ΚΑΙ πάλι ἀπὸ τὸν προφήτη Ἐλισαῖο ἀντλοῦμε λόγον ὠφελείας. Εἶναι ἡ ὠφέλεια αὐτὴ γιὰ τὴν ὁποία ὁ θεόπνευστος ὁρισμὸς τοῦ ἀποστόλου Παύλου ὁρίζει γιὰ τὸν λόγο τῆς Ἁγίας Γραφῆς. «Πᾶσα Γραφὴ θεόπνευστος καὶ ὠφέλιμος πρὸς διδασκαλίαν, πρὸς ἔλεγχον, πρὸς ἐπανόρθωσιν, πρὸς παιδείαν τὴν ἐν δικαιοσύνῃ…» (Β’ Τιμ. 3,16).
Μεγάλη ποικιλία πνευματικῆς ὠφελείας διαθέτει τὸ ἰατρεῖο τῆς Ἁγίας Γραφῆς.
Ὁ προφήτης Ἐλισαῖος «διέβη εἰς Σωμάν». Ἐκεῖ ὑπῆρχε «γυνὴ μεγάλη=σπουδαία». Ὅταν εἶδε τὸν Ἐλισαῖο εἶπε στὸν ἄνδρα της, «κατάλαβα ὅτι περπατάει ἀνάμεσά μας ἕνας ἅγιος ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ». Ἔτσι τὸν φιλοξένησαν μὲ ξέχωρη φροντίδα. Ὁ προφήτης κάποια στιγμὴ θέλησε νὰ τῆς ξεπληρώση τὴν ἐκπληκτικὴ φιλοξενία της, τὴν ὁποία ὀνόμασε «ἔκστασιν». Τέλος ἡ πληρωμὴ ἦταν ὁ λόγος του, ὅτι θὰ γεννοῦσε παιδί, ποὺ δὲν εἶχαν ὡς τότε. «Μόνο μὴ μὲ ξεγελάσης», εἶπε ἡ Σωμανῖτις. Καὶ πράγματι γέννησε παιδί. Ὅταν αὐτὸ ἔγινε νήπιο, σὲ κάποια στιγμὴ φώναξε, «τὴν κεφαλήν μου, τὴν κεφαλήν μου». Κράτησε ἡ Σωμανῖτις τὸ παιδὶ μὲ τὸν βαρὺ πονοκέφαλο καὶ ὡς τὸ ἀπόγευμα πέθανε στὰ χέρια της. Τὸν πρῶτο ποὺ σκέφθηκε ἦταν ὁ Ἐλισαῖος. Ἀφοῦ τὸ ἀπόθεσε στὸ κρεβάττι ὅπου φιλοξενήθηκε ὁ προφήτης, ἔτρεξε καὶ τὸν συνάντησε. Ἔπεσε καὶ ἐπελάβετο=ἀγκάλιασε τὰ πόδια του. Στὴ σκηνὴ αὐτὴ ἦταν παρὼν καὶ ὁ Γιεζί, ὁ ὑποτακτικὸς καὶ βοηθὸς τοῦ προφήτη. Μόλις ὁ Γιεζὶ τὴν εἶδε σαὐτὴν τὴν στάσι, προσπάθησε νὰ τὴν σπρώξη. Ὅμως ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ εἶπε τὸν λόγο ποὺ ἔχουμε στὸν τίτλο μας. «Ἄφες αὐτήν, ὅτι ἡ ψυχὴ αὐτῆς κατώδυνος αὐτῇ…(Δ’ Βασιλειῶν 4,27) Ἄφησέ την καὶ μὴν τὴν σπρώχνης, διότι ἡ ψυχή της εἶναι κατακουρασμένη». Μεγαλειώδης λόγος!
Παρόμοια σκηνὴ μὲ μιὰ ἄλλη κατώδυνο ψυχὴ εἶναι καὶ ἐκείνη, ποὺ ὁ Χριστὸς γευματίζει στὸ σπίτι τοῦ Φαρισαίου. Ἔρχεται μιὰ πόρνη κι ἀλείφει μὲ μῦρο καὶ δάκρυα τὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ. Τέλος τὰ σκουπίζει μὲ τὰ μαλλιά της! Σὲ ποιὸν ἀπὸ μᾶς τοὺς Φαρισαίους νὰ γινόταν αὐτό;;; Τὶ σκέφθηκε ὁ Φαρισαῖος; «Ἂν ἦταν προφήτης ὁ Ἰησοῦς, θὰ καταλάβαινε τὶ κουμάσι ἦταν αὐτὴ ποὺ ἀγκάλιασε τὰ πόδια του…». Κι ὅμως ἦταν καὶ προφήτης καὶ Θεὸς ἀληθινὸς ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ! Ἔβλεπε τὴν κατώδυνο ψυχὴ τῆς πόρνης, ἡ ὁποία τὴν ὥρα ἐκείνη θεραπευόταν ἀπὸ τὰ τραύματα τοῦ ἰοβόλου δράκοντος.
Πόσοι ἀπὸ ὅλους ποὺ ἔχουν τὶς ὅποιες ὑπεύθυνες θέσεις καὶ καρέκλες καλοδέχονται καὶ δὲν σπρώχνουν τὶς κατώδυνες ψυχὲς ποὺ γονατίζουν μὲ ἀπόγνωσι ζητώντας λύσι τῶν πόνων τους;
Λένε γιὰ τὸν Πλαστήρα, ὅταν ἦταν πρωθυπουργὸς καὶ ἀσθενής, μάλλωσε ἕναν γραμματέα του διότι ἔδιωχνε μιὰ γυναῖκα χήρα ποὺ ἀνέβηκε ἀπὸ τὸν Πειραιᾶ καὶ πῆγε νὰ τοῦ πῆ τὸν πόνο της. Μὴν τὴν διώχνης τοῦ εἶπε. Γιὰ νὰ ξαναρθῆ ἀπὸ τὸν Πειραιᾶ πρέπει νὰ πληρώση κι ἄλλα εἰσιτήρια αὐτὴ ἡ φτωχὴ χήρα!
ἁγίων Ἀναργύρων 1 Νοε 2018
ἀρ.νι.μα.