Είτε τα παρομοιάσεις με καμινάδες, είτε με μανιτάρια, είτε με μαρμαρωμένες μορφές και φαλλούς, ακριβής δεν θα είσαι.
Στην περίπτωση των Μπουχαριών, των απίθανων γεωμορφών μεταξύ Μικρόβαλτου και Λιβαδερού, καλύτερα να σιωπήσεις.
Είναι ακριβώς αυτό που λέμε μια εικόνα χίλιες λέξεις, η παρομοίωση με μικρογραφία της Καππαδοκίας, ωστόσο ίσως να πετυχαίνει κάτι περισσότερο.
Οι εντυπωσιακοί κορμοί, 2-5 μ., αποτελούνται από κροκάλες, άμμο, μάργες, άργιλο και σκεπάζονται από ένα σχιστολιθικό «καπέλο» το οποίο επηρέασε την διάβρωσή τους.
Με λίγα λόγια, το νερό της βροχής και το οξυγόνο της ατμόσφαιρας αποσάθρωσαν μέσα από διάφορες χημικές και φυσικές διεργασίες αυτό το κράμα πετρωμάτων. Κι έχουμε τώρα τους Ατλαντες, τον Ισορροπιστή, τον Ακοίμητο Φρουρό και άλλους τύπους να φτιάχνουν το γεωπάρκο της Κοζάνης.
Λιγότερο διάσημα εξίσου εντυπωσιακά όμως, είναι και τα Νοχτάρια. Πετρωμένες πτυχές υφάσματος να τα πεις; Αλλεπάλληλες πυραμίδες; Ε, μην αρχίζουμε πάλι!
Είτε τα παρομοιάσεις με καμινάδες, είτε με μανιτάρια, είτε με μαρμαρωμένες μορφές και φαλλούς, ακριβής δεν θα είσαι.
