 1946-1949
Διοικητὴς τοῦ Σταθμοῦ ὁ Ἐνωμοτάρχης ΚΑΛΦΑΓΙΑΝΝΗΣ Νικόλαος. Ἱκανὸς καὶ μορφωμένος Ὑπαξιωματικὸς συνετέλεσεν τὰ μέγιστα εἰς τὴν ἐξύψωσιν καὶ τόνωσιν τοῦ ἠθικοῦ τῶν κατοίκων τῆς περιοχῆς καὶ ἀπέτρεψεν διαρροὴν τούτων πρὸς τὰς Κομμουνιστοσυμμορίας, διακριθεὶς ἐπίσης καὶ διὰ γενναιότητα εἰς συμπλοκὴν μετὰ τῶν συμμοριτῶν.
ΕΤΟΣ 1950
Μετὰ τὴν συντριβὴν τῶν Κομμουνιστοσυμμοριτῶν ἡ ἕδρα τοῦ Σταθμοῦ μὴ ὑπάρχοντος οἰκήματος ἐν Μικροβάλτῳ μετεφέρθη εἰς χωρίον Μεταξᾶ, ἔνθα παρέμεινεν μέχρι τὰς ἀρχὰς τοῦ ἔτους 1951, ὅτε μετεφέρθη εἰς Μικρόβαλτον. Ὁ Διοικητὴς τοῦ Σταθμοῦ ὑπῆρξεν ὁ Ἐνωμοτάρχης ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΑΣ Ἀνανίας μὲ δύναμιν πέντε χωροφυλάκων. Κατὰ τὸ ἔτος τοῦτο οὐδὲν ἀξιόλογον γεγονὸς ἀπησχόλησεν τὸν Σταθμὸν.
ΕΤΟΣ 1951
Διοικητὴς τοῦ Σταθμοῦ ὁ αὐτὸς ὡς ἄνω Ὑπαξιωματικὸς. Ἱκανὸς καὶ μορφωμένος εἰργάσθη μετὰ ζήλου διὰ τὴν ἐξύψωσιν τοῦ γοήτρου τῆς ὑπηρεσίας. Τὴν 12 Αὐγούστου 1951 ὁ Ὑπαξιωματικὸς οὗτος ἐκτελῶν ἐξωτερικὴν ὑπηρεσίαν εἰς τὸ χωρίον Τρανόβαλτον περιφερείας του καὶ εἰς τοποθεσίαν ΣΤΑΥΡΟΣ ἐφονεύθη συνεπείᾳ πτώσεώς του ἐξ αὐτοκινήτου ἐφ’ οὗ ἐπέβαινεν. Τὸν Ὑπαξιωματικὸν τοῦτον ἀντικατέστησεν ὁ Ἐνωμοτάρχης ΜΠΟΥΚΟΒΑΛΑΣ Σπυρίδων. Τὸ ἔτος τοῦτο πλὴν τοῦ γεγονότος τῆς ἀπωλείας τοῦ Ἐνωμοτάρχου ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΑ Ἀνανία διέρρευσεν ἡσύχως χωρὶς νὰ ἀπασχολήσουν τὴν ὑπηρεσίαν σοβαρὰ γεγονότα.
ΕΤΟΣ 1952
Διοικητὴς τοῦ Σταθμοῦ ὁ Ἐνωμοτάρχης ΜΠΟΥΚΟΒΑΛΑΣ Σπυρίδων. Ἱκανὸς καὶ δραστήριος Ὑπαξιωματικὸς ἐσυνέχισεν μετὰ τοῦ αὐτοῦ ζήλου τὴν ἀποστολήν του καὶ διώκησεν ἐπιτυχῶς τὸν Σταθμόν. Τὸ ἔτος τοῦτο διέρρευσεν ἡσύχως χωρὶς νὰ ἀπασχολήσουν τὸν Σταθμὸν σοβαρὰ γεγονότα.
ΕΤΗ 1953-1954
Διοικητὴς τοῦ Σταθμοῦ ὁ Ὑπενωμοτάρχης ΣΤΥΛΟΣ Ἀθανάσιος, ὅστις κατέβαλεν ἀξιολόγους προσπαθείας πρὸς ἐπίτευξιν τῆς ἀποστολῆς του καὶ θεωρεῖται ὅτι ἐπέτυχεν εἰς τὴν ἀποστολήν του. Τὰ ἔτη ταῦτα διέρρευσαν ἡσύχως χωρὶς νὰ ἀπασχολήσουν τὸν Σταθμὸν σοβαρὰ ζητήματα.
ΕΤΟΣ 1955
Διοικητὴς τοῦ Σταθμοῦ ὁ Ἐνωμοτάρχης ΡΕΝΤΙΝΑΣ Ἀναστάσιος, ὅστις ἐσυνέχισεν μετὰ ζήλου κ αὶ προθυμίας τὴν ἀποστολήν του. Τὸ ἔτος τοῦτο οὐδὲν ἀξιόλογον γεγονὸς ἀπησχόλησεν τὸν Σταθμόν.
ΕΤΗ 1955-1957
Διοικητὴς τοῦ Σταθμοῦ ὁ Ἐνωμοτάρχης ΒΑΚΟΥΛΑΣ Χρυσόστομος. Ἱκανὸς καὶ μορφωμένος Ὑπαξιωματικὸς συνετέλεσε τὰ μέγιστα εἰς τὴν ἐξύψωσιν τοῦ γοήτρου τοῦ Σώματος τῆς Χωροφυλακῆς, διοικήσας ἐπιτυχῶς τὸν Σταθμόν. Ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του ἐγένετο ἡ θεμελίωσις τοῦ οἰκήματος εἰς ὃ νῦν στεγάζεται ὁ Σταθμός. Τὰ ἔτη ταῦτα διέρρευσαν ἡσύχως χωρὶς νὰ ἀπασχολήσουν τὴν ὑπηρεσίαν μας σοβαρὰ γεγονότα.
ΕΤΗ 1958-1959
Διοικητὴς τοῦ Σταθμοῦ ὁ Ἐνωμοτάρχης ΛΙΤΣΑΣ Ἀθανάσιος. Ἱκανὸς καὶ μορφωμένος Ὑπαξιωματικὸς διώκησεν ἐπιτυχῶς τὸν Σταθμόν. Τὰ ἔτη ταῦτα διέρρευσαν ἡσύχως χωρὶς νὰ ἀπασχολήσουν τὴν ὑπηρεσίαν μὲ σοβαρὰ ζητήματα.
ΕΤΗ 1960-1965
Διοικητὴς τοῦ Σταθμοῦ ὁ Ἐνωμοτάρχης ΖΗΝΩΝΙΔΗΣ Κυριᾶκος. Ἱκανὸς καὶ μορφωμένος Ὑπαξιωματικὸς ἐσυνέχισεν μετὰ τοῦ αὐτοῦ ζήλου τὴν ἀποστολήν του καὶ συνεχίζει μέχρι σήμερον συντελέσας ἀρκούντως εἰς τὴν ἀποπεράτωσιν καὶ ἐξωραϊσμὸν τοῦ οἰκήματος εἰς ὃ νῦν στεγάζεται ὁ Σταθμός. Τὰ ἔτη ταῦτα διέρρευσαν ἡσύχως χωρὶς νὰ ἀπασχολήσουν τὴν ὑπηρεσίαν μὲ σοβαρὰ ζητήματα.
ΕΤΟΣ 1966
Διοικητὴς τοῦ Σταθμοῦ Ἐνωμοτάρχης ΖΗΝΩΝΙΔΗΣ Κυριᾶκος τοῦ Γεωργίου μέχρι 30.7.1966 καὶ ἀπὸ 30.7.1966 ὁ Ἐνωμοτάρχης ΣΚΩΤΗΣ Λάμπρος τοῦ Θωμᾶ χωρὶς νὰ ἀπασχολήση τὴν ὑπηρεσίαν μὲ σοβαρὰ γεγονότα.
ΕΤΟΣ 1967
Διοικητὴς τοῦ Σταθμοῦ ὁ Ἐνωμοτάρχης ΣΚΩΤΗΣ Λάμπρος τοῦ Θωμᾶ μέχρι 9.10.1967 καὶ ἀπὸ 9.10.1967 Ἐνωμοτάρχης ΝΤΟΛΑΣ Γεώργιος του Ἰωάννου. Τὸ ἔτος τοῦτο διέρρευσεν ἡσύχως χωρὶς νὰ ἀπασχολήση τὴν ὑπηρεσίαν μὲ σοβαρὰ γεγονότα.
.....................................................................
ΕΤΟΣ 1983
Διοικητὴς Ἀνθυπαστυνόμος ΓΚΟΥΓΚΟΥΛΗΣ Ζ. ἀπὸ 1.1.1983 ἕως 31.12.1983.
Οπότε και έκλεισε τὸ ΑΤ Μικροβάλτου…
Από το βιβλίο του αρχιμανδρίτου π. Νικηφόρου Μανάδη
"ΜΙΚΡΟΒΑΛΤΟΥ ΠΕΡΙΛΕΙΠΟΜΕΝΑ…"