Ο μύθος αναφέρει ότι κάποτε βασιλιάς θέλησε να έρθει σε άμεση επαφή με τους υπηκόους του, για να ακούσει ο ίδιος τα προβλήματα που τους απασχολούν. Όρισε σημείο συνάντησης των εκπροσώπων των διαφόρων επαγγελμάτων και χρόνο άφιξης εκεί.
Διάφορα συμβάντα συνετέλεσαν στο να βραδύνει πολύ και ο αγρότης εξαντλημένος από την κούραση ξάπλωσε να κοιμηθεί και να αναπαυθεί. Στην άφιξη του βασιλιά σήμανε προσκλητήριο και διαπιστώθηκε η απουσία του. Τον αναζήτησαν και τον βρήκαν να κοιμάται. Το ανήγγειλαν στον βασιλιά, που αποφάνθηκε. Αφήστε τον να κοιμάται, γιατί αν ξυπνήσει αλλοίμονό μας!
Βέβαια από την εποχή του μύθου δεν είχαν αλλάξει σημαντικά οι συνθήκες μέχρι και πριν από μερικές δεκαετίες. Ακόμη και περί τα μέσα του 20ου αιώνα ο αγρότης καλούσε τον έφηβο γυιό του να επιλέξει ή να μάθει γράμματα, για να απαλλαγεί από τα βάσανα, ή να τον διαδεχθεί στο αλέτρι ή στο κοπάδι. Πολλοί ήταν εκείνοι οι αγρότες, που δεν άφηναν περιθώριο επιλογής, καθώς είχαν ανάγκη από εργατικά χέρια, ώστε να ανακουφισθούν οι ίδιοι από την επίπονη εργασία. Έτσι πολλά «κοφτερά» μυαλά δεν κατάφερναν να συνεχίσουν τις σπουδές τους στο Γυμνάσιο, σε αντίθεση με άλλα μέτρια των αστικών κέντρων, που προωθούνταν από τους γονείς τους, ακόμη και χωρίς έφεση των ιδίων.
Με τη βοήθεια της τεχνολογίας και η εργασία του αγρότη έγινε πολύ πιο άνετη, δεν έπαψε όμως να παραμένει δύσκολη, ιδιαίτερα του κτηνοτρόφου. Γι’ αυτό και πλέον από τη δεκαετία του 1960 είχαμε σημαντική αύξηση των αποφοιτούντων από το εξατάξιο, τότε, Γυμνάσιο, ακόμη και κοριτσιών. Οι κρατούντες, που ποτέ δεν αντιμετώπισαν τον αγρότη με την πρέπουσα σοβαρότητα, είχαν αρχίσει να δίνουν έμφαση στην ανάπτυξη του δευτερογενούς τομέα, δηλαδή της μεταποίησης. Και επειδή η χώρα μας είχε βγει πλήρως κατεστραμμένη από τον μεγάλο πόλεμο και τον εμφύλιο, που ακολούθησε, θεώρησαν ευλογία τη μετανάστευση, μέσω της οποίας θα ανακουφιζόταν με τα εμβάσματα και η εθνική οικονομία. Βέβαια με ικανοποιητικό ρυθμό αναπτύχθηκε και στη χώρα μας ο δευτερογενής τομέας κατά την τριακονταετία 1951-1980, όμως τα πάντα κατέρρευσαν κατά την επόμενη τριακονταετία 1981-2010.
Στις οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες της δυτικής Ευρώπης, οι οποίες ανέκαμψαν τάχιστα, μετά τη συμφορά του πολέμου, χάρη στην απομύζηση των πρώην αποικιών, η οποία συνεχίζεται, οι κυβερνώντες έδωσαν έμφαση και στον τριτογενή τομέα, αυτόν της παροχής υπηρεσιών. Έχοντες οι πολίτες των χωρών αυτών υψηλό εισόδημα, είχαν από τότε την ευχέρεια να πραγματοποιούν διακοπές στο εξωτερικό. Οι μεσογειακές χώρες προσείλκυαν και προσελκύουν βέβαια, λόγω του κλίματος, πλήθος περιηγητών. Και οι ασκούντες την εξουσία σ’ αυτές θεώρησαν ως σωτήρια για την οικονομία την εισροή συναλλάγματος. Ο τουρισμός χρησιμοποιήθηκε έκτοτε την αιχμή του δόρατος για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας.
Με την ένταξη της Ελλάδος στην ΕΟΚ (1.1.1981) επικράτησε κλίμα ευφορίας. Οι της εξουσίας όχι μόνο πανηγύρισαν αυτή ως μεγάλη επιτυχία της εξωτερικής πολιτικής, αλλά διακήρυξαν ότι τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα θα κατέκλυζαν τις ευρωπαϊκές αγορές! Οι Έλληνες αγρότες ενημερώθηκαν ανεπαρκώς για τις δεσμεύσεις, που είχε αναλάβει η χώρα μας, ιδιαίτερα στον τομέα της κτηνοτροφίας. Επαναπαύθηκαν, αν δεν αποκοιμήθηκαν, με τις επιδοτήσεις. Έκτοτε η εγχώρια κτηνοτροφία συρρικνωνόταν συνεχώς, καθώς οι ισχυροί της Ευρώπης ήθελαν να επωφεληθούν ακόμη και από τη μικρή αγορά της χώρας μας. Οι εισαγωγές βοείου κρέατος αυξήθηκαν και υπερβαίνουν πλέον το 90% της κατανάλωσης. Υποχώρηση σημειώθηκε και στην παραγωγή τόσο χοιρινού όσο και κρέατος αμνοεριφίων. Στο τελευταίο είδος μάστιγα αποτέλεσε η ελληνοποίηση κρεάτων εισαγωγής από γειτονικές χώρες. Στην επιδείνωση της όλης εικόνας της κτηνοτροφίας συνετέλεσε η επιλογή κατανάλωσης γαλακτοκομικών προϊόντων εισαγωγής, λόγω συμπλέγματος κατωτερότητας. Ακόμη και σήμερα οι παραγωγοί εκπομπών μαγειρικής διαφημίζουν τα εισαγόμενα και οι Έλληνες δεν έπαψαν να τα προτιμούν, ίσως και λόγω της τιμής τους, αδιαφορώντας για την ποιότητα. Όσο για τις μεγάλες τουριστικές επιχειρήσεις, αυτές παραθέτουν ως επί το πλείστον εισαγόμενα είδη. Η κτηνοτροφία των αμνοεριφίων θα είχε καταρρεύσει ήδη προ του τέλους του 20ου αιώνα, αν δεν της έδιναν ανάσα ζωής Αλβανοί βοσκοί.
Οι γεωργοί, με την πάροδο του χρόνου, αποκόπηκαν από τη γη τους. Συνετέλεσε σ’ αυτό όχι μόνο η μηχανική καλλιέργεια των αγρών, αλλά και η πολιτική των αποσύρσεων διαφόρων προϊόντων, που απορρίπτονταν στις χωματερές, αντί να διανέμονται σε απόρους συμπολίτες μας ή να διατίθενται στις χώρες της πείνας. Η μεταποίηση κάποιων καρπών προς παρασκευή χυμού είχε δώσει πρώτης τάξεως ευκαιρία να διασκεδάζουν οι μαθητές χύνοντας αυτούς στους διαδρόμους των σχολείων! ΟΙ εταίροι μας ουδεμία δέσμευση είχαν για απορρόφηση των ελληνικών προϊόντων, καθώς εύρισκαν φθηνότερα σε αγορές εκτός ΕΟΚ – ΕΕ. Και οι δικοί μας μεγαλέμποροι εισαγωγείς στράφηκαν προς τις αγορές αυτές, με συνέπεια πλήθος προϊόντων να εισάγονται από την Τουρκία και την Αίγυπτο. Και από αυτές κατανοητό, αφού οι κυβερνήσεις ποτέ δεν αισθάνθηκαν ως υποχρέωσή τους τη στήριξη του Έλληνα γεωργού. Πώς όμως να εξηγηθεί, με βάση το κόστος, εισαγωγή γεωργικών προϊόντων από την Ιταλία και το Βέλγιο ακόμη;
Οι αγρότες της χώρας μας έφθασαν σε απόγνωση. Κραυγάζουν ότι αδυνατούν να συντηρήσουν τις οικογένειές τους! Οι κτηνοτρόφοι απειλούν να σφάξουν τα κοπάδια τους. Οι γεωργοί αφήνουν χέρσα τα χωράφια τους ή βρίσκονται σε απόγνωση, επειδή αδυνατούν να συλλέξουν τους καρπούς. Και οι τιμές βασικών ειδών διατροφής έχουν εκτιναχθεί στα ύψη φέροντας σε δεινή θέση πολλές οικογένειες. Που οφείλονται όλα αυτά; Προφανώς στην πολιτική που άσκησαν και ασκούν οι κυβερνήσεις, υποταγμένες στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Ο παραγωγός είναι απόλυτο υποχείριο του μεσάζοντος, χωρίς να λαμβάνεται πρόνοια για την προστασία του. Οι συνεταιρισμοί διαλύθηκαν λόγω κομματικών παρεμβάσεων με ευθύνη και των παραγωγών. Έτσι το προϊόν φθάνει στην αγορά σε τιμή κατά πολύ υψηλότερη εκείνης που απορρέει από τον υπολογισμό του νομίμου κέρδους. Οι πολυεθνικές επέτυχαν τον αφανισμό των εντοπίων ποικιλιών και οι γεωργοί είναι υποχρεωμένοι κατ’ έτος να αγοράζουν σπόρους σε τιμές, που οι ισχυροί επιβάλλουν στην αγορά. Τα πολυδιαφημιζόμενα φυτοφάρμακα, που αποσκοπούν στην αύξηση της παραγωγής, εκτινάσσουν το κόστος του προϊόντος, καταστρέφουν το περιβάλλον και φθείρουν την υγεία μας. Στα κακά προστέθηκε και η εκτίναξη της τιμής της ενέργειας με ευθύνη της πολιτικής της ΕΕ. Τέλος εκδηλώθηκε επίθεση κατά του ζωικού κεφαλαίου, στο οποίο οι κρατούντες επιρρίπτουν μέρος της ευθύνης για την αποκληθείσα κλιματική κρίση, ενώ οι ίδιοι δικαιολογούνται στους αγρότες ότι για τα δεινά τους ευθύνεται το κλίμα και όχι η πολιτική τους!
Με τις τόσες πανεπιστημιακές σχολές της χώρας μας είναι δύσκολο να προσδιορίζεται κατ’ έτος το κόστος του παραγομένου προϊόντος και η τιμή διάθεσης στην αγορά; Ασφαλώς δεν είναι, αλλά το σύστημα ευνοεί τον μεσάζοντα και όχι τον παραγωγό και τον καταναλωτή. Ποιο είναι το όραμα ανάπτυξης της χώρας; Να εγκαταλείψουν όλοι οι αγρότες την ύπαιθρο, σφάζοντας τα κοπάδια που απόμειναν και αφήνοντας χέρσους τους αγρούς, για να εγκατασταθούν φωτοβολταϊκά; Θα μας θρέψει στο μέλλον η «βαρειά» βιομηχανία μας, όπως αποκαλούν με καύχηση τον τουρισμό, μετά την καταβαράθρωση της πραγματικής βιομηχανίας; Θα είχαμε σιτάρι να τραφούμε, αν η Ρωσία εμπόδιζε τον απόπλου από την Οδησσό; Θα υπάρξει τουρισμός σε περίπτωση ανάφλεξης στην περιοχή, την οποία σκιάζουν ολοένα και πυκνότερα «σύννεφα»;
Περιφρονήσαμε τον αγρότη και τώρα δρέπουμε τους καρπούς της αφροσύνης μας. Είναι καιρός να σταθούμε συμπαραστάτες στη διεκδίκηση των δικαίων του. Στη χώρα μας πρέπει με κάθε τρόπο να ενισχυθεί η πρωτογενής παραγωγή, ώστε να αποτελέσει τη βάση για τη διατροφή του πληθυσμού σε περιόδους κρίσης. Αν δεν φροντίσουμε γι’ αυτό έστω και τώρα, το μέλλον διαγράφεται ζοφερό. Προμηθείς λοιπόν και όχι Επιμηθείς.
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»