ΗΤΑΝ κα’τοὺ 1935 στὰ χουργιά μας σαμαριάης ἡ Μήτσιους ἀπ’ τ’ Λουζιανή-Ἰλάτ’ τώρα. Γιός τ’ ἦταν ἡ Βαγγέλτς, σαμαριάης κι αὐτὸς κυρίους στοὺ Τρανόβαλτου, ἀλλὰ ἔβγηνι κι στοὺ Μκρόβαλτου, π’ τοὺν ἀγνώρσαμι κι μεῖς οἱ νιώτηρ’, δηλαδὴ 65ντάρδις, νὰ τὰ λέμι ὅλα.
Ἡ Μήτσιους ἦταν ἕνας πανέξυπνους ἄνθρουπους, ἀλλὰ συννουιοῦνταν μόνου μὶ τὰ χέργια κι τὰ νουήματα, δὲν εἶχι γλῶσσα. Μνιὰ φουρά, λιέει ἡ καθηγήτρια ἡ Μάνναμ’, 89 1/5 χρουνῶν τώραϊας, ἔφκιανι ἡ Μήτσιους τὰ σαμάργια σιἕνα σπίτ’ στοὺ χουργιό μας. Ἰκεῖ παραδίπλα ἀπ’ τοὺ Μήτσιου ἔπλαθι τὰ πέτουρα κι ἡ νοικουκυρὰ, γιὰ νὰ φκιάης πίτα γιὰ τοὺ μισμέρ’. Κάναν κιρὸ γλέπ’ ἡ Μήτσιους τ’ νοικουκυρὰ νὰ ξάη τοὺ κιφάλι τς, π’ τ’ γκουμπζιαλοῦσι, κι νὰ τσιουμπάη μνιὰ ψεῖρα. ‘Ν τσάκουσι καλά, ‘ν ἔβγαλι ὄξου, τ’ ζούπσι ἀπάν’ στοὺ πλαστήρ’, ὅπ’ ἔπλαθι τὰ πέτουρα, κι ‘ν ἔβγαλι τἄντιρα, ἀλλὰ συνέχσι καλὴ κι ξιδγιαλιγμέν’ νὰ πλάθ’, χουρὶς νὰ πάρ’ χαμπάρ’, ὅτ’ ἡ Μήτσιους ‘ν ἔβγαλι ἕνα κρατσανουτὸ βίντιου.
Ἄμ ἦρθι κι ἡ ὥρα γιὰ τοὺ μισμιργιανό. Ἔκατσαν ὅλ’ τρουϋρ’ στοὺν τράπιζου, γιὰ νὰ φᾶν’. Ἔβαλαν κι ἕνα τρανὸ φιλὶ πίτα στοὺ Μήτσιου. Ἡ Μήτσιους ὅμους οὔτι π’ τ’ ἀκούμπσι. Ἔκανι τόσις ἀπουτρουπχιαστκὲς κι ἀσκησιάρκις κινήσεις μὶ τὰ χέργια τ’, ἀπ’ ἦταν σὰ νὰ τοὺν ἄκσι ὅλου τοὺ χουργιό.
Σὶ λιέει. Ἰσὺ μὰ παλιουφόραδα κι ξιπατουμέν’ ἀρκούδα, ζούπιξις ‘μ ψεῖρα ἀπάν’ στοὺ πλαστηρ’ κι ἀνακάτουσις μέσα στοὺ ζμάρ’ τἄντιρα τς κι τώρα θέλτς νὰ φᾶμι μαζὶ μὶ τ’ βρουμόπτα σ’ κι τἄντιρα τς ψείρας; Ἰά, κι γὼ ἀσκαίνουμι κι οὔτι νὰ τ’ δῶ δὲ χαλεύου.
Ἔτσιας ἡ Μήτσιους ἀπόμκι νησκός, ἀλλὰ καθαρὸς. Ἰά, νὰ δῆς μασλάτχια.
Πασκαλιὰ 16.4.2017.
τοὺ 1997 εἴχαμι φκιάσ’ κι τὰ ἰγκαίνια στοὺ κινούργου μας τοὺ σπίτ’ ὕστιρας ἀπ’ τοὺν σεισμὸ τ’ 1995, 13 Μάη.
ἤμασταν καμνιὰ σαρανταριὰ στοὺ σπίτ’,
ὕστιρα ἀποὺ πόσα χρόνια, κι μᾶς τοὖπι ἡ μάνναμ’.
Ἔ ἦταν κι τ’ Γιουργάκ’ ἡ Ὄλουγα, καθηγήτρια ἀγγλικιὰ
κι μᾶς δγιάβασι «Ἐγήρασες Μάννα».
Ἄει ρα μάννα, ποῦ τὰ θυμέσι ὅλα; Ἡ ἀγράμματους, ἡ γιός σ’.
Τὶ νὰ τοὺν πῆς κι αὐτὸν τοὺν ἀσιγούριφτου; Οὕλου τέτχοια.
(φωτο αρχείου)