Χωριό μου καταπράσινο
Μες τις δροσιές λουσμένο,
Όσο κι αν σε επισκέπτομαι
Ποτέ δεν σε χορταίνω.
Κελαηδούνε τα πουλιά,
Τραγουδούν τα αηδόνια,
Καινούργιες χτίζουνε φωλιές
Του κόσμου χελιδόνια.
Το όνομά σου Λουζιανή,
Χάνεται στους αιώνες,
Ελάτη περήφανα λαλούν
τώρα οι Μακεδόνες.
Απέναντι απ’ τη Ζάβορδα
Και κάτω απ’τη Βουνάσα,
Φαντάζεις μεγαλόπρεπη,
Γεμίζεις την ανάσα.
Όποιος διαβάτης κι αν βρεθεί
Και ξένος σαν περάσει,
Την ομορφιά σου Ελάτη μου,
Ποτέ δεν θα ξεχάσει.
Θα βρει ανθρώπους με καρδιά,
Περήφανους κι ωραίους,
Που το γλεντάνε όμορφα
Με γείτονες και ξένους.
Στα καφενεία του χωριού,
Με φίλους στην παρέα,
Θα πιούμε τα ουζάκια μας
Με περισσή τη θέα.
Τα έλατά σου τα ψηλά
Κι η λίμνη η γαλάζια ,
Σε κάνουνε υπέροχη
Σε κάνουνε καθάρια.
Τα ήθη και τα έθιμα
Ποτέ δεν τα ξεχνούμε,
Αλλά τα εμπλουτίζουμε
Και πάντα τα τιμούμε.
Τραγούδια όμορφα παλιά,
Όπως τα ρουγκατσάρια,
Χοροί κι ανταμώματα πολλά,
Είναι στοιχεία ενωτικά, του χωριού μοναδικά.
Κι αν τα ξωκκλήσια επισκεφτείς,
Πραγματικά θα μαγευτείς.
Τέτοιο δέος, τέτοια λάμψη κι αρετή
Μόνο εδώ θε να τα βρεις.
Κι ο Άγιος Νικάνορας
Που πάντα μας προσμένει,
Θα σε κρατάει ζωντανή
Κι αιώνια ξακουσμένη !!!
Ελάτη, δημοτικό διαμέρισμα Καμβουνίων, Δήμου Σερβίων