Η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού υπήρξε αναμφισβήτητα η πλέον σημαντική δημόσια επιχείρηση της χώρας με σημαντικότατη εξέλιξη και προσφορά στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας επί τέσσερες περίπου δεκαετίες (1950-1990).
Στήριξε την ανάπτυξη της εγχώριας βιομηχανίας με τα χαμηλά τιμολόγια, κατά πολύ χαμηλότερα από αυτά στις βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες της δυτικής Ευρώπης, συνέβαλλε τα μέγιστα στην ανάπτυξη της μηχανικής καλλιέργειας και εκτροφής ζώων με το ειδικό τιμολόγιο για τους αγρότες, επέτυχε τον πλήρη εξηλεκτρισμό της υπαίθρου χώρας. Βέβαια κάπως αργά τον τελευταίο, καθώς το κράτος με την αλόγιστη στήριξη της ανάπτυξης στα μεγάλα αστικά κέντρα είχε συμβάλει στην περαιτέρω ερήμωση της υπαίθρου ολοκληρώνοντας το καταστροφικό έργο των κατακτητών και το άλλο εκ του εμφυλίου σπαραγμού που ακολούθησε.
Δύο ήταν οι συντελεστές αυτού του θαυμαστού έργου, που δεν εκτιμήθηκε, όσο θα έπρεπε: Η αξιοποίηση των μεγάλων αποθεμάτων λιγνίτη και η διάθεση για προσφορά και δημιουργία των Ελλήνων κατά την πρώτη περίοδο ειρήνης. Παρά τις αντίξοες συνθήκες, καθώς το εμφυλιοπολεμικό κλίμα συντηρούσαν οι κυβερνήσεις των νικητών κατ’ επιταγή έξωθεν, παρά τον κομματικό εναγκαλισμό της ΔΕΗ και την αναξιοκρατία, γνωρίσματα ενδημικά του νεοελληνικού κράτους, το έργο της Επιχείρησης υπήρξε θαυμαστό. Όλες οι κυβερνήσεις στόχευαν βέβαια στη διατήρηση του χαμηλού κόστους ηλεκτρικής ενέργειας, χωρίς να λαμβάνουν μέτρα προς αποφυγή υποβάθμισης του περιβάλλοντος στις περιοχές εξόρυξης του λιγνίτη. Αυτό συνέβη με την ανοχή των τοπικών αρχών, οι οποίες ωφελούνταν από τις κοινωνικές παροχές της Επιχείρησης, που ευνοούσαν πρωτίστως τους διαχειριστές των κονδυλίων. Οικολογικές κινήσεις κατά καιρούς επέτυχαν να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη για τις επιπτώσεις εκ της υποβάθμισης του περιβάλλοντος κυρίως στην υγεία των κατοίκων, όμως η ανθούσα αγορά, λόγω του μεγάλου αριθμού υψηλομίσθων εργαζομένων στη ΔΕΗ, καθιστούσε την αντίσταση υποτονική και σε περιπτώσεις αναπτυσσόταν κίνημα αντίρροπο, κυρίως με πρωτοβουλία συνδικαλιστών της ΔΕΗ, που εύρισκε σύμφωνη μεγάλη μερίδα του εμπορικού κόσμου.
Όταν κατέρρευσε ο κομμουνισμός, ο καπιταλιστικός κόσμος πανηγύρισε το θρίαμβό του εξαπολύοντας ταυτόχρονα άγρια συκοφαντική δυσφήμιση κατά του κράτους ως κακού επιχειρηματία. Ήδη στις χώρες της ΕΕ είχαμε θεαματική την υποχώρηση της κρατικής ισχύος με παράδοση της εξουσίας από τους πολιτικούς στο αδηφάγο παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο. Στα πλαίσια της οικονομικής πολιτικής στη διεθνή αγορά, η ΕΕ εξέδωσε οδηγία σχετική με την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας. Οι ιθύνοντες, τραπεζίτες και οι υποταγμένοι σ’ αυτούς πολιτικοί στόχευαν με την οδηγία στην εκποίηση του δημοσίου πλούτου των χωρών στους άπληστους ιδιώτες. Και, δυστυχώς, υπήρξαν, και ίσως υπάρχουν πολλοί ακόμη, πεισμένοι στο ιδεολόγημα ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία συμβάλλει στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Δεν είμαι υπέρμαχος του στραγγαλισμού της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Υποστηρίζω όμως ότι αν τομείς, όπως η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, οι κύριες μεταφορές, το τραπεζικό σύστημα, η υγεία και η παιδεία παραδοθούν στους ιδιώτες, τότε παύει να υφίσταται κράτος.
Το αδηφάγο κεφάλαιο με τη βουλιμία να αποκτήσει τον δημόσιο πλούτο έριξε το σύνθημα για την πράσινη ενέργεια με σφοδρή επίθεση κατά των στερεών καυσίμων, κυρίως του λιγνίτη. Δεν είναι ακατανόητη η ανησυχία για την υποβάθμιση του περιβάλλοντος, είναι πάντως άκρως υποκριτική και σκόπιμη η στόχευση κατά των στερεών καυσίμων με επιβολή ποινών και τελικά την απόφαση εσπευσμένης παύσης της καύσης λιγνίτη. Δυστυχώς την ορθότητα του μέτρου υποστηρίζουν άκριτα και οικολογικές οργανώσεις. Είναι όμως αυτό το τελειωτικό πλήγμα κατά της ΔΕΗ. Προηγήθηκαν αρκετά άλλα, που όμως δεν κατάφεραν να καταρρίψουν τον πλάτανο με τις βαθειές ρίζες: Η αξιοποίηση της ναυαρχίδας των ΔΕΚΟ ως ναυαγοσωστικού των εργαζομένων στις δημόσιες επιχειρήσεις, που είχαν οδηγηθεί σε παύση λειτουργίας λόγω κακοδιαχείρισης. Η παύση ανανέωσης του προσωπικού ήδη κατά την τελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα, μάλιστα με παροχή κινήτρων για εθελούσια αποχώρηση των εμπείρων, με συνέπεια την απώλεια πολύτιμης τεχνογνωσίας. Η σκανδαλώδης εύνοια του κράτους προς τους ιδιώτες παραγωγούς, μεγάλους και μικρούς, όταν πλέον η ελληνική βιομηχανία είχε πλήρως συρρικνωθεί και η χώρα μας εισήγαγε στο σύνολό τους τον εξοπλισμό.
Οι ιθύνοντες της παγκόσμιας αγοράς δεν έμειναν ικανοποιημένοι από τα ανωτέρω, ούτε από την εισαγωγή της ΔΕΗ στο χρηματιστήριο, με συνέπεια να καταβαραθρώσουν την μετοχή της, ούτε με την κατάτμηση της καθετοποιημένης επιχείρησης με σημαντική τη δαπάνη αυτή ούτε με την εκποίηση επί μέρους θυγατρικών επιχειρήσεων. Εκβίαζαν και εκβιάζουν για τον περιορισμό του αριθμού πελατών, προκειμένου να λειτουργήσουν και στον χώρο της ηλεκτρικής ενέργειας οι ανύπαρκτοι κανόνες ανταγωνισμού, όταν στη διεθνή σκηνή οργιάζουν οι «κανόνες» των τραστ και των καρτέλ! Λύσσαξαν να επισημαίνουν ότι στη χώρα μας η ΔΕΗ λειτουργεί κατά παράβαση των «κανόνων», γι’ αυτό και διατηρεί μεγάλο αριθμό πελατών, ο οποίος πρέπει οπωσδήποτε να μειωθεί. Παρά τις εκμαυλιστικές προσφορές της πληθώρας των ανταγωνιστών της από την τηλεόραση και τις άκρως ενοχλητικές τηλεφωνικές κλήσεις, η ΔΕΗ αντέχει ακόμη. Γι’ αυτό και η πρόσφατη απόφαση καταδίκης του λιγνίτη με ιαχές θριάμβου της κυβέρνησης, η οποία εγγυάται τα πολλαπλά οφέλη στους τόπους της εξόρυξης, που απειλούνται με νέκρωση της αγοράς.
Φαίνεται όμως ότι παρ’ όλα αυτά ο αριθμός των πελατών της ΔΕΗ παραμένει υψηλός: Γι’ αυτό και δόθηκε η τελευταία εντολή: Να αυξηθούν τα τιμολόγια και να ταλαιπωρούνται οι πελάτες που προσέρχονται στα γραφεία της για εξυπηρέτηση. Όντως οι τελευταίοι λογαριασμοί προκάλεσαν δυσάρεστη έκπληξη σε αρκετούς καταναλωτές. Όσο για τις ουρές που σχηματίζονται έξω από τα γραφεία, λόγω και των μέτρων προς αντιμετώπιση της πανδημίας, είναι εντυπωσιακές σε μήκος. Μήπως εμμέσως πλην σαφώς εκπέμπει η ίδια η ΔΕΗ το μήνυμα: Γιατί δεν φεύγετε και σεις; Τί άλλο περιμένετε να συμβεί για να σας εξαναγκάσει.
Στον τελευταίο εκβιασμό πρέπει να αντισταθούμε όσοι δεν θεωρούμε ακόμη σημαντική τη διαφορά των τιμολογίων, διαφορά που είναι πρόσκαιρη, καθώς θα διαφοροποιηθούν σημαντικά αυτά σε βάρος των καταναλωτών, όταν η ΔΕΗ καταρρεύσει. Η παγκόσμια πλήρως ελεγχόμενη οικονομία οδηγείται σε κατάρρευση με οδυνηρές συνέπειες για τους λαούς. Πρέπει να επί τέλους να συνειδητοποιήσουμε ότι οι οικονομικά ισχυροί δεν νοιάζονται στο ελάχιστο για την ευημερία των λαών, αλλά παθιάζουν για τη μεγιστοποίηση των κερδών τους. Τώρα που οι δυνάμεις αντίστασης του λαού φαίνεται να έχουν καμφθεί σε βαθμό θλιβερό, ας αντισταθούμε χωρίς σοβαρές συνέπειες. Ας παραμείνουμε πελάτες της ΔΕΗ.
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»