Οργανώθηκαν πρόσφατα στις ΗΠΑ εκδηλώσεις με τη συμπλήρωση 75 ετών από τη σύσταση του ΝΑΤΟ, δηλαδή του Οργανισμού του Συμφώνου του Βορείου Ατλαντικού. Ο οργανισμός συνεστήθη ως στρατιωτική συμμαχία από χώρες της Δύσης, ενώ ήδη είχε αρχίσει ο «ψυχρός» πόλεμος κατά της Σοβιετικής Ένωσης.
Δεν είναι άσχετη η σύσταση του οργανισμού κατά το έτος που το αντίπαλο δέος είχε καταστεί πυρηνική δύναμη. Αργότερα αυτή και οι δορυφόροι της, που της παραχωρήθηκαν εκ μέρους των Αγγλοαμερικανών (Συμφωνίες Μόσχας και Γιάλτας) κινήθηκαν προς σύσταση άλλης στρατιωτικής συμμαχίας, του Συμφώνου της Βαρσοβίας (1955). Οι κινήσεις εκείνες μαρτυρούν ότι οι άνθρωποι δεν είχαν διδαχθεί από τη φρίκη του δευτέρου μεγάλου πολέμου του 20ου αιώνα και ετοιμάζονταν για νέα πολεμική αντιπαράθεση έχοντας πλέον στη διάθεσή τους νέο τρομακτικό όπλο, την ατομική βόμβα.
Στο ΝΑΤΟ σύρθηκε η χώρα μας το 1952. Η χρήση του ρήματος σύρθηκε δεν αποτελεί ολίσθημα του πληκτρολογίου. Τα προτεκτοράτα σέρνονται δεν αποφασίζουν για την πολιτική που θα ακολουθήσουν. Και ήταν τόσο υποχρεωμένο το καθεστώς της χώρας έναντι των νέων «προστατών» της, καθώς με τη βοήθειά τους επισπεύσθηκε η λήξη του εμφυλίου πολέμου, που ολοκλήρωσε την καταστροφή των δυνάμεων κατοχής. Ταυτόχρονα εισήλθε στο ΝΑΤΟ και η Τουρκία. Σύρθηκε άραγε και αυτή; Η μέχρι τώρα πολιτική της δεν επιτρέπει τη χρήση αυτού του ρήματος, αν και δεν πιστεύω ότι είναι πλήρως ανεξάρτητη χώρα. Σχέδια για την εν καιρώ τιμωρία της ανυπακοής της υπάρχουν από καιρό. Προς το παρόν ωμά συμφέροντα δεν επιτρέπουν την εφαρμογή τους. Τρία έτη αργότερα ο ελληνισμός γεύθηκε τα οφέλη από την ένταξη στη «συμμαχία» με τον αφανισμό του ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, επειδή η ελληνική κυβέρνηση του Παπάγου είχε το «θράσος» να φέρει το θέμα της Κύπρου στον ΟΗΕ. Ηθικός αυτουργός για τις ακραίες βιαιότητες που είχαν ξεσπάσει υπήρξε η παραπαίουσα έκτοτε Μεγάλη Βρετανία, που δεν θα αργήσει να καταστεί ολίγιστη. Το ΝΑΤΟ επενέβη προς «κατευνασμό» και στο στρατηγείο του της Σμύρνης η τουρκική σημαία υποκλίθηκε ενώπιον της ελληνικής. Το θέμα θεωρήθηκε για τη «συμμαχία» λήξαν. Οι προκλήσεις όμως της γείτονος συνεχίζονται μέχρι σήμερα και εντείνονται, με την πάροδο του χρόνου, ενώ οι ασκούντες την πολιτική στη χώρα μας παραμένουν καθησυχαστικοί προς τον ελληνικό λαό διαβεβαιώνοντας ότι έχουν γνώση οι φύλακες! Γνώση έχουν η τόλμη και η διάθεση λείπουν αμύνεσθαι περί πάτρης.
Το ίδιο εκείνο έτος σύρθηκε στη «συμμαχία» και η πλήρως ελεγχόμενη από τους δυτικούς νικητές Δυτική Γερμανία. ΟΙ εξελίξεις έδειξαν ότι στη χώρα αυτή παραχωρήθηκε ευχέρεια κινήσεων στον οικονομικό τομέα και μόνο, όχι στο γεωστρατηγικό. Της ευχέρειας αυτής πρώτο θύμα υπήρξε η πατρίδα μας (μνημόνια). Τα ανοίγματα της ενοποιημένης Γερμανίας προς τη Ρωσία δεν ήταν οικονομικής φύσεως και μόνο, γι’ αυτό και οι διαφεντευτές της «συμμαχίας» παρενέβησαν. Η Γερμανία πληρώνει το «θράσος» της με κυρώσεις σοβαρών συνεπειών για την οικονομία της. Ο σημερινός πρόεδρος δείχνει να έχει κατανοήσει ότι η χώρα του έχει αφεντικό!
Το 1962 ο πλανήτης παρακολουθούσε με αγωνία τις εξελίξεις λόγω εγκατάστασης εκ μέρους της Σοβιετικής Ένωσης πυραύλων με πυρηνικές κεφαλές στο έδαφος της Κούβας. Βέβαια είχε λησμονηθεί η αποτυχημένη απόβαση αντικαθεστωτικών στη Κούβα, οργανωμένη από τη CIA, έτος προηγουμένως. Οι Σοβιετικοί ως δικαιολογία είχαν φέρει την εγκατάσταση παρομοίων πυραύλων από το ΝΑΤΟ στα εδάφη της Μεγάλης Βρετανίας, της Ιταλίας και, κυρίως, της Τουρκίας. Ευτυχώς η κρίση εκτονώθηκε με αμοιβαίες υποχωρήσεις των ηγετών Χρουτσώφ και Κενεντυ. Βέβαια υπό εξέταση των ιστορικών του μέλλοντος είναι το αν οι ΗΠΑ ευνόησαν την επικράτηση του Κάστρο στην Κούβα. Ένας ακίνδυνος «μπαμπούλας», όπως αποδείχθηκε, εξυπηρετεί την υστερική προπαγάνδα διασποράς φόβου, αν όχι τρόμου, για επικείμενη εισβολή στις ΗΠΑ. Ο αμερικανικός κινηματογράφος καλλιέργησε στο έπακρο τον τρόμο αυτόν!
Τα κομμουνιστικά καθεστώτα κατέρρευσαν, την τελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα. Το σύμφωνο της Βαρσοβίας διαλύθηκε, οι χώρες που συμμετείχαν σ’ αυτό υιοθέτησαν την καπιταλιστική οικονομία. Τότε ακόμη δεν είχε αναφανεί κάποια άλλη δύναμη, που θα αναλάμβανε τη σκυτάλη του αγώνα για την «εξαγωγή» της κομμουνιστικής επανάστασης. Η Κίνα εμφανίστηκε στο προσκήνιο αργότερα και μέχρι σήμερα παραμένει εν πολλοίς εταίρος των ΗΠΑ, παρά τα περί του αντιθέτου διατυμπανιζόμενα. Θεωρητικά δεν υπήρχε λόγος συνέχειας ύπαρξης και του ΝΑΤΟ. Όμως όχι μόνο δεν διαλύθηκε η «συμμαχία», αλλά με γοργές κινήσεις, εκμεταλλευόμενη την τρομακτικά άσχημη εμπειρία των λαών υπό κομμουνιστικό καθεστώς επέτυχε την ένταξη σ’ αυτήν σχεδόν όλων των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, παρά τη δέσμευση στη συμφωνία με τον Γκορμπατσώφ προς ενοποίηση της Γερμανίας για μη επέκταση του ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ διέλυσε τη Γιουγκοσλαβία με τη βοήθεια και της Γερμανίας, που διψούσε εκδίκηση, και κατατρόπωσε τη Σερβία, που επιμένει να βρίσκεται στην «κακή πλευρά» της ιστορίας. Παράλληλα ανέθεσε στην Τουρκία να συγκροτήσει παντουρανικό μέτωπο με τις πρώην σοβιετικές «δημοκρατίες» της Ασίας τουρκογενούς μουσουλμανικού πληθυσμού. Ήταν εμφανής ο στόχος: Περικύκλωση της Ρωσίας και αποδυνάμωσή της.
Το «παιχνίδι» (προσφιλής όρος στους γεωστρατηγικούς «παίκτες») έλαβε οξύ χαρακτήρα, όταν επιχειρήθηκε η ένταξη της Ουκρανίας, της Γεωργίας και των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ (Σύνοδος Βουκουρεστίου 2008). Για πρώτη φορά αντέδρασαν ευρωπαϊκές χώρες και δεν έγινε δεκτή η απαίτηση του κυριάρχου. Ακολούθησε η δοκιμαστική πρόκληση, μήνες αργότερα, της Γεωργίας κατά της Ρωσίας, με την υπόσχεση ίσως ότι το ΝΑΤΟ θα σταθεί θερμός υποστηρικτής. Δεν συνέβη αυτό, επέτυχαν όμως οι δυτικοί να μισήσουν οι Γεωργιανοί στο έπακρο τους Ρώσους. Λάβαμε και εμείς τότε παράταση για τη «διευθέτηση» του θέματος του σφετερισμού της ιστορίας μας από τους γείτονές μας, στο έδαφος των οποίων υπάρχει τρομακτική σε έκταση αμερικανική βάση! Το θέμα «διευθετήθηκε» εις βάρος μας και με την υπογραφή μας, δέκα έτη αργότερα, με χαμόγελα υπερηφάνειας. Έκτοτε πορευόμαστε από υπερηφάνεια σε υπερηφάνεια!
Το 2014 οι κυρίαρχοι του δυτικού κόσμου επανήλθαν δριμύτεροι και κατάφεραν να ανατρέψουν τον Ουκρανό πρόεδρο με πρόκληση κοινωνικής αναστάτωσης. Τον διαδέχθηκε φιλοδυτικός πρόεδρος, όχι όμως αφελής, ώστε να σύρει τη χώρα του στην καταστροφή. Φοβούμενη η Ρωσία τις εξελίξεις προσάρτησε την Κριμαία εκείνο το έτος. Είχε προηγηθεί δημοψήφισμα με αποτέλεσμα συντριπτικό υπέρ της προσάρτησης (97,5%). Η Δύση «διέρρηξε τα ιμάτιά της». Έκανε πως αγνοεί ότι την Κριμαία είχε προσφέρει «δώρο» στην Ουκρανία ο Χρουτσώφ (1954). Ακολούθησε η απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία, που χειροκροτήθηκε. Μάλιστα πρόσφατα έγινε δεκτή η χώρα στο Συμβούλιο της Ευρώπης με θετική εισήγηση Ελληνίδας! Κάποιοι ήθελαν τη σύγκρουση στην Ουκρανία και την προετοίμασαν έντεχνα (επιχείρηση Ζελένσκι). Σε τηλεοπτικό σταθμό πλουτοκράτη της χώρας προβλήθηκε σειρά με τίτλο «Υπηρέτης του λαού» και πρωταγωνιστή τον σημερινό πρόεδρό της. Στη συνέχεια αυτός επιλέχθηκε να «εφαρμόσει» στην πράξη τα υποσχεθέντα επί της σκηνής, δηλαδή την πάταξη της διαφθοράς και τον τερματισμό των εχθροπραξιών στις ανατολικές επαρχίες, οι οποίες τελούσαν υπό τον έλεγχο των Ρώσων, ως κατοικούμενες από Ρώσους, και όχι φιλορώσους, όπως τονίζουν τα δυτικά ΜΜΕ. Υφίσταντο αυτοί, από το 2014, την τρομοκράτηση παραστρατιωτικών ομάδων ναζιστικής ιδεολογίας. Ο Ζελένσκι, αν και εβραϊκής καταγωγής, όχι μόνο δεν διέλυσε τις ομάδες αυτές, αλλά σ’ αυτές στηρίχθηκε. Και αυτοί τον στηρίζουν εν γνώσει της καταγωγής του! Η αρχική πρόθεση για κατευνασμό (συμφωνία του Μινσκ) αποδείχθηκε απατηλή.
Ακολούθησε η εισβολή ρωσικών στρατευμάτων στο έδαφος της Ουκρανίας και η Δύση «σύσσωμη» τάχθηκε στο πλευρό των αμυνομένων ως προασπιστής της πλανητικής ειρήνης. Η υποκρισία στο απόγειο! Ποιος όμως διαχρονικά θέλει να στηρίξει τον εισβολέα; Και ο πόλεμος με την οικονομική και οπλική στήριξη προς την Ουκρανία καλά κρατεί επί δύο και πλέον έτη. Ξεπερνούν τις 500.000 οι νεκροί Ουκρανοί και ελπίδα τερματισμού του πολέμου στο προσεχές μέλλον δεν υπάρχει. Απεναντίας εντείνεται ο φόβος γενίκευσης της σύρραξης με ανυπολόγιστες για τον πλανήτη πλέον συνέπειες. Η απόπειρα δολοφονίας του Τραμπ διαφοροποιεί το όλο σκηνικό. Υπάρχουν σήμερα ηγέτες στη Δύση, που να διαθέτουν φρόνηση ή όλοι είναι υποχείρια σκοτεινών φιλοπολέμων κύκλων;
«Μακρυγιάννης»