Με ρωτάει κάποτε ένας συμπαθής κυριούλης, ευγενής και μουσικολόγος το επάγγελμα "από που έχει μουσικές επιρροές η κόρη σας;". Την έβλεπε να παίζει βιολί στο ωδείο, μικρούλα. Επειδή μου φάνηκε λίγο υπερβολική η ερώτηση για ένα τόσο δα κοριτσάκι -κι άμα είσαι μια φορά από χωριό είσαι για πάντα από χωριό- του απάντησα αυθόρμητα "Επιρροή Ντερίλα!".
Ρώτησε να μάθει ποιός ήταν αυτός ο Ντερίλας και του απάντησα "ένας σπουδαίος βιολινίστας". "Εκτακτα, έκτακτα" απάντησε ικανοποιημένος και απομακρύνθηκε.
Πέρασε ο καιρός και σήμερα ξαναθυμήθηκα το περιστατικό με αφορμή τον παρακατιανό προπάππο μου βλάχο που ως ηπειρώτης ράφτης κατέφθανε ράβοντας ανδρικά κοστούμια σε ένα χωριό της Κοζάνης. Στο χωριό αυτό και ως παρακατιανός που ήταν του έδωσαν ένα οικόπεδο να χτίσει σπίτι στο πιο απόμακρο μέρος αφού δεν ήταν κτηνοτρόφος να έχει περιουσία. Δίπλα ακριβώς από το σπίτι του προπάππου μου και κατόπιν του παππού μου ζούσε μια οικογένεια γύφτων (με αγάπη το λέω) όπου όλοι έπαιζαν μουσική. Η οικογένεια λεγόταν Ντερίλα και κατάγονταν από ένα χωριό των Γρεβενών. Κάθε βράδυ είχαν τρικούβερτο γλέντι στο σπίτι τους. Φοβερά ταλέντα και πρώτοι στους γάμους και τα πανηγύρια.
Απ’ τον προπάππο μου κληρονόμησα τη ραπτική (τρελαίνομαι να ράβω) κι ο βιολιτζής Ντερίλας είναι πάντα στη μνήμη μου με πολλή τρυφερότητα. Και χαίρομαι έστω και δι΄ εξοστρακισμού που η μικρή μου ασχολήθηκε με το βιολί.
Εκείνη τη μέρα στο ωδείο ένιωθα ότι αποκαθιστούσα την τιμή και την υπόληψη ενός σπουδαίου μουσικού μπροστά σε έναν ολίγον ελιτίστα μουσικολόγο. Σαν τον Ντερίλα κανείς δεν έπαιζε τα ηπειρώτικα. Τα δικά μας. Tων βλάχων.
Δώρα Μακρή
Μαδρίτη
Η Δώρα Μακρή γεννήθηκε στη Ζυρίχη της Ελβετίας από γονείς μετανάστες (από το Λιβαδερό Κοζάνης) και σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσια Διοίκηση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Ζει στη Μαδρίτη, πάνω από είκοσι χρόνια και εργάζεται ως ανταποκρίτρια της ΕΡΤ.
(φωτο: αρχείο mikrovalto.gr)