Αγαπητέ Γιώργο και πάλαι ποτέ μαθητή μου,
4.10.1966 - 10.12.2016, πενήντα ολόκληρα και κάτι χρόνια! Μια ζωή γεμάτη όνειρα, αγωνίες, χαρές, λύπες προσφορά! Λες και ήταν χθες!
Θυμάμαι ένα μαθητή με ήθος, έφεση για μάθηση, φιλομαθή και προπάντων ευγενικό και άριστο στη συμπεριφορά, όπως και πολλοί άλλοι συμμαθητές σου. Σημαιοφόρος γαρ!
Και στην έδρα ένας νέος 23 ετών, ο δάσκαλος, μικρός ως προς το δέμας, άπειρος για το λειτούργημα που είχε αναλάβει, αλλά με όρεξη, ζήλο και προπάντων με επιθυμία να δώσει στους μικρούς μαθητές ό,τι μπορούσε απ’ αυτά που ήξερε μέχρι τότε και καθημερινά διάβαζε, προσπαθώντας να επιτύχει το καλύτερο για το καλό και την πρόοδο των μαθητών του.
Ναι! Ήταν η β’ αίθουσα όπως μπαίναμε δεξιά στο σχολείο. Σας θυμάμαι με χαρά όλους σας και πάντα αναρωτιόμουν πώς μπορούν οι μαθητές και λύνουν στο σπίτι τόσο τα δύσκολα προβλήματα, όσο και τις άλλες εργασίες, χωρίς να έχουν την παραμικρή βοήθεια από τους γονείς τους. Το μυστικό όσο περνούσαν τα χρόνια, λύθηκε. Ο μαθητής μαθαίνει πρώτα όταν προσέχει το δάσκαλο κατά την παράδοση του μαθήματος και μετά έρχεται η γνώση με το προσωπικό διάβασμα του καθενός.
Μαζί σας χαιρόμουν κι’ εγώ, κι’ αυτό μου έδινε δύναμη να αγωνιστώ περισσότερο προσπαθώντας να πετύχω το τέλειο. Πέρα απ’ αυτό, μαζί σας φυτέψαμε τις ακακίες σ’ όλους τους δρόμους και τα νοχτάρια του χωριού, στο σχολείο, στις γέφυρες, στον κεντρικό δρόμο, στο γήπεδο. Μαζί σας και με πολλούς άλλους μαθητές και συγχωριανούς κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να ομορφύνουμε το χωριό που τόσο πολύ όλοι μας το αγαπάμε.
Επίσης, ψάχνοντας για τις ρίζες μας, μεταξύ των άλλων στοιχείων που βρήκα σχετικά με τους δασκάλους που δίδαξαν στο χωριό μας και κατάγονταν απ’ αυτό, ήταν και οι παρακάτω προπαππούδες σου: α) Κωνσταντίνος Μπατσίλας, δάσκαλος το 1890 και β) Αθανάσιος Μπατσίλας, δάσκαλος το 1901.
Αγαπητέ μου Γιώργο, σ’ ευχαριστώ για τα καλά και ευγενικά σου λόγια. Όλοι μας πρέπει να προσφέρουμε, ο καθένας από το δικό του μετερίζι ό,τι μπορούμε για την ιδιαίτερη πατρίδα μας,, το χωριό μας «Μεταξά», όπου γεννηθήκαμε και ανδρωθήκαμε. Και όπως κι’ εσύ γράφεις «όταν προσπαθείς να προσφέρεις κερδίζεις κάτι που δεν μετριέται με το χρήμα, αλλά με την ικανοποίηση που νιώθει ο καθένας μας».
Ήμουν σίγουρος ότι θα πετύχαινες στη ζωή, όπως και πολλοί άλλοι μαθητές μου, γι’ αυτό οι προσδοκίες μου επαληθεύτηκαν. Να είσαι πάντα καλά κι’ εσύ και η λαμπρή οικογένεια σου.
Μου θύμησες μια ολόκληρη ζωή και σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό.
Κοζάνη, 10.12.2016
(Συνταξιούχος Δάσκαλος)
Δείτε ΕΔΩ την επιστολή του Γεωργίου Μπατσίλα, που προηγήθηκε...
