Λέει ὁ μέγας Χρυσόστομος γιὰ τὴν Ἀνάστασι!
«Ὅταν λοιπὸν ἰδῆς ὄχι μόνο ἀγγέλους καὶ ὅλο τὸ πλῆθος τῶν οὐρανίων δυνάμεων, ἀλλὰ νὰ συνεορτάζη μαζί μας ὁ ἴδιος ὁ Δεσπότης τῶν ἀγγέλων, τότε ποιὰ ἔλλειψι ἔχεις γιὰ νὰ γιορτάσης λαμπρὰ τὴν ἀνάστασι;
Κανεὶς λοιπὸν δὲν πρέπει νὰ εἶναι κατηφής ἐξ αἰτίας τῆς ἀνέχειας.
Κανεὶς πάλι δὲν πρέπει νὰ ἐπαίρεται γιὰ τὰ πλούτη του. Διότι μὲ τὰ χρήματά του δὲν μπορεῖ νὰ συνεισφέρει τίποτε στὴν γιορτὴ τῆς ἀναστάσεως. Στὶς ἐξωτερικὲς γιορτὲς βέβαια, ἐννοῶ τὶς κοσμικές, ὅπου κυριαρχεῖ πολλὴ φαντασία, στολισμὸς ἐνδυμάτων καὶ πολυτέλεια ἐδεσμάτων, εἶναι φυσικὸ ὁ φτωχὸς νὰ στενοχωριέται, ἐνῶ ὁ πλούσιος νὰ εὐφραίνεται καὶ νὰ εἶναι χαρούμενος. Γιὰ ποιὸν λόγο ἄραγε; Διότι ὁ μὲν πλούσιος ἐνδύεται μὲ λαμπρὰ ἐνδύματα καὶ παραθέτει πλουσιώτερο τραπέζι. Ὁ φτωχὸς ὅμως ἐμποδίζεται ἀπὸ τὴν φτώχεια του νὰ δείξη τέτοια ἀνοιχτοχεριά.
Στὴν γιορτὴ τῆς ἀναστάσεως ὅμως δὲν ἔχουμε τέτοιον λόγο. Διότι ἐκδιώκεται ὅλη αὐτὴ ἡ κοσμικὴ ἀνωμαλία. Ἡ τράπεζα τῆς ἀναστάσεως εἶναι κοινὴ γιὰ τὸν πλούσιο, γιὰ τὸν φτωχό, γιὰ τὸν δοῦλο καὶ γιὰ τὸν ἐλεύθερο.
Κι ἂν ἀκόμη εἶσαι πλούσιος δὲν ἔχεις τίποτε περισσότερο ἀπὸ τὸν φτωχό. Κι ἂνεἶσαι φτωχός, δὲν ἔχεις τίποτε λιγότερο ἀπὸ τὸν πλούσιο. Οὔτε ἐξ αἰτίας τῆς πενίας σου μειώνεται ἡ πνευματικὴ ἀπόλαυσί σου. Διότι ἡ χάρι αὐτὴ εἶναι τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν ξεχωρίζει πρόσωπα.
Γιατὶὅμωςλέγωὅτι ἡ ἴδια τράπεζα εἶναι στρωμμένη γιὰ τὸν φτωχὸ καὶ γιὰ τὸν πλούσιο; Ἀφοῦ ἀκόμη καὶ αὐτὸς ποὺ ἔχει τὸ διάδημα, τὸν βασιλικὸ μανδύα καὶ σηκώνει πάνω του τὴν ἐξουσία τῆς οἰκουμένης, ἔχει τὴν ἴδια τράπεζα μὲ τὸν φτωχὸ καὶ μὲ τὸν ζητιᾶνο.
Τέτοια λοιπὸν εἶναι τὰ πνευματικὰ δῶρα τῆς ἀναστάσεως. Δὲν δαιροῦν τὴν κοινωνία ἀνάλογα μὲ τὰ ἀξιώματα, ἀλλὰ μὲ τὴν προαίρεσι καὶ τὸν ἐσωτερικὸ κόσμο τοῦ καθενός. Γιαὐτὸ καὶ πλησιάζουν νὰ ἀπολαύσουν καὶ νὰ συμμετάσχουν στὰ θεῖα δῶρα αὐτὰ μὲ τὴν ἴδια παρρησία καὶ ἄνεσι καὶ ὁ πλούσιος καὶ ὁ φτωχός.
Γιατὶ ὅμως λέγω μὲ τὴν ἴδια ἄνεσι; Πολλὲς φορὲς ὁ φτωχὸς πλησιάζει μὲ περισσότερη παρρησία. Γιὰ ποιὸν λόγο; Διότι ὁ βασιλιᾶς εἶναι περικυκλωμένος ἀπὸ πολλὲς φροντίδες καὶ περιστοιχίζεται ἀπὸ βαριὰ γεγονότα. Ἡ ζωή του περνᾶ σὰν νὰ εἶναι μέσα σὲ πέλαγος καὶ περιλούζεται ἀπὸ παντοῦ ἀπὸ ἀλλεπάλληλα κύματα. Συνθλίβεται ἀπὸ πολλὰ ἁμαρτήματα. Ὁ φτωχὸς ὅμως εἶναι ἀπαλλαγμένος ἀπὸ ὅλα αὐτά. Ἡ φροντίδα του εἶναι μόνο πῶς νὰ ἐξοικονομήση τὴν ἀναγκαία τροφή του. Ζῆ εἰρηνικὰ καὶ ἥσυχα. Σὰν νὰ βρίσκεται σὲ γαλήνιο λιμάνι. Γιαὐτὸ προσέρχεται στὴν πνευματικὴ τράπεζα τῆς ἀναστάσεως μὲ πολλὴν εὐλάβεια.
Εἰς τὸ Ἅγιον Πάσχα ΕΠΕ 36,78-80
