Ἡ πατέραμ’ κι ἡ Κουντίλου, μάννα τ’Τζουκουϊάνν’, τ’Ζουκουθύμνιου, κι τ’Γκισιλούλ’, ἦταν ἀδέρφχια. Ἦταν κι αὐτὴν ἀπ’ τς Πιτσιλουϊτάδις. Ἀποὺ ταύτου κι ἡ πατέραζμ’ τὰ Τζουκούλια τἄχει ἀμψίδγια ἀπ’ ‘νἀδιρφήτ’. Ἡ πατέραζμ’ κληρουνόμσι ἀπ’ τοὺν πατέρατ’ τοὺν Παναέτ’ μνιὰ τρανὴ καστανιὰ στ’ μέσ’ ἀπ’ τὰ παλιὰ τἀμπέλια. Ἀκόμα κι τώρα τν ἔχου ἀμπρουστὰ στὰ μάτχιαμ’. Ἦταν τρανὴ κι ἔβγαζι πολλὰ ἀ κὶ καλὰ κάστανα. Ὅταν ἔρχουνταν ἡ κιρὸς τ’ φύλαγάμι κιόλας, γιατὶ ὅπχοιους ἀπιρνοῦσι ἀποὺ κεῖθι γκριμοῦσι κι σκούμπουνι καμπόσα. Ὕστιρα ‘ντιναζάμι ὅλ’ ἀντάμα, ἰμεῖς κι οἱ Τζουκάδεις, κι ἔπιρνάμι μιρίδγιου ὅλ’. Ἦταν μισιακιά, ἀποὺ ἀδιρφουμοίργια. Ἅμα ἔσουνι τοὺ τίναγμα, μάζιβάμι ξιχουρστὰ τς γκουγκουλίτσις κι χουρστὰ τς τζίνις. Γιόμουζάμι σὰν μέτρου τοὺ γαλίκ’ μὶ τζίνις γιὰ μιρίδγιου. Τς γκουγκουλίτσις τς μέραζάμι μὶ τοὺ ταγάρ’. Ἔτς ἐφκιανάμι δγυὸ σουροί. Ἕναν ἡ πατέραζμ’ κι ἕναν ἡ ἀδιρφήτ’, ἢ ἀργότιρα ἰμεῖς κι τὰ πιδγιά τς’. Ὅταν τέλειουνι ἡ μοιρασιὰ ἔδιναν σὶ ἕνα μκρὸ πιδὶ δγυὸ λαχνοὶ κι τς ἔδουνι στοὺν καθένα κι ἔτς ἔπιρναν ἡ καθένας τοὺν σουρότ’. Ἔπιρναν ἕνα σουρὸ ἡ πατέραζμ’ κι ἕναν σουρὸ οἱ Τζουκάδεις, π’ τοὺν μοιράζουνταν ἡ Τζουκουϊάνντς, ἡ Τζουκουθύμνιους κι ἡ Γκισιλούλτς. Ἰμεῖς κρατούσαμι σκιπασμένις τζίνις ὡς τ’γιουρτὴ τ’πατέραμ’, γιὰ νὰ εἶνι φριέσκα τὰ κάστανα, κι κιρνούσαμι ὅσ’ ἔρχουνταν σπίτι μας τ’ἉηΣτυλιανοῦ.
Αὐτάϊας ἀπ’ λέτι μὶ τν καστανιὰ τ’πατέραμ’. Τώρα συλλαρώθκαν καλὰ μὶ τοὺν ἀναδασμὸ ὅλις ἰκείνις οἱ καστανιὲς ἀντίκρυτα ἀπ’ τοὺ χουργιό. Ἀ ρὰ κι πόσου ὄμουρφις ἦταν!!!
Ἀ κι πόσου οἰκουλόγ’ ἦταν οἱ παπποῦδις μας!!! Θιὸς σχουρέστς. Τὶ τὰ χαλεύς κι τὶ νὰ σὶ φκιάσν’ κι τὰ λυκουγράμματα;
Ἄει, νὰ μὶ σχουρνᾶς, ἴλιγι ἡ παπποῦς ἡ Καβρουϊάνντς.
Παρασκιουβὴ 4 τ’Γινάρ’2019 μὶ χιόν’ κι γιρὴ παγουνιὰ
ἀρ.νι.μα.