Ἀ ρὰ πιδίμ’, ὅλ’ τ’νύχτα ἰψὲ τοὺ βράδ’ ἴβλιπνα στοὺ εἴνουρου, ὅτ’ ἀπέρασαν τὰ Χριστούγιννα κι δὲν ἔφκιασάμι γιαπράκια. -Ὄχ’ ἀ ρὰ μάννα, τ’λέου. Σήμιρα εἶνι Πέφτ’ κι ταχιὰ εἶνι τὰ Χριστούγιννα. Σήμιρα θὰ τὰ φκιάσουμι, γιὰ νὰ τἄχουμι ταχιὰ στοὺ γιουρτνὸ τραπέζ’.
Ἔτσιας κι ἔπραξάμι. Ἅμα τέλειουσάμι τ’Λειτουργία σκουμπώθκαμι. Ἔβαλι ‘μπουδιά τς. Ἔδισι βλαχα τοὺ φακιόλ’. Σκούμπουσι τὰ μανίκια τς κι ἀρχίντσι ἡ μάνναμ’ νὰ δγιατάζ’ σὰν στρατηγός. Ἀφοῦ κάθι τόσου τν ἴλιγα, Ἄει λίγου ἔναργα. Θὰ γέν’ λουμοῦρα. Τόσουν κυμᾶ 1+1 κιλὸ γουρουνίσιου κι μσκαρίσιου. Δγυὸ κρουμύδγια ἀλισμένα στοὺ μπλέντιρ, ρίγαν’, λάδ’, ἅλας χουντρό, δγυὸ λιμόνια, ἕνα πουτήρ’ τρανὸ ρύζ’ ξιπλυμένου. Ὅλ’ αὐτάϊας τὰ ζύμουσάμι καλὰ, γιὰ νὰ πααίν’ ὅλα παντοῦ. Ὕστιρα πήραμι τοὺ γκαρμπουλάχανου ἀπ’ τν ἁρμιά. Μόνου π’ δὲν ἦταν σπιτίσιου, ἀλλὰ ἀπ’ τοὺ σούπιρ μάρκιτ. Δὲν ἦταν ἀργαζμένου καλά. Δὲν εἶχι ἐκείνου τοὺ ἄρουμα ἀπ’ ἔχ’ ἡ ἁρμιά. Ἀλλὰ στν ἀναβρουχιὰ καλὸ εἶνι κι τοὺ χαλάζ’. Ἔβγαλάμι καμνιὰ 35 φύλλα. Ἔκουψάμι κι τὰ νεῦρα ἀπ’ τὰ φύλλα κι τἄβαλάμι στοὺν πάτου ἀπ’ τ’γάστρα κι ἀρχίντσαμι νὰ τὰ φκιάνουμι σὰν τὰ σπάργανα. Τὰ κουκούλουσάμι καλά. Τἄβαλάμι στ’ γάστρα, ἀπ’ λέν’ αὐτὲς τς κινούργις. Ἔρξαμι κι ἁρμόζμουν κι τὰ λιμόνια κι τἄβαλάμι νὰ σιγουβράσν στοὺν φούρνου. Ἦρθι κι ἡ ὥρα κι ἔβρασαν κι μνιὰ χαρά.
Χάρκι ἡ μάνναμ’ κι τ’βγῆκι τοὺ μιράκ’. Εἶχι κι τοὔλιγι στ’ Βλαμπία. Ἔμ’ τόσα χρόνια νοικουκυρὰ κι νὰ μὴ φκιάσ’ γιαπράκια τέτχοια χρουνιάρα μέρα; Τν ἔρχουνταν ἄτκα. Πχοιὸς νὰ τν ἀκούσ’, νὰ μὴ φκιάσ’ γιαπράκια τὰΧριστοῦ; Στν Ἀνίκα τ’Γκίμπινα σνΚουζιάν, ἰτότι μὶ τ’ἀνταρτκὰ τοῦ 1949, ἔφκιανι μαζί τς σὶ δγυὸ τρανὰ σέα γιαπράκια κι τς ἔφταναν ὡς τὰ Φῶτα.
Ἔτσιας κι ‘γὼ κλῶσκα, γυρίσκα, κι ἴλιγα νὰ μὴν τὰ γράψου. Ἔκανα σὰν τοὺν Ἀράπ’ ἅμα πάηνάμι γιὰ ξύλα κα’ τοὺ Μουκριώτκου. Ζουρίζουνταν κι κουντουστέκουνταν. Ἀλλὰ ὕστιρα εἶπα, τ’χρόν’ πχοιὸς ξέρ’ σιαποῦ θἄμιστι κι σὰν πῶς θἄμιστι! Γιατιαὐτὸ κι σκουμπῶθκα κι ξανάγραψα γιὰ τὰ γιαπράκια, ἀπ’ λέν’ σνΚουζάν’, ὅτ’ συμβουλίζν τὰ σπάργανα τ’Χριστοῦ μας ἰκεῖ στοὺ παχνὶ μὶ τς κουπρὲς ἀπ’ Γιννήθκι.
Ἄει, Δόξα Τουν κι νὰ μᾶς ἰβλουγάη ὅλουν τοὺν κουσμάκ’.
Ἀ κι νὰ ξουρκίσ’ ἰτούτουν τοὺν βλουημένου κουκουρουνουϊό ἀπ’ τς ἀνθρῶπ’ κι νὰ τοὺν σκαπιτίσ’ στοὺν ἀμήγυρου κι πίσου ἀπ’ τοὺν ἥλιου. Νὰ γλυτώσουμι μκροί, τρανοί, πλούσιοι κι φτουχοί. Μᾶς λιάντσι τς ψυχὲς κι κάθι μέρα φέγν’ ἀνθρῶπ’. Τ’μπάμπου τ’Στέργηνα τοὺ 1918, μὶ ἰκείν’ τνἹσπανικὴ τ’Γρίπ’, ‘μπέθαναν πέντι πιδγιά!!!!!
Ἄει χρόνια πουλλὰ μὶ τς οἰκουγένειές Σας, ὅλ’.
Χριστούγιννα 2020
παπαδγιὰ Ἀφρουδίτ’ γιννηθεὶς τοὺ 1928
κι ἡ γιός τς ἀρ.νι.μα. τοὺ 1952
