Ο Ανάστασης Αλεξόπουλος γεννήθηκε το 1900 στο Μικρόβαλτο. Η μάνα του η Δέσποινα κατάγονταν από το Τρανόβαλτο από τους Αναστασοπουλαίους. Πατέρας του ήταν ο Θανάσης Αλεξόπουλος. Ο Αναστάσης είχε μια αδερφή, τη Γιάννω, που ήταν παντρεμένη στην Πάδη. Ο ίδιος παντρεύτηκε τη Μαρία Τζιώνα και απέκτησαν πέντε παιδιά: τη Δέσπω, το Θωμά, το Γιώργο, την Ευθυμία και τον Χαράλαμπο.
Ο παππούς ο Αναστάσης ήταν φιλήσυχος, τίμιος, εργατικός και πολύ κοινωνικός άνθρωπος. Του άρεσε να κάνει παρέες μ' ανθρώπους που ήξεραν περισσότερα πράγματα από εκείνον. Ήταν πολύ φίλος με τον Αθανάσιο Μπρόβα, ιδιοκτήτη μεγάλου ξενοδοχείου στη Θεσσαλονίκη και διατηρούσε τις επαφές μαζί του μέχρι το θάνατο του. Συχνά ταξίδευε στη Θεσ/νίκη για να δει τον αγαπημένο του ανεψιό Γιάννη Ζιάρα. Σε κάθε του επίσκεψη στη Θεσ/νίκη έπαιρνε και ένα από τα εγγόνια του, για να γνωρίσουν τη συμπρωτεύουσα. Η ξενάγηση στη Διεθνή έκθεση, στο Λευκό Πύργο, στο λούνα-παρκ, ήταν για εκείνον ευχαρίστηση. Αγαπούσε πολύ τα γράμματα και γι' αυτό αγόραζε για τα εγγόνια του συνέχεια παραμύθια και άλλα βιβλία.
Ο παππούς μου ήταν περήφανος άνθρωπος. Του άρεσε το καλό ντύσιμο, η καλή ζωή, τα ταξίδια. Ήταν οραματιστής και ελεύθερος. Η μόνη του φιλοδοξία ήταν η βελτίωση του τρόπου ζωής των συγχωριανών του. Διετέλεσε πρόεδρος της κοινότητας Μικροβαλτου τα έτη 1959-1961 (25.5.1959 έως 15.12.1961), αλλά υπηρέτησε την κοινότητα από το 1930, όπως αναφέρεται στην εγκυκλοπαίδεια Δήμων και Κοινοτήτων.
Κατά το διάστημα της θητείας του ως πρόεδρος της κοινότητας, προσπάθησε να αντιμετωπίσει με γενναιότητα τα προβλήματα του χωριού. Επί των ημερών του συντελέστηκαν τα εξής έργα: κοινοτικό υδραγωγείο (Αργασταριά και Τρανή Βρύση) στη Ράχη, ποτίστρες ζώων, κοινοτικό γήπεδο, κοινοτικοί δρόμοι. Βοήθησε την κτηνοτροφία, συντέλεσε στην ηλεκτροδότηση του χωριού, πέτυχε τη στέγαση 12 οικογενειών του χωριού, βοήθησε χήρες και ορφανά. Με δικές του ενέργειες πέτυχε να υπάρχει συγκοινωνία από το χωριό στα Σέρβια καθώς και την προαγωγή του Δημοτικού Σχολείου από 3τάξιο σε 4τάξιο.
Πέθανε στις 28 Αυγούστου 1974.
Αυτός ήταν ο παππούς μου. Ένας άνθρωπος τίμιος, διορατικός, με πολύ αγάπη για τον συνάνθρωπό του και για τον τόπο του...
[Δημοσιεύτηκε στο 3ο τεύχος (ΑΥΓ. 2004) της "Εν Μικροβάλτω..."]
...εξαιρετική χαρακτηριστική ΦΩΤΟ 1968 (κοσμεί και το εξώφυλλο του βιβλίου του π. Νικηφόρου "ΜΙΚΡΟΒΑΛΤΟΥ ΠΕΡΙΛΕΙΠΟΜΕΝΑ" που κυκλοφόρησε πρόσφατα)