ΠΟΣΟ παράξενος εἶναι ὁ τίτλος τοῦ σημειώματός μας; Βεβαίως εἶναι ἐκφραστικὸς μεγάλης εἰκόνος. Εἶναι δὲ τόσο ποιητικὸς καὶ μεγάλου ἐπιπέδου, ὥστε εἶναι ἀδύνατον νὰ εἶναι δικός μας. Ὁ λόγος εἶναι τοῦ προφήτη Ἰωήλ (836-797 π.Χ), ποὺ γιορτάζει στὶς 19 Ὀκτ. Ὁ Ἰωήλ, ὅπως καὶ ὁ προφήτης Ἡσαΐας, εἶναι σύγχρονος τοῦ Ὁμήρου, γιὰ νὰ ἔχουμε εἰκόνα τοῦ χρόνου δράσεώς του καὶ κάποια σύγκρισι τῶν λόγων τους.
Τὸ ρῆμα αἰσχύνω στὸ λεξικὸ τῶν Liddell- Skott σημαίνει: ποιῶ δυσειδῆ, ἄσχημον, βλάπτω, παραμορφώνω πρόσωπον ἢ κόμην. Καὶ ἐπὶ ἠθικῆς ἐννοίας: καταισχύνω, ἀτιμάζω, ἀμαυρῶ.
Λέγει λοιπόν, ὁ προφήτης, «ἤσχυναν χαρὰν οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων» (1,12). Σύμφωνα μὲ τὴν σύνταξι τῆς προτάσεως καὶ τὴν ἐξήγησι τοῦ ἔγκριτου λεξικοῦ μας ὁ λόγος σημαίνει, ὅτι ντρόπιασαν τὴν χαρὰ οἱ ἄνθρωποι. Αὐτὸς ὁ λόγος εἶναι ποιητικὴ εἰκόνα, ἀλλὰ καὶ βαριὰ κατηγορία ἐναντίον τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων. Σὰν νὰ λέη. Τὶ κρῖμα! Ποῦ κατάντησαν καὶ μέχρι ποῦ ἔφθασαν οἱ ἄνθρωποι; Αὐτοὶ ντρόπιασαν τὴ χαρά!
Διαβάζοντας τοὺς δώδεκα προηγούμενους ἀπὸ αὐτὸν τὸ στίχο βρίσκουμε ἕνα μεγάλο σκεπτικό, τὸ ὁποῖο καταλήγει στὸν λόγο, ποὺ ἀναφέραμε. Λέγει, ὅτι ἔπεσε πλῆθος ἀκρίδος καὶ κατέφαγε τὰ πάντα, ὅτι ὅλοι μεθοῦν τόσο, ὥστε ἔγιναν κατηφεῖς, ὅτι ἐπετέθησαν ἐχθροὶ σὰν θηρία καὶ κατέστρεψαν τὰ πάντα, ὅτι ἔπεσε θρῆνος σὰν τὴν ἀρραβωνιασμένη ποὺ θρηνεῖ γιὰ τὸν ἄνδρα της λίγο πρὶν νὰ παντρευθοῦν, ξεράθηκαν τὰ χωράφια, τὰ δένδρα καὶ τὰ ἀμπέλια. Ὡς αἰτία δὲ τῶν ἀνωτέρω στὸ τέλος αὐτῶν τῶν καταστροφῶν ὑπογραμμίζεται ὁ λόγος, διότι ντρόπιασαν τὴν χαρὰ τὰ παιδιὰ τῶν ἀνθρώπων.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ νὰ πάρουμε τὴν αἰτιολόγησι τοῦ προφήτη γιὰ τὶς καταστροφὲς ποὺ συνέβησαν καὶ νὰ τὴν μεταφέρουμε σὲ μᾶς. «Διότι ντρόπιασαν, καταμαύρισαν τὴν χαρὰ οἱ ἄνθρωποι». Ἂν δηλαδὴ τὸν 9ο π.Χ αἰῶνα ὁ προφήτης περιγράφει τόσες καταστροφές καὶ ὡς αἰτιολογία λέγει ὅτι ἔγιναν ὅλα αὐτά, «διότι οἱ ἄνθρωποι ντρόπιασαν τὴ χαρά», πόσα βαριὰ γεγονότα στὸν καιρό μας θὰ μποροῦσαν νὰ ἔχουν ὡς αἰτία, τὸ ὅτι οἱ ἄνθρωποι ΝΤΡΟΠΙΑΣΑΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΑ μὲ 100000000000000000000000000000 ἐφευρητικότατους τρόπους; Συνεργούσης δὲ καὶ τῆς ἠλεκτρονικῆς τεχνολογίας στὸν καιρό μας ὅλες αὐτὲς οἱ αἰτίες, ποὺ ντροπιάζουν τὴν χαρά, πολλαπλασιάζονται ἁλματωδῶς, σὰν τὸν ἀδιάβαστο ἀριθμὸ ποὺ γράψαμε. Κι ὕστερα ἀναζητώντας τὶς αἰτίες τῆς κρίσεως κλαῖμε μαζὶ μὲ τοὺς κροκόδειλους…
Ὁ Θεὸς νὰ ἐλεᾶ μας, καθὼς ἔλεγε ἡ ἁγία Σοφία τῆς Κλεισούρας.
ἀρ.νι.μα 13.11.2016