«Ο πάσης δημιουργός της κτίσεως, ο καιρούς και χρόνους εν τη ιδία εξουσία θέμενος, ευλόγησον τον στέφανον του ενιαυτού της χρηστότητός σου Κύριε, φυλάττων εν ειρήνη τους Βασιλείς και την πόλιν σου, πρεσβείαις της Θεοτόκου, και σώσον ημάς».
Αγαπητοί μου αδελφοί, φιλόχριστε και φιλάγιε λαέ του Θεού,
Η γη ολόκληρος σείεται από ευχές για την ανατολή του νέου χρόνου! Ευχές, δώρα, διασκεδάσεις, ταξίδια, επισκέψεις συνθέτουν όλο το σκηνικό της ημέρας.
Βεβαίως, είναι ένα γεγονός, φεύγει ένας χρόνος με όσα αυτός διέγραψε, δηλαδή: πράξεις θετικές η αρνητικές, γεγονότα ωφέλιμα η δυσάρεστα για τον άνθρωπο, λύπες η χαρές, ευχάριστα η και καταστροφικά.
Αλλά θα θέλαμεν, και καλόν είναι να ψηλαφίσομεν σοβαρά και υπεύθυνα το θέμα χρόνος θέτοντας ένα ερώτημα: Τι είναι ο χρόνος; Είναι κάτι το οποίον ψηλαφίζεται, έχει γεύσιν, με μια λέξη ερευνάται από τις ανθρώπινες αισθήσεις; Όχι, αγαπητοί μου αδελφοί. Ο χρόνος είναι δώρο του Θεού στον άνθρωπο! Όχι για τον Θεό, ο Θεός είναι πέραν του χρόνου, είναι άχρονος «επέκεινα του χρόνου» κατά την Αγίαν Γραφήν. Είπαμε: ο χρόνος είναι δώρον του Θεού προς τον άνθρωπο, ο οποίος είναι πεπερασμένη οντότητα. Έχει αρχή και τέλος, έχει ανάγκη να προσδιορίζη μέσα στον χρόνο την παρουσία και τις πράξεις του, όλα όσα ο επείγιος βίος του παρουσιάζει και πάνω απ ὅλα τις ενασχολήσεις κατά το επάγγελμα του, που και αυτά είναι δώρα του Θεού.
Ο χρόνος προσδιορίζεται θετικά η αρνητικά με την παρουσία του ανθρώπου. Ο άνθρωπος δοξάζει η απαξιοί τον χρόνον με τα έργα του η τις παραλείψεις του.
Όταν, λοιπόν, εγκωμιάζομαι η καταρώμεθα τον απερχόμενον χρόνον διότι, σημειώθηκαν γεγονότα βλαπτικά, καταστροφικά, ταπεινωτικά για τον άνθρωπο, δηλαδή τα πάσης φύσεως εγκλήματα, πόλεμοι και ακαταστασίες. Ταπεινώς φρονούμεν ότι δεν διαθέτουμε διόλου φρόνησιν, σοβαρότητα και υπευθυνότητα, αφού την δικήν μας ακαταστασία, την εγκληματικότητα προσπαθούμεν να την απωθήσουμε αφ ἑαυτούς και να την μετακυλίσουμε σε κάτι που δεν υπάρχει και εν προκειμένω στον χρόνο! Άνευ της υπάρξεως και παρουσίας του ανθρώπου ο χρόνος είναι ανύπαρκτος.
Και κάτι ακόμη ιστορικόν: εορτάζουμε το γε νυν 1η (πρώτη) Ιανουαρίου Νέου έτος, ξεχνάμε όμως ότι από αιώνες, πρωτοχρονιά ήταν η πρώτη Σεπτεμβρίου δια την οποίαν στα εκκλησιαστικά – λειτουργικά βιβλία υπάρχει ολόκληρη πανηγυρική – λειτουργική ακολουθία και ως απαρχή συγκομιδής και καλλιεργείας των βασικών αγαθών του «σίτου, οίνου και ελαίου». Αλλά κάποιον χρόνον ο Αυτοκράτορας της κοσμοκράτειρας Ρώμης Ιούλιος Καίσαρας έβαλεν ως πρώτον μήνα του έτους τον Ιανουάριον.
Αδελφοί μου, κύριος του «Σαββάτου και του ανθρώπου» είναι ο Θεός, αλλά και ο άνθρωπος ως εικόνα Θεού και πληρεξούσιός του επάνω στην γη έχει δικαίωμα και υποχρέωση να ρυθμίζει και να καταγράφει της συμπεριφορές του στην ανακύκλιση του χρόνου. Εμείς, λοιπόν, ευθυνόμεθα δια τα θετικά η αρνητικά εξ’ αιτίας των πράξεων μας και των παραλείψεων μας, εξ’ αιτίας του καλού η κακού χαρακτήρα μας και τα πιστεύματά μας, την παιδεία μας, τον σεβασμό στον εαυτόν μας, στον Θεόν μας και τον συνάνθρωπό μας. Για τον μέγα σοφό της αρχαιότητος και πρόγονό μας, τον Σωκράτη, του οποίου το όνομα και η αξία έχει υπερβεί τον χρόνο και τα όρια της πατρίδος, σημειώνει ο Πλάτων: όταν έκλεινε η κάθε ημέρα έκανε απολογισμό των πράξεων του απορρίπτοντας τις ανώφελες και πολλαπλασιάζοντας τις ωφέλιμες: «Πη παρέβην σήμερον, τι δ’ έρεξαν; Τι διδασκόμεθα εξ αυτού;». Ο καθένας μας πρέπει να υπολογίζη και με ταπείνωση να σφυριλατή τον εαυτόν του, τις πράξεις του και τις παραλείψεις στην αρετή των αρχών και των αξιών. Δύσκολο είναι, αλλά έτσι φαίνεται η αξία του ανθρώπου! Ο εγωϊσμός δεν προσφέρει ουδέν, αντιθέτως υποβιβάζει τον άνθρωπο, τον απαξιώνει, καθίσταται αντικοινωνικός, αντιπαραγωγικός.
Όλα αυτά είναι και αποτελούν την πεμπτουσία για έναν καλόν και ευλογημένον χρόνον, για ευτυχία και ειρήνη.
Ως πνευματικός σας πατέρας και Επίσκοπός σας εύχομαι και προσεύχομαι ο Νέος χρόνος να είναι ευλογημένος, ειρηνικός και με προκοπή για όλους και για τον καθένα ξεχωριστά.
Μετά της εν Κυρίω αγάπης και ευχών
Ο Επίσκοπος και Μητροπολίτης σας
† Ο ΣΕΡΒΙΩΝ & ΚΟΖΑΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ