Συνηθίζουμε να λέμε ότι με την εκπληκτική ανάπτυξη της τεχνολογίας, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, και την ταχύτατη μετάδοση των ειδήσεων ο πλανήτης μας έχει καταστεί ένα μεγάλο χωριό.
Βέβαια το χωριό κατοικείται από επτά περίπου δισεκατομμύρια ανθρώπων και όσο και αν είναι εκπληκτικά τα μέσα που διαθέτουμε, οι κάτοικοί του δεν είναι δυνατόν να γνωρίζονται μεταξύ τους ούτε όμως και να πληροφορούνται πλήρως και επακριβώς τα συμβαίνοντα στην άλλη άκρη του «χωριού». Αυτό οφείλεται στην επιλεκτική επικέντρωση του ενδιαφέροντος στις οικονομικά ανεπτυγμένες περιοχές του «χωριού». Οι ισχυροί δεν θέλουν να ασχολούνται με την αθλιότητα, που επικρατεί σε μεγάλο τμήμα του «χωριού», αθλιότητα, η οποία οφείλεται εν πολλοίς στη δική τους απληστία και στην επακόλουθη εκμετάλλευση. Αλλά και οι προνομιούχοι κάτοικοι των «αριστοκρατικών συνοικιών του χωριού» επίσης δεν έχουν διάθεση να ενημερώνονται για τα συμβαίνοντα στον κόσμο της αθλιότητας. Ως αθλιότητα θεωρούν την διαβίωση υπό τραγικές συνθήκες, λόγω της αδυναμίας ικανοποίησης στοιχειωδών αναγκών, αλλά και λόγω της μη αποδοχής ακόμη των «αξιών» του δυτικού κόσμου. Για την αθλιότητα των προνομιούχων κοινωνιών δεν γίνεται λόγος ούτε από τους κρατούντες ούτε και από πολίτες, που φαίνεται να εφησυχάζουν ικανοποιημένοι από την ευμάρεια που τους εξασφαλίζει το σύστημα εξουσίας.
Από τις πλέον αριστοκρατικές «συνοικίες» είναι αυτή των ΗΠΑ. Βέβαια, σε αντίθεση προς εκείνες των μεγαλουπόλεων, η χώρα αυτή διακρίνεται για την κραυγαλέα ανισότητα μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Πρόσφατα το ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ έκρινε ότι το δικαίωμα στην άμβλωση δεν είναι ομοσπονδιακό, δηλαδή υποχρεωτικής αποδοχής από κάθε Πολιτεία, όπως το ίδιο Δικαστήριο είχε αποφανθεί πριν από 50 έτη. Στο εξής θα εξαρτάται από την Πολιτεία να θεωρήσει την άμβλωση νόμιμη ή όχι. Η απόφαση ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στη χώρα. Κατηγορήθηκε ο δικαστής που έλαβε την απόφαση, ενώ κάποιες Πολιτείες ήδη αποφάσισαν να θέσουν εκτός νόμου τις αμβλώσεις.
Δεν είναι δύσκολο να διακρίνουμε την αντίθεση, που υπάρχει στην αμερικανική κοινωνία. Η κίνηση για την άρση του νόμου ως ομοσπονδιακού προήλθε από τις Πολιτείες του Νότου, στις οποίες συντηρούνται ακόμη οι αυστηρές παραδόσεις παρελθόντων αιώνων, σε αντίθεση με τις Πολιτείες του Βορρά. Σ’ αυτές έχουν ισχυρή εκλογική βάση οι Ρεπουμπλικάνοι, ενώ στις άλλες οι Δημοκρατικοί. Βέβαια και οι δύο έχουν κατεξευτελίσει τη δημοκρατία. Οι πουριτανοί ρεπουμπλικάνοι μάχονται για το δικαίωμα της οπλοκατοχής, δικαίωμα που στοιχίζει τη ζωή σε πλήθος ανθρώπων κατ’ έτος και που οι δημοκρατικοί δεν τολμούν να περιορίσουν δέσμιοι και αυτοί των παραγωγών και εμπόρων όπλων. Οι «προοδευτικοί» δημοκρατικοί επέβαλαν το δικαίωμα της άμβλωσης ωε ομοσπονδιακό, χωρίς να συλλογίζονται το δικαίωμα του αγέννητου παιδιού, το οποίο υποβιβάζεται σε εξάρτημα της κυοφορούσας, που αρνείται να καταστεί μητέρα. Οι ίδιοι «προοδευτικοί» των ΗΠΑ πρωταγωνιστούν στο παγκόσμιο χωριό στην οργάνωση των εκδηλώσεων υπερηφάνειας ομάδας, που πληθαίνει ολοένα, καθώς έχει άκρως εντυπωσιακή υποστήριξη από το κατεστημένο σύστημα εξουσίας, τα μέσα ενημέρωσης και όλους τους «προοδευτικούς» σε όλες τις δυτικέ χώρες!
Οι υπέρμαχοι των παραδοσιακών αξιών ασφαλώς πανηγυρίζουν την απόφαση του Δικαστηρίου των ΗΠΑ ως πορεία επανόδου προς τα χρηστά ήθη σε άκρως εκκοσμικευμένη κοινωνία. Το θέμα της οπλοκατοχής δεν τους απασχολεί. Ίσως κάποιοι θα ήθελαν να ισχύει το ελεύθερο και στις ευρωπαϊκές χώρες. Η μεταβολή που προήλθε δεν είναι σημαντική, καθώς αποκλείεται να υιοθετηθεί από το σύνολο των Πολιτειών. Οι γυναίκες των νοτίων Πολιτειών, καθώς οι εκτρωματικές κλινικές θα κλείσουν, θα είναι αναγκασμένες να μετακινούνται για την επέμβαση σε κάποια άλλη Πολιτεία. Η απαγόρευση δεν συνιστά λύση κανενός προβλήματος, απεναντίας το εντείνει. Η λύση πρέπει να αναζητείται στις αιτίες, που το προκαλούν είτε αυτό λέγεται κατάχρηση οινοπνευματωδών και εξαρτησιογόνων ουσιών είτε στάση εχθρική προς τη ζωή, που χαρακτηρίζει το δικαίωμα στην άμβλωση.
Αν τελικά δεν βρεθεί τρόπος να ακυρωθεί ο πρόσφατος νόμος, τότε θα ενταθεί η αντίθεση βορείων – νοτίων Πολιτειών (Η Καλιφόρνια εξαιρείται λόγω της μεγάλης «υπερηφάνειάς» της). Φαίνεται πως υπάρχουν ακόμη ανοιχτοί λογαριασμοί από την εποχή του εμφυλίου πολέμου, που βέβαια δεν διεξήχθη, για να τεθεί τέρμα στη δουλεία, αλλά για να εξασφαλίσει η αναπτυσσόμενη βαρειά βιομηχανία στις βόρειες Πολιτείες εργάτες, εργαζόμενους υπό συνθήκες εργασίας, που οδήγησαν στην καταδίκη του αστικού καθεστώτος από τα κινήματα σοσιαλιστικό και κομμουνιστικό. Το πρώτο συμβιβάστηκε τάχιστα με το καθεστώς και το δεύτερο, δεν άντεξε περισσότερο από αιώνα, καθώς επανέφερε την ανελευθερία των ολοκληρωτικών καθεστώτων, σε αντίθεση με το αστικό, το οποίο παρέχει ψευδαίσθηση ελευθερίας. Οι κεφαλαιοκράτες, χωρίς αντίπαλο πλέον, τείνουν να επαναφέρουν στις σύγχρονες κοινωνίες τον εργασιακό Μεσαίωνα.
Ποιο το μέλλον της θεωρούμενης, ακόμη και σήμερα, υπερδύναμης; Θα καταφέρει ο οικονομικός παράγων, ο οποίος ελέγχει ασφυκτικά την πολιτική ζωή της χώρας, όπως και σχεδόν του συνόλου των χωρών του πλανήτη, να διατηρήσει την κοινωνική ειρήνη επί μακρόν; Η εντεινόμενη βία κατά των μαύρων, σκηνών της οποίας είμαστε όλοι μάρτυρες, και τα σκληρά μέτρα κατά των εισερχομένων στο έδαφος των ΗΠΑ λαθραίων μεταναστών (εκεί επιτρέπεται η χρήση του όρου) από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής θα εξασφαλίσουν την κοινωνική ειρήνη ή, απεναντίας, θα προκαλέσουν, όχι στο πολύ απώτερο μέλλον, βίαιες κοινωνικές συγκρούσεις; Η οικονομία της χώρας, καθώς το χρέος της είναι τρομακτικό διασώζεται χάρη στην μηχανή κοπής δολαρίων. Θα καταφέρει το σύστημα να το διατηρεί επί μακρόν ως το κύριο νόμισμα διεθνών συναλλαγών. Θα τσακίσουν τη Ρωσία του Πούτιν, που απαιτεί ρούβλια και στο μέλλον την ΕΕ, την Κίνα και την Ιαπωνία; Θα καταφέρουν να συγκρατήσουν τη φτώχια που ορθώνεται απειλητική για ολοένα και μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού; Θα συγκρατήσουν την αποβιομηχάνιση, καθώς πλήθος εγκαταστάσεων έχουν ήδη μεταφερθεί στο Μεξικό; Και οι μαύροι του Βορρά άραγε έχουν παντελή απώλεια μνήμης; Και οι ισπανόφωνοι, που αναγκάζουν τους κατοίκους του Νότου να μάθουν τη γλώσσα τους, δεν συνιστούν ένα ακόμη πρόβλημα; Και η απειλή των παραστρατιωτικών ομάδων ναζιστικού τύπου, για τις οποίες ελάχιστα γνωρίζουμε (μόνο η περίπτωση του βομβιστή της Οκλαχόμα έφθασε σε μας), είναι ασήμαντη; Και το ογκούμενο ισλάμ θα υποταχθεί στο «αμερικανικό όνειρο», που φαίνεται να βρίσκεται μάλλον στη δύση του;
Γιατί όμως ασχολήθηκα με τις ΗΠΑ; Επειδή και η γηραιά ήπειρός μας έχει από δεκαετίες υιοθετήσει το αμερικανικό πρότυπο οργάνωσης της κοινωνίας. Το κοινωνικό κράτος των δεκαετιών από τη λήξη του Β΄ μεγάλου πολέμου μέχρι την κατάρρευση του κομμουνισμού, ψυχορραγεί. Το δημογραφικό πρόβλημα ογκώνεται απειλητικά και σε συνδυασμό με την αθρόα είσοδο μεταναστών απειλεί τη γηρασμένη ήπειρο, οι ιθύνοντες της οποίας συνεχίζουν να προκαλούν, όπως και οι ΗΠΑ, και να ασχολούνται με τον «εκσυγχρονισμό» των κοινωνιών με νομοθετήσεις, που στην ουσία τις δυναμιτίζουν;
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»