Στο κόκκινο η ρύπανση, στο μαύρο τα πνευμόνια μας
Ένοχοι: καύση καλαμιών, ΔΕΗ και κλιματική αλλαγή
Πολιτεία : «μια .. βροχή μας σώζει»
Το «καλοκαίρι plus», δηλ. ο φετινός Νοέμβρης, φτάνει στο τέλος του με το νέφος να έχει θρονιαστεί πάνω από τα κεφάλια μας και μέσα στα πνευμόνια μας, αμετανόητο και αλώβητο όπως πάντα. Οι αιτίες γνωστές σε όλους :
1) ΔΕΗ. Σταθμοί και ορυχεία επι το έργον. Παρά τη μείωση της παραγωγής λόγω κρίσης και το κλείσιμο του ΑΗΣ Πτολεμαΐδας, η κατάσταση δε λέει να βελτιωθεί ριζικά. Οι μη σημειακές εκπομπές (ορυχεία) δεν ελέγχονται ούτε περιορίζονται εύκολα. Η Περιφέρεια βγάζει κάθε φορά τη γνωστή κλισέ ανακοίνωση για τις ευπαθείς ομάδες και παράλληλα πιέζει λίγο τη ΔΕΗ να κόψει παραγωγή. Όμως παρά τη - στιγμιαία – μείωση, τα «κοκτέιλς» νέφους συνεχίζονται. Αδιάψευστοι μάρτυρες οι υψηλές τιμές αιωρούμενων στους σταθμούς μέτρησης του ΚΕΠΕ http://www.kepekozani.gr/ στο Προάστειο και κατά δεύτερο λόγο στην Ποντοκώμη, Πτολεμαΐδα και Ακρινή. Αμαρτίες ετών δεν αντιμετωπίζονται με ημίμετρα ούτε με .. ξόρκια για να βρέξει.
2) Καύση καλαμιών. Δεν φτάνει η μαυρίλα διαρκείας στις καρδιές μας τα τελευταία χρόνια, έχουμε και τη μαυρίλα από τις καλαμιές που καίμε κάθε φθινόπωρο. Φέτος η καλοκαιρία επιδεινώνει δραματικά το πρόβλημα, με σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον, τη δημόσια υγεία, αλλά και το ίδιο το χωράφι. Καταστρέφεται η οργανική ουσία και η μικροβιακή χλωρίδα του εδάφους και χάνεται η πολύτιμη υγρασία του, εξοντώνεται η άγρια μικροπανίδα, ενεργοποιούνται ζιζάνια που ήταν σε λήθαργο, επιτείνεται η διάβρωση (απώλεια χώματος και θρεπτικών στοιχείων Ν, Ρ, Κ), «νοθεύονται» ορισμένα γεωργικά προϊόντα από την παραγόμενη στάχτη κλπ κλπ. Οι εκκλήσεις δεν αρκούν. Είμαστε οι μόνοι – και αδιόρθωτοι – που καίμε καλαμιές σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι καλαμιές πρέπει να ενσωματώνονται στον αγρό, γιατί τον εμπλουτίζουν με τα πολύτιμα συστατικά τους. Είναι φυσικό λίπασμα (1 κιλό καλαμιάς περιέχει 45 g αζώτου). Το κόστος ενσωμάτωσης είναι μικρό σε σχέση με τα οφέλη. Αρκεί ένα επιπλέον όργωμα.
Χρειάζεται λοιπόν αυστηρή νομοθεσία και «καμπάνες», καθώς και κίνητρα στους αγρότες για να σταματήσουν αυτή την καταστροφική πρακτική. Ας πάρουν επιτέλους οι βουλευτές μας μια νομοθετική πρωτοβουλία κι ας το ζητήσουν και οι τοπικές Αρχές. Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να το λέμε δέκα χρόνια. Κι αν δεν θεσμοθετήσουν πανελλαδικά μέτρα ας διεκδικήσουν τουλάχιστον τοπικά. Δηλ. να απαγορεύεται η καύση σε επιβαρυμένες περιοχές όπως η δική μας όπου υπάρχει ένα μόνιμο υπόβαθρο τέφρας, καπνού και SO2.
3) Κλιματική αλλαγή. Κι αυτό γνωστό. Το κλίμα καταστρέφεται και απορρυθμίζεται. Ήδη ξεγελάστηκαν και άνθισαν δέντρα, αφού ο Νοέμβρης είναι ζεστός σαν το Μάη. Η άπνοια και οι υψηλές θερμοκρασίες παγιδεύουν τους ρύπους σε ένα φαύλο κύκλο. Οι ευθύνες για την καταστροφή του κλίματος τεράστιες. Παγκόσμιες, ελλαδικές αλλά και τοπικές. Σε λίγες μέρες συναντώνται στο Παρίσι για την καταστροφή του κλίματος οι ηγέτες των περισσότερων κρατών (ΟΗΕ, COP 21). Οι προβλέψεις για την άνοδο της θερμοκρασίας είναι ζοφερές, αλλά οι αναμενόμενες αποφάσεις είναι κατώτερες των περιστάσεων. Η Ελλάδα προσέρχεται στη Σύνοδο χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο. Η πολιτική βούληση για την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα απουσιάζει ή κρύβεται πίσω από άσφαιρα συνθήματα. Η άκριτη υποστήριξη στο κάρβουνο βρίσκει συνοδοιπόρο και το τοπικό πολιτικό προσωπικό με ελάχιστες εξαιρέσεις. Η υποκρισία συνεχίζεται. Από τη μια χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την καταστροφή του κλίματος και από την άλλη ετοιμάζονται να παρελάσουν στα εγκαίνια της νέας μονάδας της ΔΕΗ, η οποία θα προσθέσει στην ατμόσφαιρα 4.600.000 τόνους CO2 /έτος, διατηρώντας τη θλιβερή πρωτιά του Ν. Κοζάνης, ως του πρώτου νομού σε βιομηχανικές εκπομπές θερμοκηπιακών αερίων στην Ελλάδα και ίσως στην Ευρώπη. Οι τοπικές κοινωνίες ακολουθούν, μη έχοντας άλλη διέξοδο παγιδευμένες στο μονόδρομο το λιγνίτη.
Σε τέτοιες περιόδους άλλωστε που η ΔΕΗ καρκινοβατεί και η χώρα ακροβατεί, ποιος τολμά να αναδείξει θέματα όπως το βρώμικο ενεργειακό μοντέλο, τα «αναδρομικά χρέη» της ΔΕΗ προς την περιοχή (δικαιώματα εκμετάλλευσης λιγνίτη – και CO2), κλπ. Στην εποχή των συνεχόμενων μνημονίων το πρόβλημα της καταστροφής του περιβάλλοντος ή της λεηλασίας των φυσικών πόρων θεωρείται σχολαστικισμός ή πολυτέλεια..
20 -11- 2015
ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΟΖΑΝΗΣ